របាយការណ៍ស្ដីពី ការបណ្ដេញចេញ សំណង និងបំណុល ឆ្នាំ២០២៣
របាយការណ៍នេះ បង្ហាញជារួមពីស្ថានភាពសំខាន់ៗនៃការបណ្តេញចេញដោយបង្ខំ សំណងនិងបញ្ហាបំណុលដែលបណ្តាលមកពីការបណ្តេញ ចេញនៅកម្ពុជាដោយលាតត្រដាងពីការមិនគោរព ទាំងស្រុងចំពោះច្បាប់សិទ្ធិមនុស្សសអន្តរជាតិ ច្បាប់ជាតិ និងអនុសាសន៍របស់ អង្គការសហប្រជាជាតិ។
ផ្នែកទី១ បានបង្ហាញពីការបណ្តេញចេញចំនួន ១២ ករណីនៅរាជធានីភ្នំពេញ ខេត្តកណ្តាល និងខេត្តតាកែវ ចន្លោះឆ្នាំ ២០១៩ ដល់ឆ្នាំ ២០២២ ចំពេលមានការរីករាលដាលនៃជំងឺកូវីដ-១៩។ ការសិក្សានេះក៏បញ្ជាក់ពីសារៈសំខាន់នៃការទទួលបានលំនៅឋានដែលជាទីផ្តល់ សុវត្ថិភាពក្នុងការទប់ស្កាត់ការរីករាលដាលនៃជំងឺដូចជាកូវីដ-១៩ ជាដើម។ ទោះបីជាមាន ការណែនាំពីរដ្ឋាភិបាលឱ្យស្នាក់នៅផ្ទះក្នុងអំឡុង ពេលជំងឺរាតត្បាតក៏ដោយការបណ្តេញ ចេញ បានកើតឡើងនៅតាមទីតាំងផ្សេងៗក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ជាពិសេសនៅ ក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ។ ការបណ្តេញ ចេញ ទាំងនេះត្រូវបានចាត់ទុកថាជាការរំលោភលើច្បាប់ សិទ្ធិមនុស្សអន្តរជាតិជាពិសេស សិទ្ធិទទួលបានលំនៅឋានសមរម្យ ដូចដែលបានគូសបញ្ជាក់ដោយអ្នករាយការណ៍ពិសេសរបស់់អង្គការសហប្រជាជាតិ ស្តីពីសិទ្ធិទទួលបានលំនៅឋានសមរម្យ លោកស្រី ឡៃឡានី ហ្វាហា(Leilani Farha)។ លោកស្រីឡៃឡានី ហ្វាហា(Leilani Farha) បានសង្កត់ធ្ងន់លើផលវិបាកដែលអាចគំរាមកំហែង ដល់អាយុជីវិតពីការបណ្តេញ ចេញក្នុងអំឡុងពេលមានជំងឺរាតត្បាតនៅក្នុងសៀវភៅណែនាំអំពីជំងឺកូវីដ-១៩។
ផ្នែកទី២ ធ្វើការពិនិត្យទៅលើសំណងដែលផ្តល់ដល់សហគមន៍ក្រីក្រនៅទីក្រុងភ្នំពេញ ដែលត្រូវបានបណ្តេញចេញចាប់ពីឆ្នាំ ២០០៦ មក។ ការស្រាវជ្រាវពីមុនដោយអង្គការសមាគមធាងត្នោត ជាពិសេសការសិក្សាក្នុងឆ្នាំ ២០២១ បានបង្ហាញពីភាពមិនជាក់លាក់នៃរបៀប ឬទម្រង់ នៃការផ្តល់សំណងសម្រាប់សហគមន៍ក្រីក្រ។ ការស្រាវជ្រាវបច្ចុប្បុបន្ននេះ ក៏បានកត់សម្គាល់នូវភាពមិនជាក់លាក់នៃវិធីសាស្រ្តរបស់អាជ្ញាធរ ចំពោះការផ្តល់សំណងដល់ជនត្រូវបណ្តេញចេញដែលអាចធ្វើឱ្យមានការរំលោភសិទ្ធិមិនុស្សជាពិសេសទាក់ទងនឹងសិទ្ធិរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ ក្នុងការទទួលបាន លំនៅឋានសមរម្យនិងសំណងគ្រប់គ្រាន់។
