សេចក្តីថ្លែងការណ៍

រាជធានីភ្នំពេញ ថ្ងៃទី០៦ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០២៣

យើងខ្ញុំ ជាអង្គការសង្គមស៊ីវិល សហគមន៍មូលដ្ឋាន និងសហជីព ដែលមានរាយឈ្មោះដូចខាងក្រោម សូមស្នើសុំឱ្យទម្លាក់ចោលឱ្យបានឆាប់នូវការចោទប្រកាន់ពី បទ​ញុះញង់​ឱ្យ​ប្រព្រឹត្តិបទឧក្រិដ្ឋ​ជាអាទិ៍ ដែលគ្មានមូលដ្ឋានច្បាស់លាស់ ទៅលើសកម្មជនដីធ្លីចំនួន 10នាក់ មកពីសហគមន៍ចំនួន 3 នៅក្នុងខេត្តកោះកុង និងដោះលែងពួកគេដោយឥតលក្ខខណ្ឌ ។ សកម្មជនដីធ្លីទាំងនេះមិនបានប្រព្រឹត្តកំហុសអ្វីនោះទេ ប៉ុន្តែពួកគេគ្រាន់តែលើកឡើងពីទុក្ខកង្វល់ និងសម្ដែងមតិដោយអហិង្សា ដើម្បីការពារដីធ្លី និងក្រុមសមាជិកសហគមន៍របស់ពួកគេ ។ ប៉ុន្តែពួកគេ ត្រូវបានធ្វើទុក្ខបុកម្នេញ និងចាប់ដាក់ពន្ធនាគារចំពោះសកម្មភាពទាំងនោះទៅវិញ ។

សកម្មជនដីធ្លីចំនួន ១០នាក់ ត្រូវបានចាប់ខ្លួន និងចោទប្រកាន់​ពី​បទ​ញុះញង់​ឱ្យប្រព្រឹត្ត​បទឧក្រិដ្ឋ​ជាអាទិ៍​ ​ ​តាម​បញ្ញត្តិមាត្រា​ ​៤​៩​៤​ ​និង​ ​៤​៩​៥​ ​នៃ​ក្រមព្រហ្មទណ្ឌ​ នៅថ្ងៃទី29 ខែមិថុនា ឆ្នាំ 2023 ។​ ពួកគេ៩នាក់ក្នុងចំណោមនោះ ​​បច្ចុប្បន្នកំពុងស្ថិតនៅក្នុងការឃុំ​ខ្លួន​បណ្តោះអាសន្ន​រង់ចាំ​សវនាការ​ នៅ​ក្នុង​ពន្ធ​នាគា​រ​ខេត្ត​កោះ​កុង​ ដោយសកម្មជនម្នាក់ទៀត ត្រូវបានដោះលែងឱ្យនៅក្រៅឃុំ ជាមួយនឹងលក្ខខណ្ឌដ៏តឹងរ៉ឹង ។ ការចោទប្រកាន់នេះធ្វើឡើងបន្ទាប់ពីសកម្មជនដីធ្លីទាំងនោះ​ព្យាយាមធ្វើដំណើរទៅរាជធានីភ្នំពេញ ដើម្បី​ដាក់​ញត្តិ​ទៅកាន់​ក្រសួងយុត្តិធម៌​ ​។​ ប្រសិនបើត្រូវបានផ្ដន្ទាទោស សកម្មជនដីធ្លីម្នាក់ៗនឹងប្រឈមនូវការជាប់ពន្ធនាគាររហូតដល់ 2ឆ្នាំ និង ពិន័យជាប្រាក់ រហូតដល់ 4 លានរៀល (ប្រហែល 1.000 ដុល្លារ) ។

