សេចក្តីថ្លែងការណ៍ លោក​ ​Wan​c​hale​arm​ ​Sat​s​a​k​sit​ ​នៅតែ​បន្ត​បាត់ខ្លួន​ ​ខណៈ​ដែល​ស្ថាប័ន​អង្គការសហប្រជាជាតិ​ពិនិត្យ​ឡើងវិញ​លើ​ការ​បាត់ខ្លួន​ដោយបង្ខំ​នៅ​ប្រទេស​កម្ពុជា​

ថ្ងៃទី​៤ ខែមេសា ឆ្នាំ២០២២ – យើងខ្ញុំ​ ​ជា​អង្គការ​មិនមែន​រដ្ឋាភិបាល​ដែល​មានរាយ​នាម​ដូច​ខាងក្រោម​ ​នៅតែ​មានការ​ព្រួយបារម្ភ​យ៉ាង​ខ្លាំង​អំពី​ការ​ខកខាន​របស់​ប្រទេស​កម្ពុជា​ក្នុង​ស៊ើប​អង្កេត​ឱ្យ​បាន​ហ្មត់ចត់​ ​និង​មាន​ប្រសិទ្ធ​ភាព​ ​ចំពោះ​ការ​បាត់ខ្លួន​ដោយបង្ខំ​របស់​សកម្មជន​ជនជាតិ​ថៃ​ ​គឺ​លោក​ ​Wan​c​hale​arm​ ​Sat​s​a​k​sit​ ​និង​ការ​នាំ​ឱ្យ​មាន​និ​ទណ្ឌ​ភាព​ ​។​ ​ខណៈ​ដែល​គណៈកម្មាធិការ​អង្គការសហប្រជាជាតិ​ស្តីពី​ការ​បាត់ខ្លួន​ដោយបង្ខំ​ (C​E​D​) ​រៀបចំ​ការពិនិត្យ​មើល​ឡើងវិញ​ជាបឋម​អំពី​ស្ថានភាព​នៃ​ការ​បាត់ខ្លួន​ដោយបង្ខំ​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា​ ​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​០​៥​ ​ខែ​មេសា​ ​ឆ្នាំ​ ​២​០​២​២​នេះ​ ​យើងខ្ញុំ​ ​សូម​ស្នើ​ឱ្យ​គណៈកម្មាធិការ​នេះ​ ​ជួយ​ដោះស្រាយ​ការ​ខកខាន​ជាបន្តបន្ទាប់​របស់​អាជ្ញាធរ​កម្ពុជា​ ​ដើម្បី​ស្វែងរក​លោក​ ​Wan​c​hale​arm​ ឱ្យ​បាន​ឆាប់រហ័ស​ ​និង​ដោយ​ហ្មត់ចត់​ ​និង​ដើម្បី​ស៊ើប​អង្កេត​ពី​ការ​បាត់ខ្លួន​របស់​គាត់​ប្រកបដោយ​ប្រសិទ្ធ​ភាព​ ​និង​តម្លា​ភាព​ ​។​ ​យើងខ្ញុំ​ ​ឈរ​ជា​សាមគ្គីភាព​ ​ជាមួយ​លោក​ ​Wan​c​hale​arm​ ​និង​ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​គាត់​ ​ព្រមទាំង​ជនរងគ្រោះ​នៃ​ការ​បាត់ខ្លួន​ដោយបង្ខំ​ទាំងអស់​ ​ហើយ​សូម​ស្នើ​ឱ្យ​រាជរដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជា​បំពេញ​កាតព្វកិច្ច​របស់​ខ្លួន​ ​ដើម្បី​ធានា​ពី​សិទ្ធិ​របស់​ជនរងគ្រោះ​ក្នុង​ការ​ទទួល​បាន​យុត្តិធម៌​ ​និង​សំណង​ ​ក៏ដូចជា​កំណត់​ជោគវាសនា​ ​ឬ​ទីកន្លែង​ដែល​អ្នក​បាត់ខ្លួន​កំពុង​ស្នាក់​នៅ​ ​។​ ​យើងខ្ញុំ​យល់ស្រប​ជាមួយ​គណៈកម្មាធិការ​ថា​ “​លក្ខណៈ​នៃ​ការ​បាត់ខ្លួន​ដោយបង្ខំ​គឺជា​ឧក្រិដ្ឋកម្ម​កើតមាន​ជា​បន្ត​” ​ដែល​នាំ​ឱ្យ​មាន​ហា​និ​ភ័យ​ធ្ងន់ធ្ងរ​ដល់​សិទ្ធិ​រស់រាន​មានជីវិត​ ​សេរីភាព​ ​និង​សុវត្ថិភាព​របស់​មនុស្ស​ ​សេរីភាព​ពី​ការ​ឃុំឃាំង​និង​ការ​ធ្វើ​ទារុណកម្ម​ដោយ​សម្ងាត់​ ​ក៏ដូចជា​សិទ្ធិ​រស់នៅ​ជួបជុំ​ជាមួយ​គ្រួសារ​ផង​ដែរ​ ​។​ ​គ្រួសារ​អ្នក​ដែល​បាន​បាត់ខ្លួន​ទាំងអស់​នោះ​ ​បាន​ប្រឈមមុខនឹង​ទុក្ខ​លំបាក​រាប់មិនអស់​ ​ខណៈ​ដែល​ពួកគេ​ត្រូវ​បាន​ដកហូត​សិទ្ធិ​ទទួល​បាន​សំណង​ការ​ខូ​ត​ខាត​ ​និង​ដឹង​ជោគវាសនា​ ​ឬ​ទីកន្លែង​ដែល​អ្នក​បាត់ខ្លួន​កំពុង​ស្នាក់​នៅ​ ​។​

​គណៈកម្មាធិការ​អង្គការសហប្រជាជាតិ​ស្តីពី​ការ​បាត់ខ្លួន​ដោយបង្ខំ​ ​ធ្លាប់​បាន​សម្តែង​ការ​ព្រួយបារម្ភ​ ​ចំពោះ​ការ​ខកខាន​របស់​អាជ្ញាធរ​កម្ពុជា​ក្នុង​ការកំណត់​ ​និង​ធ្វើ​ការស្រាវជ្រាវ​ ​និង​ស៊ើប​អង្កេត​ដោយ​ហ្មត់ចត់​ ​ឥត​លម្អៀង​ ​និង​ដោយ​ឯករាជ្យ​ ​ជុំវិញ​ការ​បាត់ខ្លួន​ដែល​ត្រូវ​បាន​រាយការណ៍​ ​ដែល​ជា​លំនាំ​មួយ​នៅតែ​បន្ត​កើតមាន​ជាមួយនឹង​ករណី​របស់​លោក​ ​Wan​c​hale​arm​ ​។​ ​កាលពី​ខែ​មិថុនា​ ​ឆ្នាំ​២​០​២​០​ ​លោក​ ​Wan​c​hale​arm​ ​ត្រូវ​បាន​គេ​ចាប់​ពង្រត់​ទាំង​កណ្ដាលថ្ងៃ​នៅ​ខាងក្រៅ​អគារ​ស្នាក់​នៅ​របស់​លោក​ ​ខណៈ​ដែល​លោក​កំពុង​រស់នៅ​និរទេស​ខ្លួន​ក្នុង​រាជធានី​ភ្នំពេញ​ ​។​ ​លោក​ ​Wan​c​hale​arm​ ​ជា​អ្នករិះគន់​ឥត​សំចៃ​មាត់​ចំពោះ​រាជរដ្ឋាភិបាល​ថៃ​ ​ដែល​ប្រឈម​នឹង​ការចោទប្រកាន់​បទល្មើស​ព្រហ្មទណ្ឌ​ជាច្រើន​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​ថៃ​ ​។​ ​ការចាប់ពង្រត់​លោក​ ​ត្រូវ​បាន​ថត​ជាប់​នៅ​លើ​វីដេអូ​នៃ​កា​មេ​រ៉ា​សុវត្ថិភាព​របស់​ក្រុមហ៊ុន​CC​T​V​ ​រួម​មាន​ទាំង​រូបភាព​រថយន្ត​ដែល​ត្រូវ​បាន​ប្រើប្រាស់​ ​និង​ស្លាក​លេខ​រថយន្ត​ ​ក៏ដូចជា​សាក្សី​ដែល​បានឃើញ​ផ្ទាល់​ភ្នែក​ផង​ដែរ​ ​។​ ​អ្នកស្រី​ ​Sit​an​an​ ​Sat​s​a​k​sit​ ​ដែល​ជា​បងស្រី​របស់​លោក​ ​Wan​c​hale​arm​ ​ក៏បាន​ដឹងឮ​ផ្នែក​ខ្លះ​នៃ​ការចាប់ពង្រត់​នេះ​ផង​ដែរ​ ​ដោយសារ​អ្នកស្រី​កំពុង​និយាយទូរសព្ទ​ជាមួយ​លោក​នៅ​ពេល​នោះ​ ​។​ ​ឯកឧត្តម​ ​ឆាយ​ ​គឹម​ឃឿ​ន​ ​អ្នកនាំពាក្យ​អគ្គ​ស្នងការដ្ឋាន​នគរបាល​ជាតិ​ ​និង​ឯកឧត្តម​ ​ខៀវ​ ​សុភ័គ​ ​អ្នកនាំពាក្យ​ក្រសួងមហាផ្ទៃ​ ​ដំបូង​ឡើយ​បាន​ច្រានចោល​ការចាប់ពង្រត់​នេះ​ថា​ជា​ “​ព័ត៌មាន​មិន​ពិត​” ​ខណៈ​ដែល​មន្ត្រី​ម្នាក់​ផ្សេងទៀត​បាន​បញ្ជាក់​ថា​ ​រាជរដ្ឋាភិបាល​នឹង​មិន​ស៊ើប​អង្កេត​ករណី​នេះ​ទេ​ ​ដោយសារតែ​ពុំ​មាន​ពាក្យបណ្តឹង​ជា​ផ្លូវការ​ ​។​ ​ក្រោយមក​ ​អាជ្ញាធរ​បាន​បដិសេធ​ថា​ ​លោក​ ​Wan​c​hale​arm​ ​មិនបាន​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា​នៅ​ពេល​នោះ​ទេ​ ​បើ​ទោះបីជា​មាន​ភស្តុតាង​ច្បាស់លាស់​ក៏ដោយ​ ​ប៉ុន្តែ​អាជ្ញាធរ​បាន​ផ្តោត​លើ​បញ្ហា​ដែល​មិន​ពាក់ព័ន្ធ​ក្នុង​ការកំណត់​ជោគវាសនា​ ​និង​ទីកន្លែង​ដែល​គាត់​កំពុង​ស្នាក់​នៅ​ទៅវិញ​ ​ដូចជា​ថា​តើ​គាត់​មាន​ឯកសារ​ឆ្លង​ដែន​ត្រឹមត្រូវ​ដែរ​ឬទេ​ ​។​ ​នៅ​ចំ​ពេល​ដែល​មានការ​ថ្កោលទោស​យ៉ាង​ខ្លាំង​ពី​អន្តរជាតិ​ ​ហើយ​បន្ទាប់ពី​អ្នកស្រី​ ​Sit​an​an​ ​Sat​s​a​k​sit​ ​បាន​ដាក់ពាក្យបណ្តឹង​ជា​ផ្លូវការ​ទៅកាន់​សាលាដំបូង​រាជធានី​ភ្នំពេញ​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​០​៨​ ​ខែ​កក្កដា​ ​ឆ្នាំ​២​០​២​០​ ​ទីបំផុត​អាជ្ញាធរ​កម្ពុជា​បាន​បើក​ការស៊ើបអង្កេត​ព្រហ្មទណ្ឌ​នៅ​ខែកញ្ញា​ ​ឆ្នាំ​២​០​២​០​ ​។​ ​ទោះបីជា​អ្នកស្រី​ ​Sit​an​an​ ​បាន​ផ្តល់​សក្ខីភាព​ ​និង​ភស្តុតាង​ដល់​តុលាការ​រាជធានី​ភ្នំពេញ​ក្នុង​ខែ​ធ្នូ​ ​ឆ្នាំ​២​០​២​០​ ​និង​ដើម​ឆ្នាំ​ ​២​០​២​១​ ​ក៏ដោយ​ ​ក៏​មិនទាន់​មាន​ចាប់ផ្ដើម​ក្នុង​ការស៊ើបអង្កេត​ដែរ​ ​។​ ​បណ្តឹង​ឧទ្ធរណ៍​ជាបន្តបន្ទាប់​សម្រាប់​ព័ត៌មាន​លើ​ការ​បាត់ខ្លួន​របស់​គាត់​ ​និង​ដំណើរការ​នៃ​ការស៊ើបអង្កេត​របស់​ក្រុម​គ្រួសារ​លោក​ ​Wan​c​hale​arm​ ​គឺ​ទទួល​បាន​ត្រឹមតែ​ភាព​ស្ងៀមស្ងាត់​ ​។​ ​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​ថៃ​ ​អាជ្ញាធរ​ថៃ​បាន​គំរាមកំហែង​ពីរដង​រួចមក​ហើយ​ទៅលើ​អ្នកស្រី​ ​Sit​an​an​ ​ជាមួយនឹង​បទ​ចោទ​ព្រហ្មទណ្ឌ​ ​បន្ទាប់ពី​អ្នកស្រី​បាន​ថ្លែង​នៅ​ក្នុង​ព្រឹត្តិការណ៍​មួយ​ចំនួន​ក្នុង​ខែកញ្ញា​ ​និង​ខែ​ធ្នូ​ ​ឆ្នាំ​២​០​២​១​ ​ពាក់ព័ន្ធ​នឹង​ការ​បាត់ខ្លួន​ប្អូនប្រុស​របស់​អ្នកស្រី​ ​និង​តម្រូវ​ការ​ក្នុង​ការ​អនុម័ត​សេចក្តីព្រាងច្បាប់​របស់​ប្រទេស​ថៃ​ស្តីពី​ការ​ការពារ​ ​និង​បង្ក្រាប​ការ​ធ្វើ​ទារុណកម្ម​ ​និង​ការ​បាត់ខ្លួន​ដោយបង្ខំ​ ​។​