ផ្នែកទី៣ គូសបញ្ជាក់អំពីកាតព្វកិច្ចអន្តរជាតិរបស់កម្ពុជាក្នុងការលើកកម្ពស់សិទ្ធិមនុស្សក្នុងការមានលំនៅឋានសមរម្យ ការហាមឃាត់ការបណ្តេញចេញដោយបង្ខំ និងកំណត់ការផ្តល់កន្លែង តាំងទីលំនៅថ្មីដែលមានចែងក្នុងសិទ្ធិទទួលបានលំនៅឋានសមរម្យ។ លំនៅឋានត្រូវបានសង្កត់ធ្ងន់ថាមានសារៈសំខាន់មិនត្រឹមតែជាតម្រូវការមូលដ្ឋានប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏សម្រាប់ការការពារ និងការលើកកម្ពស់សិទ្ធិមនុស្សដទៃទៀតផងដែរ។ ការសិក្សានេះបង្ហាញឱ្យឃើញថាបុគ្គលដែលជួបប្រទះការបណ្តេញចេញដោយបង្ខំដោយមិនមានលំនៅឋានត្រឹមត្រូវនៅកន្លែងតាំងលំនៅថ្មីត្រូវជំពាក់បំណុល ដែលជាហេតុនាំឱ្យខ្វះស្បៀងអាហារ ពលកម្មកុមារដោយបង្ខំ និងរំខាំនដល់ការអប់រំ។ ការបន្តការលំបាកនៅកន្លែតាំងលំនៅថ្មីដោយសារតែផ្ទះសម្បែង និងសេវាសាធារណៈមិនគ្រប់គ្រាន់បង្កើតវដ្តនៃបំណុលសម្រាប់ជនរងគ្រោះនៃ ការបណ្តេញចេញដោយបង្ខំ។ ការសិក្សានេះជំរុញឱ្យមានចំណាត់ការយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់របស់អាជ្ញាធរកម្ពុជាដើម្បីធានាថាប្រជាពលរដ្ឋគ្រប់រូបអាចដឹងពីសិទ្ធិរបស់ពួកគេក្នុងការមានលំនៅឋាន សមរម្យ។ ក្មេងស្រីម្នាក់ដែលត្រួវបាន បណ្ដេញចេញពីតំបន់អភិវឌ្ឍន៍បឹងតាមោកបានប្រាប់ម្ដាយថា៖
“ម៉ែអើយ បើម៉ែពិបាក់ម្លឹង ខ្ញុំមានតែឈប់រៀនហើយទៅធ្វើការទេ!”
ដោយពិចារណាលើលទ្ធផលរកឃើញទាំងនេះមានភ័ស្តុតាងបង្ហាញច្បាស់ថា ចាំបាច់ត្រូវធ្វើការកែទម្រង់ច្បាប់ និងគោលនយោបាយជាបន្ទាន់ ដើម្បីលើកកម្ពស់សិទ្ធិមានលំនៅឋានសមរម្យ ផ្តល់សំណងសមស្រប និងធានាអនុវត្តការផ្លាស់ទីលំនៅបានត្រឹមត្រូវ ស្របតាមច្បាប់សិទ្ធិមនុស្សអន្តរជាតិ។ វិធីសាស្រ្តគ្រប់ជ្រុងជ្រោយ ក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាទាំងនេះមានសារៈសំខាន់ណាស់ ក្នុងការបន្ធូរបន្ថយវិបិត្តិបច្ចុប្បុន្ន និងទប់ស្កាត់ការរំលោភសិទ្ធិមនុស្សជាបន្តទៀត។
លោកអ្នកអាចទាញយករបាយការណ៍នៅទីនេះ! ភាសាខ្មែរ – អង់គ្លេស
សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែម សូមទំនាក់ទំនង៖
លោក សឿង សារ៉ន នាយកប្រតិបត្តិនៃអង្គការសមាគមធាងត្នោត
ទូរស័ព្ទ៖ ០៨៩ ៦៦៦ ០១៣
អ៊ីម៉ែល: director@teangtnaut.org
លោកស្រី ប្រាក់ សុធារី ទីប្រឹក្សាតស៊ូមតិ និងស្រាវជ្រាវនៃអង្គការសមាគមធាងត្នោត