សកម្មជនដីធ្លីទាំង១០នាក់ រួមមាន អ្នកស្រី ផាវ ញ៉ើង អ្នកស្រី ដេត ហ៊ួ អ្នកស្រី យី គន្ធា លោក សុខ ជ័យ លោក ហេង ជ័យ អ្នកស្រី ទិន តាំង លោក ឡាំង ជៀវ អ្នកស្រី សេង លីន អ្នកស្រី យឿន ខ្មៅ និង​អ្នកស្រី សួង ថេង ។ ​អ្នកស្រី សួង ថេង គឺជាសកម្មជនតែម្នាក់គត់ ដែលត្រូវបានដោះលែងឱ្យនៅក្រៅឃុំជាមួយនឹងលក្ខខណ្ឌដ៏តឹងរ៉ឹង ។ សកម្មជន ៩នាក់​ ទៀត (ជាមួយនឹងកូនអ្នកស្រី ផាវ ញ៉ើង ដែលមានអាយុ ១៨ខែ) គឺនៅជាប់ឃុំក្នុ្ងងពន្ធនាគារខេត្តកោះកុងនៅឡើយ ។ ពន្ធនាគារ​នេះមានសភាពចង្អៀតណែន​យ៉ាង​ខ្លាំង ដែលបានផ្ទុកមនុស្សជិត ៣០០ភាគរយនៃបរិមាណដែលអាចផ្ទុកបាន កាល​ពី​ខែ​មុន ។ លើស​ពី​នេះ សកម្មជន​ដីធ្លីទាំងនោះ ទើបតែទទួលបានការការពារផ្នែក​ច្បាប់​​ នៅ​ថ្ងៃ​ទី​៣ ខែ​កក្កដា ប៉ុណ្ណោះ បន្ទាប់​ពី​បាន​ចំណាយ​ពេល​បី​ថ្ងៃ​ក្នុង​ការ​ឃុំ​ខ្លួន​បណ្តោះអាសន្ន ។

សកម្មជនទាំងនោះត្រូវបានបញ្ជូនទៅឃុំខ្លួន បន្ទាប់ពីអាជ្ញាធរបានរារាំងរថយន្ដរបស់សមាជិកសហគមន៍នៅក្នុងស្រុកស្រែអំបិល និងបានហាមឃាត់មិនឱ្យពួកគេធ្វើដំណើរមកដាក់ញត្តិនៅរាជធានីភ្នំពេញ កាលពីថ្ងៃទី២៩ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០២៣ ។ ខ្លឹមសារញត្ដិនោះ ស្នើសុំឱ្យរដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងយុត្តិធម៌ លោក កើត រិទ្ធ ឱ្យជួយអន្តរាគមន៍ទម្លាក់ចោលបទចោទ លើសកម្មជនដីធ្លីចំនួន ៣០នាក់ មកពីសហគមន៍ចំនួនប្រាំ ។

មន្ត្រីនគរបាលបានគំរាមចាប់ខ្លួនសមាជិកសហគមន៍ចំនួន ២០នាក់ នៅពេលដែលពួកគេបានប្រមូលផ្ដុំនៅខាងមុខស្នងការដ្ឋាននគរបាលខេត្ត ដើម្បីគាំទ្រតំណាងរបស់ពួកគេ កាលពីថ្ងៃទី៣០ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០២៣ ។ ស្រដៀងគ្នានេះដែរ សមាជិកសហគមន៍ ត្រូវបានអាជ្ញាធររារាំងពីការប្រមូលផ្តុំគ្នានៅបរិវេណខាងក្រៅសាលាដំបូងខេត្តកោះកុង ។

ក្រុមសកម្មជនបានតស៊ូនឹងជម្លោះដីធ្លីនេះជាច្រើនចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០០៦ បន្ទាប់ពីក្រុមហ៊ុនដែលមានទំនាក់ទំនងជាមួយឧកញ៉ា លី យ៉ុងផាត់ និងលោក ហេង ហ៊ុយ បានវិនិយោគដំណាំស្ករអំពៅលើដីសហគមន៍ ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់សកម្មជន ក្នុងការការពារដីធ្លីរបស់ពួកគេ តែងត្រូវបានជួបប្រឈមជាបន្តបន្ទាប់ជាមួយនឹងការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញពីសំណាក់អាជ្ញាធរ ។