​ការ​បាត់ខ្លួន​របស់​លោក​ ​Wan​c​hale​arm​ ​គឺជា​ការ​រំលឹក​ដ៏​តក់​ស្ល​ត់​មួយ​នៃ​ការ​បាត់ខ្លួន​ឆ្លង​ប្រទេស​ក្នុង​ឆ្នាំ​២​០​០​៧​ ​របស់​សកម្មជន​គាំទ្រ​លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ​ ​និង​សកម្មជន​សិទ្ធិ​ការងារ​ជា​ជនជាតិ​វៀតណាម​ពីរ​រូប​ពី​ប្រទេស​កម្ពុជា​ ​។​ ​ឧទាហរណ៍​ ​លោក​ ​L​e​ ​T​r​i​ ​T​u​e​ ​ជា​អ្នក​ជនជាតិ​វៀតណាម​ដែល​និយម​បញ្ចេញមតិ​រិះគន់​ ​បាន​បាត់ខ្លួន​នៅ​រាជធានី​ភ្នំពេញ​ក្នុង​ឆ្នាំ​ ​២​០​០​៧​ ​បន្ទាប់ពី​បាន​ដាក់ពាក្យ​សុំ​សិទ្ធិជ្រកកោន​ ​ហើយ​នៅតែ​បន្ត​បាត់ខ្លួន​មកដល់​បច្ចុប្បន្ន​ ​។​

​ការ​ខកខាន​ក្នុង​ការស៊ើបអង្កេត​ ​ប្រកបដោយ​ប្រសិទ្ធ​ភាព​លើ​ការ​បាត់ខ្លួន​ដោយបង្ខំ​ ​គឺជា​រំលោភបំពាន​កាតព្វកិច្ច​យ៉ាង​ធ្ងន់ធ្ងរ​របស់​ប្រទេស​កម្ពុជា​ ​ក្រោម​អនុសញ្ញា​អន្តរជាតិ​ស្ដីពី​ការ​ការពារ​ជន​គ្រប់រូប​ ​ពី​ការ​បាត់ខ្លួន​ដោយបង្ខំ​ (​I​C​P​P​E​D​) ​ដែល​ប្រទេស​កម្ពុជា​បាន​ក្លាយ​ជា​រដ្ឋ​ភាគី​ក្នុង​ឆ្នាំ​២​០​១​៣​ ​។​ ​ជាពិសេស​ ​ប្រទេស​កម្ពុជា​កំពុងតែ​រំលោភ​លើ​កាតព្វកិច្ច​របស់​ខ្លួន​ ​ក្នុង​ការស៊ើបអង្កេត​ឱ្យ​បាន​ហ្មត់ចត់​ ​និង​ឥត​លំអៀង​ដោយ​មិន​ពន្យារពេល​ ​ក្នុង​ការ​ចាត់វិធានការ​ចាំបាច់​ ​ដើម្បី​យក​អ្នក​ពាក់ព័ន្ធ​ឱ្យ​មក​ទទួលខុសត្រូវ​ព្រហ្មទណ្ឌ​ ​និង​ធានា​ដល់​សិទ្ធិ​ទទួល​បាន​ព័ត៌មាន​សម្រាប់​អ្នក​ដែល​ត្រូវ​ទទួល​បាន​ផលប្រយោជន៍​ស្រប​ច្បាប់​ ​។​ ​លើស​ពី​នេះ​ ​ការ​ពន្យារពេល​ដែល​មិន​សម​ហេតុផល​ក្នុង​ការស្វែងរក​មនុស្ស​ដែល​បាន​បាត់ខ្លួន​ ​គឺ​មិន​ស្របតាម​គោលការណ៍​ណែនាំ​សម្រាប់​ការស្វែងរក​មនុស្ស​ដែល​បាន​បាត់ខ្លួន​ទេ​ ​ក្នុង​នោះ​ដើម្បី​សន្មត​ថា​មនុស្ស​នោះ​នៅ​មានជីវិត​ ​គោរព​សេចក្តីថ្លៃថ្នូរ​របស់​មនុស្ស​ ​ចាប់ផ្តើម​ស្រាវជ្រាវ​ដោយ​មិន​ពន្យារពេល​ ​ប្រើប្រាស់​ព័ត៌មាន​តាមមធ្យោបាយ​សមស្រប​ ​និង​ការគោរព​ថា​ ​ការស្វែងរក​គឺជា​កាតព្វកិច្ច​ដែល​បន្ត​រហូតដល់​ជោគវាសនា​នៃ​អ្នក​បាត់ខ្លួន​នោះ​ត្រូវ​បាន​ដឹង​ ​។​