ទូរស័ព្ទ៖ ០១២ ៤៦៤ ៥០០
អ៊ីម៉ែល: advisor1@teangtnaut.org
របាយការណ៍នេះ បង្ហាញជារួមពីស្ថានភាពសំខាន់ៗនៃការបណ្តេញចេញដោយបង្ខំ សំណងនិងបញ្ហាបំណុលដែលបណ្តាលមកពីការបណ្តេញ ចេញនៅកម្ពុជាដោយលាតត្រដាងពីការមិនគោរព ទាំងស្រុងចំពោះច្បាប់សិទ្ធិមនុស្សសអន្តរជាតិ ច្បាប់ជាតិ និងអនុសាសន៍របស់ អង្គការសហប្រជាជាតិ។
ផ្នែកទី១ បានបង្ហាញពីការបណ្តេញចេញចំនួន ១២ ករណីនៅរាជធានីភ្នំពេញ ខេត្តកណ្តាល និងខេត្តតាកែវ ចន្លោះឆ្នាំ ២០១៩ ដល់ឆ្នាំ ២០២២ ចំពេលមានការរីករាលដាលនៃជំងឺកូវីដ-១៩។ ការសិក្សានេះក៏បញ្ជាក់ពីសារៈសំខាន់នៃការទទួលបានលំនៅឋានដែលជាទីផ្តល់ សុវត្ថិភាពក្នុងការទប់ស្កាត់ការរីករាលដាលនៃជំងឺដូចជាកូវីដ-១៩ ជាដើម។ ទោះបីជាមាន ការណែនាំពីរដ្ឋាភិបាលឱ្យស្នាក់នៅផ្ទះក្នុងអំឡុង ពេលជំងឺរាតត្បាតក៏ដោយការបណ្តេញ ចេញ បានកើតឡើងនៅតាមទីតាំងផ្សេងៗក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ជាពិសេសនៅ ក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ។ ការបណ្តេញ ចេញ ទាំងនេះត្រូវបានចាត់ទុកថាជាការរំលោភលើច្បាប់ សិទ្ធិមនុស្សអន្តរជាតិជាពិសេស សិទ្ធិទទួលបានលំនៅឋានសមរម្យ ដូចដែលបានគូសបញ្ជាក់ដោយអ្នករាយការណ៍ពិសេសរបស់់អង្គការសហប្រជាជាតិ ស្តីពីសិទ្ធិទទួលបានលំនៅឋានសមរម្យ លោកស្រី ឡៃឡានី ហ្វាហា(Leilani Farha)។ លោកស្រីឡៃឡានី ហ្វាហា(Leilani Farha) បានសង្កត់ធ្ងន់លើផលវិបាកដែលអាចគំរាមកំហែង ដល់អាយុជីវិតពីការបណ្តេញ ចេញក្នុងអំឡុងពេលមានជំងឺរាតត្បាតនៅក្នុងសៀវភៅណែនាំអំពីជំងឺកូវីដ-១៩។
ផ្នែកទី២ ធ្វើការពិនិត្យទៅលើសំណងដែលផ្តល់ដល់សហគមន៍ក្រីក្រនៅទីក្រុងភ្នំពេញ ដែលត្រូវបានបណ្តេញចេញចាប់ពីឆ្នាំ ២០០៦ មក។ ការស្រាវជ្រាវពីមុនដោយអង្គការសមាគមធាងត្នោត ជាពិសេសការសិក្សាក្នុងឆ្នាំ ២០២១ បានបង្ហាញពីភាពមិនជាក់លាក់នៃរបៀប ឬទម្រង់ នៃការផ្តល់សំណងសម្រាប់សហគមន៍ក្រីក្រ។ ការស្រាវជ្រាវបច្ចុប្បុបន្ននេះ ក៏បានកត់សម្គាល់នូវភាពមិនជាក់លាក់នៃវិធីសាស្រ្តរបស់អាជ្ញាធរ ចំពោះការផ្តល់សំណងដល់ជនត្រូវបណ្តេញចេញដែលអាចធ្វើឱ្យមានការរំលោភសិទ្ធិមិនុស្សជាពិសេសទាក់ទងនឹងសិទ្ធិរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ ក្នុងការទទួលបាន លំនៅឋានសមរម្យនិងសំណងគ្រប់គ្រាន់។