យើងខ្ញុំ ស្នើសុំឱ្យបញ្ឈប់ការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញទៅលើប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរជាសកម្មជនដីធ្លី ដោយទម្លាក់ចោលការចោទប្រកាន់ពីបទញុះញង់ប្រឆាំងនឹងពួកគេ និងដោះលែងពួកគេជាបន្ទាន់ដោយឥតលក្ខខណ្ឌពីការឃុំខ្លួនបណ្ដោះអាសន្ននេះ ៕

សេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះ គាំទ្រដោយ៖

1. ​សហគមន៍ដីធ្លី ១៩៧ (កោះកុង)
2. សហគមន៍ដីធ្លីភូមិព្រលាន ២៤៣ (កោះកុង)
3. សហគមន៍អមលាំង (កំពង់ស្ពឺ)
4. សហគមន៍ដីធ្លីអណ្តូងត្របែក (ស្វាយរៀង)
5. សហគមន៍បុស្សស្នោរ (ត្បូងឃ្មុំ)
6. មជ្ឈមណ្ឌល​សិទ្ធិមនុស្ស​កម្ពុជា​ (CCHR)
7. មជ្ឈមណ្ឌលកម្ពុជាដើម្បីប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយឯករាជ្យ (CCIM)
8. សហព័ន្ធសហជីព កម្មករចំណីអាហារ និងសេវាកម្មកម្ពុជា (CFSWF)
9. សមាគម​ការពារ​សិទ្ធិមនុស្ស ​និង​អភិវឌ្ឍន៍​នៅ​កម្ពុជា​ (​អា​ដ​ហុ​ក​)
10. សម្ព័ន្ធខ្មែរជំរឿន និងការពារសិទ្ធិមនុស្ស លីកាដូ (LICADHO)
11. សហព័ន្ធសហជីពកម្មករនិយោជិតវិស័យទេសចរណ៍កម្ពុជា (CTWUF)
12. បណ្តាញយុវជនកម្ពុជា (CYN)
13. មជ្ឈមណ្ឌលសម្ព័ន្ធភាពការងារ និងសិទ្ធិមនុស្ស (CENTRAL)
14. គណៈកម្មាធិការដើម្បីការបោះឆ្នោតដោយសេរី និងយុត្តិធម៌នៅកម្ពុជា (COMFREL)
15. សហគមន៍ទ្រទ្រង់ធម្មជាតិ (ពោធិ៍សាត់)
16. សហគមន៍ដក់ពរ (កំពង់ស្ពឺ)
17. អង្គការសមធម៌កម្ពុជា (EC)
18. អង្គការយេនឌ័រ និងអភិវឌ្ឍន៍ដើម្បីកម្ពុជា (GADC)
19. សមាគមប្រជាធិបតេយ្យឯករាជ្យនៃសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធ (IDEA)
20. ​សហគមន៍កំប្រើស (ត្បូងឃ្មុំ)
21. សហគមន៍ឃ្លាំងទឹក៧៨ (សៀមរាប)
22. សហគមន៍ជនជាតិភាគតិចកួយ (ព្រះវិហារ)
23. សហជីពទ្រទ្រង់សិទ្ធិការងារបុគ្គលិកកម្មករខ្មែរនៃក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍ (L.R.S.U)
24. សហគមន៍ឡពាង (កំពង់ឆ្នាំង)
25. សហគមន៍មានជ័យ (ស្វាយរៀង)
26. មាតាធម្មជាតិកម្ពុជា (MNC)
27. សហគមន៍អូរវល្លិ៍ព្រេង (បាត់ដំបង)
28. សហគមន៍ដីធ្លីប៉ៃលិន​
29. មជ្ឈមណ្ឌលប្រជាពលរដ្ឋដើម្បីអភិវឌ្ឍន៍ និងសន្តិភាព (PDP)
30. សហគមន៍ដីធ្លីភូមិសិលាខ្មែរ (បន្ទាយមានជ័យ)
31. សហគមន៍ព្រៃឈើពេជ្រចង្វារល្អឆើត (កំពង់ឆ្នាំង)
32. សហគមន៍ព្រៃឡង់ (កំពង់ធំ)
33. សហគមន៍ដីធ្លីព្រៃពាយ (កំពត)
34. សហគមន៍ព្រៃឈើរតនៈរុក្ខា (ឧត្តរមានជ័យ)
35. សហគមន៍រស្មីសាមគ្គី (កំពង់ស្ពឺ)
36. សហគមន៍សាមគ្គីរមាសហែក (ស្វាយរៀង)
37. អង្គការសមាគមធាងត្នោត (STT)
38. សហគមន៍ស្រែប្រាំង (ត្បូងឃ្មុំ)
39. សហគមន៍ធនធានព្រៃឈើស្ទឹងខ្សាច់ស (កំពង់ឆ្នាំង)
40. សហគមន៍ដីធ្លីតានី (សៀមរាប)
41. សហគមន៍ស្គន់ (សៀមរាប)
42. អង្គការសកម្មភាពសង្គមដើម្បីសហគមន៍ និងការអភិវឌ្ឍន៍ (SACD)
43. សហគមន៍តាពេន (សៀមរាប)
44. គណៈកម្មាធិការនៃអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ដើម្បីអនុសញ្ញលុបបំបាត់រាល់ទំរង់នៃការរើសអើងលើស្រ្តីភេទ (NGO-CEDAW)
45. សមាគមក្រុមតន្ត្រីយុវវ័យនាំសារ (MB)
46. សហគមន៍ទន្លូង (ត្បូងឃ្មុំ)
47. អង្គការតម្លាភាពកម្ពុជា (TIC)
48. សហគមន៍ព្រៃឈើត្រពាំងចាន់ (កំពង់ឆ្នាំង)
49. សហគមន៍ត្រពាំងជោ (កំពង់ស្ពឺ)
50. សហគមន៍ត្រពាំងព្រីង (ត្បូងឃ្មុំ)
51. កម្មវិធីអភិវឌ្ឍន៍ធនធានយុវជន (YRDP)