​គណៈកម្មាធិការ​អង្គការសហប្រជាជាតិ​ស្តីពី​ការ​បាត់ខ្លួន​ដោយបង្ខំ​ ​បាន​បើកសម័យប្រជុំ​លើក​ទី​២​២​ ​របស់​ខ្លួន​ ​កាលពី​ថ្ងៃ​ទី​២​៨​ ​ខែ​មីនា​ ​ហើយនឹង​បង្កើត​ ​បញ្ជី​បញ្ហា​ ​ដែល​នឹងជា​មូលដ្ឋាន​សម្រាប់​ការពិនិត្យ​ឡើងវិញ​នូវ​របាយការណ៍​ដំបូង​របស់​កម្ពុជា​ ​ផ្អែក​តាម​មាត្រា​២​៩​ ​នៃ​អនុសញ្ញា​អន្តរជាតិ​ស្ដីពី​ការ​ការពារ​ជន​គ្រប់រូប​ពី​ការ​បាត់ខ្លួន​ដោយបង្ខំ​ ​។​ ​របាយការណ៍​នេះ​ ​ត្រូវ​បាន​តម្រូវ​ឱ្យ​ធ្វើ​រួចរាល់​ត្រឹម​ឆ្នាំ​២​០​១​៥​ ​ប៉ុន្តែ​មិន​ត្រូវ​បាន​រាជរដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជា​ដាក់​ជូន​ទេ​ ​រហូតដល់​ឆ្នាំ​២​០​២​១​ ​៕​

សេចក្ដីថ្លែងការណ៍រួមនេះ គាំទ្រដោយ៖
១. អ្នកស្រី Sitanan Satsaksit និងក្រុមគ្រួសារ
២. សម្ព័ន្ធគណនេយ្យភាពសង្គម កម្ពុជា (ANSA)
៣. ក្រុមការងារដើម្បីដោះស្រាយទំនាស់ (ACT)
៤. Ain o Salish Kendra (ASK) ប្រទេសបង់ក្លាដេស
៥. Asian Forum for Human Rights and Development (FORUM-ASIA)
៦. Asian Resource Foundation (ARF) ប្រទេសថៃ
៧. Association of Women for Awareness & Motivation (AWAM) ប្រទេសប៉ាគីស្ថាន
៨. Banglar Manabadhikar Suraksha Mancha (MASUM) ប្រទសឥណ្ឌា
៩. Bytes for All (ប្រទេសប៉ាគីស្ថាន)
១០. សមាគមមន្ត្រីរាជការឯករាជ្យកម្ពុជា (CICA)
១១. មជ្ឈមណ្ឌលសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា (ម.ស.ម.ក)
១២. សហព័ន្ធសហជីព កម្មករចំណីអាហារ និងសេវាកម្មកម្ពុជា (CFSWF)
១៣. សមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្ស និងអភិវឌ្ឍន៍នៅកម្ពុជា (ADHOC)
១៤. វិទ្យាស្ថានប្រជាធិបតេយ្យកម្ពុជា (CID)
១៥. សម្ព័ន្ធខ្មែរជំរឿន និងការពារសិទ្ធិមនុស្ស លីកាដូ (LICADHO)
១៦. បណ្តាញយុវជនកម្ពុជា (CYN)
១៧. មជ្ឈមណ្ឌលសម្ព័ន្ធភាពការងារ និងសិទ្ធិមនុស្ស (CENTRAL)
១៨. Center for Human Rights and Development (CHRD) ប្រទេសម៉ុងហ្គោលី
១៩. Center for Prisoners’ Rights (CPR) ប្រទសជប៉ុន
២០. សម្ព័ន្ធសហគមន៍កសិករកម្ពុជា (CCFC)
២១. គណៈកម្មាធិការដើម្បីការបោះឆ្នោតដោយសេរី និងយុត្តិធម៌នៅកម្ពុជា (COMFREL)
២២. Commonwealth Human Rights Initiative (CHRI) ប្រទេសឥណ្ឌា
២៣. Cross Cultural Foundation (CrCF) ប្រទេសថៃ
២៤. Defence of Human Rights (DHR) ប្រទេសប៉ាគីស្ថាន