ផ្នែកទី៣ គូសបញ្ជាក់អំពីកាតព្វកិច្ចអន្តរជាតិរបស់កម្ពុជាក្នុងការលើកកម្ពស់សិទ្ធិមនុស្សក្នុងការមានលំនៅឋានសមរម្យ ការហាមឃាត់ការបណ្តេញចេញដោយបង្ខំ និងកំណត់ការផ្តល់កន្លែង តាំងទីលំនៅថ្មីដែលមានចែងក្នុងសិទ្ធិទទួលបានលំនៅឋានសមរម្យ។ លំនៅឋានត្រូវបានសង្កត់ធ្ងន់ថាមានសារៈសំខាន់មិនត្រឹមតែជាតម្រូវការមូលដ្ឋានប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏សម្រាប់ការការពារ និងការលើកកម្ពស់សិទ្ធិមនុស្សដទៃទៀតផងដែរ។ ការសិក្សានេះបង្ហាញឱ្យឃើញថាបុគ្គលដែលជួបប្រទះការបណ្តេញចេញដោយបង្ខំដោយមិនមានលំនៅឋានត្រឹមត្រូវនៅកន្លែងតាំងលំនៅថ្មីត្រូវជំពាក់បំណុល ដែលជាហេតុនាំឱ្យខ្វះស្បៀងអាហារ ពលកម្មកុមារដោយបង្ខំ និងរំខាំនដល់ការអប់រំ។ ការបន្តការលំបាកនៅកន្លែតាំងលំនៅថ្មីដោយសារតែផ្ទះសម្បែង និងសេវាសាធារណៈមិនគ្រប់គ្រាន់បង្កើតវដ្តនៃបំណុលសម្រាប់ជនរងគ្រោះនៃ ការបណ្តេញចេញដោយបង្ខំ។ ការសិក្សានេះជំរុញឱ្យមានចំណាត់ការយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់របស់អាជ្ញាធរកម្ពុជាដើម្បីធានាថាប្រជាពលរដ្ឋគ្រប់រូបអាចដឹងពីសិទ្ធិរបស់ពួកគេក្នុងការមានលំនៅឋាន សមរម្យ។ ក្មេងស្រីម្នាក់ដែលត្រួវបាន បណ្ដេញចេញពីតំបន់អភិវឌ្ឍន៍បឹងតាមោកបានប្រាប់ម្ដាយថា៖
“ម៉ែអើយ បើម៉ែពិបាក់ម្លឹង ខ្ញុំមានតែឈប់រៀនហើយទៅធ្វើការទេ!”
ដោយពិចារណាលើលទ្ធផលរកឃើញទាំងនេះមានភ័ស្តុតាងបង្ហាញច្បាស់ថា ចាំបាច់ត្រូវធ្វើការកែទម្រង់ច្បាប់ និងគោលនយោបាយជាបន្ទាន់ ដើម្បីលើកកម្ពស់សិទ្ធិមានលំនៅឋានសមរម្យ ផ្តល់សំណងសមស្រប និងធានាអនុវត្តការផ្លាស់ទីលំនៅបានត្រឹមត្រូវ ស្របតាមច្បាប់សិទ្ធិមនុស្សអន្តរជាតិ។ វិធីសាស្រ្តគ្រប់ជ្រុងជ្រោយ ក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាទាំងនេះមានសារៈសំខាន់ណាស់ ក្នុងការបន្ធូរបន្ថយវិបិត្តិបច្ចុប្បុន្ន និងទប់ស្កាត់ការរំលោភសិទ្ធិមនុស្សជាបន្តទៀត។
លោកអ្នកអាចទាញយករបាយការណ៍នៅទីនេះ! ភាសាខ្មែរ – អង់គ្លេស
សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែម សូមទំនាក់ទំនង៖
លោក សឿង សារ៉ន នាយកប្រតិបត្តិនៃអង្គការសមាគមធាងត្នោត
ទូរស័ព្ទ៖ ០៨៩ ៦៦៦ ០១៣
អ៊ីម៉ែល: director@teangtnaut.org
លោកស្រី ប្រាក់ សុធារី ទីប្រឹក្សាតស៊ូមតិ និងស្រាវជ្រាវនៃអង្គការសមាគមធាងត្នោត