រាជធានីភ្នំពេញ ថ្ងៃទី០៦ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០២៣

យើងខ្ញុំ ជាអង្គការសង្គមស៊ីវិល សហគមន៍មូលដ្ឋាន និងសហជីព ដែលមានរាយឈ្មោះដូចខាងក្រោម សូមស្នើសុំឱ្យទម្លាក់ចោលឱ្យបានឆាប់នូវការចោទប្រកាន់ពី បទ​ញុះញង់​ឱ្យ​ប្រព្រឹត្តិបទឧក្រិដ្ឋ​ជាអាទិ៍ ដែលគ្មានមូលដ្ឋានច្បាស់លាស់ ទៅលើសកម្មជនដីធ្លីចំនួន 10នាក់ មកពីសហគមន៍ចំនួន 3 នៅក្នុងខេត្តកោះកុង និងដោះលែងពួកគេដោយឥតលក្ខខណ្ឌ ។ សកម្មជនដីធ្លីទាំងនេះមិនបានប្រព្រឹត្តកំហុសអ្វីនោះទេ ប៉ុន្តែពួកគេគ្រាន់តែលើកឡើងពីទុក្ខកង្វល់ និងសម្ដែងមតិដោយអហិង្សា ដើម្បីការពារដីធ្លី និងក្រុមសមាជិកសហគមន៍របស់ពួកគេ ។ ប៉ុន្តែពួកគេ ត្រូវបានធ្វើទុក្ខបុកម្នេញ និងចាប់ដាក់ពន្ធនាគារចំពោះសកម្មភាពទាំងនោះទៅវិញ ។

