របាយការណ៍ស្ដីពី ការបណ្ដេញចេញ សំណង និងបំណុល ឆ្នាំ២០២៣

1 min read

របាយការណ៍នេះ បង្ហាញជារួមពីស្ថានភាពសំខាន់ៗនៃការបណ្តេញចេញដោយបង្ខំ សំណងនិងបញ្ហាបំណុលដែលបណ្តាលមកពីការបណ្តេញ ចេញនៅកម្ពុជាដោយលាតត្រដាងពីការមិនគោរព ទាំងស្រុងចំពោះច្បាប់សិទ្ធិមនុស្សសអន្តរជាតិ ច្បាប់ជាតិ និងអនុសាសន៍របស់ អង្គការសហប្រជាជាតិ។

ផ្នែកទី១ បានបង្ហាញពីការបណ្តេញចេញចំនួន ១២ ករណីនៅរាជធានីភ្នំពេញ ខេត្តកណ្តាល និងខេត្តតាកែវ ចន្លោះឆ្នាំ ២០១៩ ដល់ឆ្នាំ ២០២២ ចំពេលមានការរីករាលដាលនៃជំងឺកូវីដ-១៩។ ការសិក្សានេះក៏បញ្ជាក់ពីសារៈសំខាន់នៃការទទួលបានលំនៅឋានដែលជាទីផ្តល់ សុវត្ថិភាពក្នុងការទប់ស្កាត់ការរីករាលដាលនៃជំងឺដូចជាកូវីដ-១៩ ជាដើម។ ទោះបីជាមាន ការណែនាំពីរដ្ឋាភិបាលឱ្យស្នាក់នៅផ្ទះក្នុងអំឡុង ពេលជំងឺរាតត្បាតក៏ដោយការបណ្តេញ ចេញ បានកើតឡើងនៅតាមទីតាំងផ្សេងៗក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ជាពិសេសនៅ ក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ។ ការបណ្តេញ ចេញ ទាំងនេះត្រូវបានចាត់ទុកថាជាការរំលោភលើច្បាប់ សិទ្ធិមនុស្សអន្តរជាតិជាពិសេស សិទ្ធិទទួលបានលំនៅឋានសមរម្យ ដូចដែលបានគូសបញ្ជាក់ដោយអ្នករាយការណ៍ពិសេសរបស់់អង្គការសហប្រជាជាតិ ស្តីពីសិទ្ធិទទួលបានលំនៅឋានសមរម្យ លោកស្រី ឡៃឡានី ហ្វាហា(Leilani Farha)។ លោកស្រីឡៃឡានី ហ្វាហា(Leilani Farha) បានសង្កត់ធ្ងន់លើផលវិបាកដែលអាចគំរាមកំហែង ដល់អាយុជីវិតពីការបណ្តេញ ចេញក្នុងអំឡុងពេលមានជំងឺរាតត្បាតនៅក្នុងសៀវភៅណែនាំអំពីជំងឺកូវីដ-១៩។

ផ្នែកទី២ ធ្វើការពិនិត្យទៅលើសំណងដែលផ្តល់ដល់សហគមន៍ក្រីក្រនៅទីក្រុងភ្នំពេញ ដែលត្រូវបានបណ្តេញចេញចាប់ពីឆ្នាំ ២០០៦ មក។ ការស្រាវជ្រាវពីមុនដោយអង្គការសមាគមធាងត្នោត ជាពិសេសការសិក្សាក្នុងឆ្នាំ ២០២១ បានបង្ហាញពីភាពមិនជាក់លាក់នៃរបៀប ឬទម្រង់ នៃការផ្តល់សំណងសម្រាប់សហគមន៍ក្រីក្រ។ ការស្រាវជ្រាវបច្ចុប្បុបន្ននេះ ក៏បានកត់សម្គាល់នូវភាពមិនជាក់លាក់នៃវិធីសាស្រ្តរបស់អាជ្ញាធរ ចំពោះការផ្តល់សំណងដល់ជនត្រូវបណ្តេញចេញដែលអាចធ្វើឱ្យមានការរំលោភសិទ្ធិមិនុស្សជាពិសេសទាក់ទងនឹងសិទ្ធិរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ ក្នុងការទទួលបាន លំនៅឋានសមរម្យនិងសំណងគ្រប់គ្រាន់។