២៥. Dignity-Kadyr-kassiyet (KK) ប្រទេសកាហ្សាក់ស្ថាន
២៦. អង្គការសមធម៌កម្ពុជា (EC)
២៧. Human Rights Commission of Pakistan ប្រទេសប៉ាគីស្ថាន
២៨. Human Rights Lawyers Association (HRLA) ប្រទេសថៃ
២៩. សមាគមប្រជាធិបតេយ្យឯករាជ្យនៃសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធ (IDEA)
៣០. The Indonesian Human Rights Monitor – Inisiatif Masyarakat Partisipatif untuk Transisi Berkeadilan (Imparsial) ប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី
៣១. International Federation for Human Rights (FIDH)
៣២. Korean House for International Solidarity (KHIS) ប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូង
៣៣. League for the Defence of Human Rights in Iran (LDDHI) ប្រទេសអ៊ីរ៉ង់
៣៤. Madaripur Legal Aid Association (MLAA) ប្រទេសបង់ក្លាដេស
៣៥. Maldivian Democracy Network (MDN) ប្រទេសម៉ាឌីវ
៣៦. Manushya Foundation (ប្រទេសថៃ)
៣៧. Odhikar (ប្រទេសបង់ក្លាដេស)
៣៨. People’s Empowerment Foundation (PEF) ប្រទេសថៃ
៣៩. People’s Watch (ប្រទេសឥណ្ឌា)
៤០. Programme Against Custodial Torture & Impunity (PACTI) ប្រទេសឥណ្ឌា
៤១. Progressive Voice (ប្រទេសមីយ៉ាន់ម៉ា)
៤២. Safety and Risk Mitigation Organization (SRMO) ប្រទេសអាហ្វហ្កានីស្ថាន
៤៣. អង្គការសមាគមធាងត្នោត (STT)
៤៤. Suara Rakyat Malaysia (SUARAM) ប្រទេសម៉ាឡេស៊ី
៤៥. Thai Lawyers for Human Rights (TLHR) ប្រទេសថៃ
៤៦. គណៈកម្មាធិការនៃអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ដើម្បីអនុសញ្ញា លុបបំបាត់រាល់ទម្រង់នៃការ រើសអើងលើស្រ្តី (NGO-CEDAW)
៤៧. Think Centre (ប្រទេសសិង្ហបុរី)
៤៨. អង្គការតម្លាភាពកម្ពុជា (TIC)
៤៩. Vietnam Committee on Human Rights (VCHR) ប្រទេសវៀតណាម
៥០. កម្មវិធីអភិវឌ្ឍន៍ធនធានយុវជន (YRDP)

PDF format: ទាញយកសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាភាសាអង់គ្លេស – ទាញយកសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាភាសាខ្មែរ