ទូរស័ព្ទ៖ ០១២ ៤៦៤ ៥០០
អ៊ីម៉ែល: advisor1@teangtnaut.org
របាយការណ៍នេះគឺជាការសិក្សាបន្តពីរបាយការណ៍ស្តីពីស្ថានភាពនៃការតាំងទីលំនៅក្រីក្រនៅទីក្រុងភ្នំពេញ
កម្មវិធី អត្តសញ្ញាណកម្មគ្រួសារក្រីក្រ ជាយន្តការគាំពារសង្គមមួយដំបូងបង្អស់របស់ប្រទេសកម្ពុជា ដែលបង្កើតឡើងជាមូលដ្ឋានតែមួយគត់សម្រាប់ទទួលបានសេវាកម្មនានា ដែលផ្តល់ជូនប្រជាពលរដ្ឋក្រីក្រក្នុងគោលដៅផ្តល់នូវសេវាសាធារណៈ និងជំនួយថវិការ ដើម្បីធានាថាគ្រួសារទាំងនោះរួចផុតពីភាពក្រីក្រ។ នៅក្នុងរបាយការណ៍នេះ បានរកឃើញថា ការសម្រេចរបស់អាជ្ញាធរក្នុងការផ្តល់ប័ណ្ណសមធម៌ទៅឱ្យគ្រួសារមួយចំនួនមានភាពមិនច្បាស់លាស់ ខណ:ដែលអ្នកមានប័ណ្ណសមធម៌មួយចំនួនជួបបញ្ហានៅក្នុងការប្រើប្រាស់ប័ណ្ណនេះដើម្បីទទួលបានសេវាដោយមិនគិតប្រាក់ពីរដ្ឋាភិបាល។
របាយការណ៍ថ្មីមួយដែលមានចំណងជើងថា”ជំងឺកូវីដ-១៩ និងការផ្តល់ជំនួយ ” ដែលបានចេញផ្សាយដោយអង្គការសមាគមធាងត្នោត ដើម្បីធ្វើការសង្កេត ទៅលើការឆ្លើយតបរបស់រាជរដ្ឋាភិបាលក្នុងអំឡុងពេលមានការរីករាលដាលនៃជំងឺកូវីដ-១៩ ចំពោះសំណើនានា របស់សហគមន៍។ 
ថ្ងៃទី២៣ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០២២
បញ្ហាការរីករាលដាលនៃជំងឺកូវីដ-១៩ បានបង្ករហានិភ័យផ្នែកសុខភាពមានសភាពធ្ងន់ធ្ងរហើយសេដ្ឋ កិច្ច ក៏ទទួលផលប៉ះពាល់កាន់តែខ្លាំងផងដែរ។ ថ្វីត្បិតតែ វាជាបញ្ហាសកលតែក្រុមអ្នកប្រកបមុខ របរក្រៅប្រព័ន្ធ និងប្រជាជនក្រីក្រគឺជាអ្នកដែលកំពុងទទួលផលប៉ះពាល់ធ្ងន់ធ្ងរពីវិបត្តិជំងឺនេះ ហើយ ពួកគេជាក្រុមគោលដៅដែលរាជរដ្ឋាភិបាលគួរយកចិត្តទុកដាក់។ តាមរយៈរបាយការណ៍ខាងក្រោម បានបង្ហាញថា ប្រជាជនដែលជាអ្នកប្រករបរក្រៅប្រព័ន្ធជាង៩០% នៃអ្នកផ្តល់បទសម្ភាស៩៦នាក់ សុទ្ធតែទទួលរងផលប៉ះពាល់នៃប្រាក់ចំណូល ក្នុងនោះមានរហូតដល់ទៅជាង៧០% នៃអ្នកផ្តល់បទ សម្ភាស បានធ្លាក់ចុះប្រាក់ចំណូលរបស់ខ្លួនរហូតដល់ទៅ៦០ ទៅ១០០%។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ រាជរដ្ឋាភិបាលបានបង្កើតកម្មវិធីឧបត្តម្ភជាសាច់ប្រាក់ និងមានការអនុវត្តបានល្អប្រសើរ ដែលនេះជា សញ្ញាណល្អ ខណៈពេលដែលប្រជាជនបាននិងកំពុងប្រឈមនឹងវិបត្តិកូវីដ-១៩។ ប៉ុន្តែ រាជរដ្ឋាភិបាលគួរតែពង្រឹង និងពង្រីកបន្ថែមទៀត ដើម្បីធានាថា គ្រប់អ្នកដែលត្រូវការការគាំទ្រទាំងអស់ទទួលបានជំនួយពីផលប៉ះពាល់នៃជំងឺកូវីដ-១៩។