ផ្នែកទី៣ គូសបញ្ជាក់អំពីកាតព្វកិច្ចអន្តរជាតិរបស់កម្ពុជាក្នុងការលើកកម្ពស់សិទ្ធិមនុស្សក្នុងការមានលំនៅឋានសមរម្យ ការហាមឃាត់ការបណ្តេញចេញដោយបង្ខំ និងកំណត់ការផ្តល់កន្លែង តាំងទីលំនៅថ្មីដែលមានចែងក្នុងសិទ្ធិទទួលបានលំនៅឋានសមរម្យ។ លំនៅឋានត្រូវបានសង្កត់ធ្ងន់ថាមានសារៈសំខាន់មិនត្រឹមតែជាតម្រូវការមូលដ្ឋានប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏សម្រាប់ការការពារ និងការលើកកម្ពស់សិទ្ធិមនុស្សដទៃទៀតផងដែរ។ ការសិក្សានេះបង្ហាញឱ្យឃើញថាបុគ្គលដែលជួបប្រទះការបណ្តេញចេញដោយបង្ខំដោយមិនមានលំនៅឋានត្រឹមត្រូវនៅកន្លែងតាំងលំនៅថ្មីត្រូវជំពាក់បំណុល ដែលជាហេតុនាំឱ្យខ្វះស្បៀងអាហារ ពលកម្មកុមារដោយបង្ខំ និងរំខាំនដល់ការអប់រំ។ ការបន្តការលំបាកនៅកន្លែតាំងលំនៅថ្មីដោយសារតែផ្ទះសម្បែង និងសេវាសាធារណៈមិនគ្រប់គ្រាន់បង្កើតវដ្តនៃបំណុលសម្រាប់ជនរងគ្រោះនៃ ការបណ្តេញចេញដោយបង្ខំ។ ការសិក្សានេះជំរុញឱ្យមានចំណាត់ការយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់របស់អាជ្ញាធរកម្ពុជាដើម្បីធានាថាប្រជាពលរដ្ឋគ្រប់រូបអាចដឹងពីសិទ្ធិរបស់ពួកគេក្នុងការមានលំនៅឋាន សមរម្យ។ ក្មេងស្រីម្នាក់ដែលត្រួវបាន បណ្ដេញចេញពីតំបន់អភិវឌ្ឍន៍បឹងតាមោកបានប្រាប់ម្ដាយថា៖

“ម៉ែអើយ បើម៉ែពិបាក់ម្លឹង ខ្ញុំមានតែឈប់រៀនហើយទៅធ្វើការទេ!”

ដោយពិចារណាលើលទ្ធផលរកឃើញទាំងនេះមានភ័ស្តុតាងបង្ហាញច្បាស់ថា ចាំបាច់ត្រូវធ្វើការកែទម្រង់ច្បាប់ និងគោលនយោបាយជាបន្ទាន់ ដើម្បីលើកកម្ពស់សិទ្ធិមានលំនៅឋានសមរម្យ ផ្តល់សំណងសមស្រប និងធានាអនុវត្តការផ្លាស់ទីលំនៅបានត្រឹមត្រូវ ស្របតាមច្បាប់សិទ្ធិមនុស្សអន្តរជាតិ។ វិធីសាស្រ្តគ្រប់ជ្រុងជ្រោយ ក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាទាំងនេះមានសារៈសំខាន់ណាស់ ក្នុងការបន្ធូរបន្ថយវិបិត្តិបច្ចុប្បុន្ន និងទប់ស្កាត់ការរំលោភសិទ្ធិមនុស្សជាបន្តទៀត។

លោកអ្នកអាចទាញយករបាយការណ៍នៅទីនេះ! ភាសាខ្មែរ – អង់គ្លេស

សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែម សូមទំនាក់ទំនង៖

លោក សឿង សារ៉ន នាយកប្រតិបត្តិនៃអង្គការសមាគមធាងត្នោត

ទូរស័ព្ទ៖ ០៨៩ ៦៦៦ ០១៣

អ៊ីម៉ែល: director@teangtnaut.org

លោកស្រី ប្រាក់ សុធារី ទីប្រឹក្សាតស៊ូមតិ និងស្រាវជ្រាវនៃអង្គការសមាគមធាងត្នោត

ទូរស័ព្ទ៖ ០១២ ៤៦៤ ៥០០

អ៊ីម៉ែល: advisor1@teangtnaut.org