បឹងតាមោក ឬបឹងកប់ស្រូវ គឺជាបឹងធម្មជាតិដ៏ធំជាងគេក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ ដែលស្ថិតនៅភាគពាយព្យនៃរាជធានីតាមបណ្តោយមហាវិថីឈ្នះ-ឈ្នះ។ បឹងនេះមានទំហំ ៣ ២៣៩,៧ ហិកតា លាតសន្ធឹងលើខណ្ឌចំនួន ២ សង្កាត់ចំនួន ៦ និង ភូមិចំនួន ២៥។ ព្រំប្រទល់បឹងមិនមានការកំណត់ជាផ្លូវការទេ រហូតដល់ឆ្នាំ ២០១៦ ទើបរាជរដ្ឋាភិបាលបានសម្រេចកំណត់ ផ្ទៃបឹងតាមោកមានទំហំសរុប ៣ ២៣៩,៧ ហិកតាដាក់ជាទ្រព្យសម្បត្តិសាធារណៈរបស់រដ្ឋ ប៉ុន្តែក្រោយមកផ្ទៃបឹងនេះត្រូវបានកែសម្រួលយ៉ាងតិច ១៧ដង។ នៅជុំវិញបឹងមានប្រជាជនរស់នៅប្រមាណ ៣០០គ្រួសារ និងមានមនុស្សប្រហែល ១០០០នាក់ ដែលភាគច្រើនប្រកបរបរចិញ្ចឹមជីវិតដោយការនេសាទត្រី ដាំដំណាំ ចិញ្ចឹមត្រី និងរកស៊ីលក់ដូរនៅផ្ទះ។ គ្រួសារទាំងនោះភាគច្រើនរស់ក្នុងលំនៅឋានដែលជាសំណង់មិនរឹងមាំ និងមានសភាពទ្រុឌទ្រោម។ ក្នុងចំណោមនោះគ្រួសារប្រមាណ៣០ភាគរយស្នាក់នៅក្នុងជម្រកបណ្តោះអាសន្ន។ ក្រៅពីជាទីជម្រកសម្រាប់មនុស្ស បឹងតាមោកក៏ជាកន្លែងដែលមានប្រព័ន្ធអេកូដ៏សម្បូរបែប និងចម្រុះរបស់សត្វស្លាប និងសត្វត្រីផងដែរ។
របាយការណ៍ស្រាវជ្រាវចុងក្រោយ ស្តីពីបន្ទប់ជួលសម្រាប់អ្នកមានប្រាក់ចំណូលទាបនៅក្នុងតំបន់ទីប្រជុំជនដែលសិក្សាស្រាវជ្រាវដោយសហព័ន្ធសហជីពកម្ពុជា មជ្ឈមណ្ឌលសម្ព័ន្ធភាពការងារ និងសិទ្ធិមនុស្ស, សហព័ន្ធសហជីពសេរីឯករាជ្យ និងអង្គការសមាគមធាងត្នោត បានបង្ហាញថា មានកម្មកររោងចក្រជាច្រើនមិនទាន់ទទួលបានបន្ទប់ជួល និងសិទ្ធិទទួលបានលំនៅឋានសមរម្យនៅឡើយទេ ហើយជារឿយៗម្ចាស់បន្ទប់ជួលតែងតែរំលោភបំពានលើច្បាប់ ដោយដំឡើងថ្លៃបន្ទប់ជួលស្របពេលនឹងកម្មកររោងចក្រទទួលបានប្រាក់ឈ្នួលកើនឡើង។
រាជធានីភ្នំពេញជាទីក្រុងជួបប្រទះនឹងបញ្ហាកាកសំណល់។ ចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០០១ ក្រុមហ៊ុនស៊ិនទ្រីជាក្រុមហ៊ុនដំបូងដែលទទួលខុសត្រូវក្នុងការប្រមូលកាកសំណល់ក្នុងទីក្រុង។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក មានការទម្លាក់ការទទួលខុសត្រូវឱ្យគ្នាទៅវិញទៅមករវាងអាជ្ញាធរ និងក្រុមហ៊ុនស៊ីនទ្រីចំពោះបញ្ហាកាកសំណល់ក្នុងទីក្រុង។
របាយការណ៍នេះមានគោលបំណងបំពេញបន្ថែមទៅលើការស្រាវជ្រាវ និងព័ត៌មានស្តីពីទីតាំងលំនៅឋានក្រីក្រក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ។ មានការសិក្សាសំខាន់ៗជាច្រើនដែលបានធ្វើឡើងស្តីពីទីតាំងលំនៅឋានក្រីក្រនៅរាជធានី និងការតាំងលំនៅឋានរបស់ពួកគេនៅក្នុងខណ្ឌខាងក្នុង និងខណ្ឌខាងក្រៅនៃរាជធានីភ្នំពេញ។ ការសិក្សាទាំងនេះបានប្រើប្រាស់វិធីសាស្រ្តច្រើនដើម្បីប្រមូលទិន្នន័យពីទីតាំងលំនៅឋាន និងគ្រួសារក្រីក្រនៅរាជធានីភ្នំពេញដូចជា ព័ត៌មានពីការគំរាមកំហែងនិងការបណ្តេញចេញ ការចេញប័ណ្ណកម្មសិទ្ធិដីធ្លី និងការចាត់ថ្នាក់ប្រភេទដីធ្លី ព្រមទាំងស្ថានភាពសេដ្ឋកិច្ចសង្គមទូទៅ។
ទីកន្លែងសាធារណៈដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការផ្ដល់ជូនប្រជាពលរដ្ឋនូវឱកាសសម្រាប់សម្មភាពផ្សេងៗដូចជា កន្លែងសម្រាប់សម្រាកលំហែ និងកសាងទំនាក់ទំនង ក៏ដូចជាវេទិកាសម្រាប់ការចូលរួមរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ សេរីភាពក្នុងការបញ្ចេញមតិ និងការ ប្រមូលផ្ដុំដោយសន្តិវិធីជាដើម។ របាយការណ៍នេះរៀបរាប់លម្អិត និងបង្ហាញអំពីផែនទីទីកន្លែងសាធារណៈនៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ ដើម្បីពិភាក្សាពីតួនាទីរបស់វានៅក្នុងទីក្រុង ព្រមជាមួយនឹងទស្សនៈរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ និងដើម្បីឱ្យស្គាល់កាន់តែច្បាស់ថាតើទី
ខណៈរាជធានីភ្នំពេញបន្តរីកចម្រើន ការធ្វើចរាចរលើវិថីនានាក្នុងទីក្រុងនេះក៏កើនឡើងផងដែរ។ ជាធម្មតា ការអភិវឌ្ឍទីក្រុងតែងតែទាក់ទាញឱ្យប្រជាពលរដ្ឋចូលមករស់នៅក្នុងទីក្រុងកាន់តែច្រើនឡើងដោយសារវាសម្បូរទៅដោយឱកាសការងារជាងជនបទ។ ប៉ុន្តែគួរឱ្យសោកស្តាយ ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់បើប្រៀបធៀបទៅនឹងកំណើនប្រជាពលរដ្ឋដែលកំពុងមានការកើនឡើង ក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ ហើយកត្តានេះបានជះឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងមកលើស្ថានភាពចរាចរដែលបណ្តាលឱ្យមានការកកស្ទះលើដងផ្លូវ គ្រោះថ្នាក់ចរាចរ និងរំខានដល់អារម្មណ៍អ្នកបើកបរ។ សរុបសេចក្តីមក “ផ្លូវដែលមានការកកស្ទះចរាចរបង្កផលលំបាកដល់បរិស្ថាន សេដ្ឋកិច្ច និងការរស់នៅរបស់ប្រជាពលរដ្ឋប្រចាំថ្ងៃ”។