សកម្មជនដីធ្លីចំនួន ១០នាក់ ត្រូវបានចាប់ខ្លួន និងចោទប្រកាន់​ពី​បទ​ញុះញង់​ឱ្យប្រព្រឹត្ត​បទឧក្រិដ្ឋ​ជាអាទិ៍​ ​ ​តាម​បញ្ញត្តិមាត្រា​ ​៤​៩​៤​ ​និង​ ​៤​៩​៥​ ​នៃ​ក្រមព្រហ្មទណ្ឌ​ នៅថ្ងៃទី29 ខែមិថុនា ឆ្នាំ 2023 ។​ ពួកគេ៩នាក់ក្នុងចំណោមនោះ ​​បច្ចុប្បន្នកំពុងស្ថិតនៅក្នុងការឃុំ​ខ្លួន​បណ្តោះអាសន្ន​រង់ចាំ​សវនាការ​ នៅ​ក្នុង​ពន្ធ​នាគា​រ​ខេត្ត​កោះ​កុង​ ដោយសកម្មជនម្នាក់ទៀត ត្រូវបានដោះលែងឱ្យនៅក្រៅឃុំ ជាមួយនឹងលក្ខខណ្ឌដ៏តឹងរ៉ឹង ។ ការចោទប្រកាន់នេះធ្វើឡើងបន្ទាប់ពីសកម្មជនដីធ្លីទាំងនោះ​ព្យាយាមធ្វើដំណើរទៅរាជធានីភ្នំពេញ ដើម្បី​ដាក់​ញត្តិ​ទៅកាន់​ក្រសួងយុត្តិធម៌​ ​។​ ប្រសិនបើត្រូវបានផ្ដន្ទាទោស សកម្មជនដីធ្លីម្នាក់ៗនឹងប្រឈមនូវការជាប់ពន្ធនាគាររហូតដល់ 2ឆ្នាំ និង ពិន័យជាប្រាក់ រហូតដល់ 4 លានរៀល (ប្រហែល 1.000 ដុល្លារ) ។

សកម្មជនដីធ្លីទាំង១០នាក់ រួមមាន អ្នកស្រី ផាវ ញ៉ើង អ្នកស្រី ដេត ហ៊ួ អ្នកស្រី យី គន្ធា លោក សុខ ជ័យ លោក ហេង ជ័យ អ្នកស្រី ទិន តាំង លោក ឡាំង ជៀវ អ្នកស្រី សេង លីន អ្នកស្រី យឿន ខ្មៅ និង​អ្នកស្រី សួង ថេង ។ ​អ្នកស្រី សួង ថេង គឺជាសកម្មជនតែម្នាក់គត់ ដែលត្រូវបានដោះលែងឱ្យនៅក្រៅឃុំជាមួយនឹងលក្ខខណ្ឌដ៏តឹងរ៉ឹង ។ សកម្មជន ៩នាក់​ ទៀត (ជាមួយនឹងកូនអ្នកស្រី ផាវ ញ៉ើង ដែលមានអាយុ ១៨ខែ) គឺនៅជាប់ឃុំក្នុ្ងងពន្ធនាគារខេត្តកោះកុងនៅឡើយ ។ ពន្ធនាគារ​នេះមានសភាពចង្អៀតណែន​យ៉ាង​ខ្លាំង ដែលបានផ្ទុកមនុស្សជិត ៣០០ភាគរយនៃបរិមាណដែលអាចផ្ទុកបាន កាល​ពី​ខែ​មុន ។ លើស​ពី​នេះ សកម្មជន​ដីធ្លីទាំងនោះ ទើបតែទទួលបានការការពារផ្នែក​ច្បាប់​​ នៅ​ថ្ងៃ​ទី​៣ ខែ​កក្កដា ប៉ុណ្ណោះ បន្ទាប់​ពី​បាន​ចំណាយ​ពេល​បី​ថ្ងៃ​ក្នុង​ការ​ឃុំ​ខ្លួន​បណ្តោះអាសន្ន ។

សកម្មជនទាំងនោះត្រូវបានបញ្ជូនទៅឃុំខ្លួន បន្ទាប់ពីអាជ្ញាធរបានរារាំងរថយន្ដរបស់សមាជិកសហគមន៍នៅក្នុងស្រុកស្រែអំបិល និងបានហាមឃាត់មិនឱ្យពួកគេធ្វើដំណើរមកដាក់ញត្តិនៅរាជធានីភ្នំពេញ កាលពីថ្ងៃទី២៩ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០២៣ ។ ខ្លឹមសារញត្ដិនោះ ស្នើសុំឱ្យរដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងយុត្តិធម៌ លោក កើត រិទ្ធ ឱ្យជួយអន្តរាគមន៍ទម្លាក់ចោលបទចោទ លើសកម្មជនដីធ្លីចំនួន ៣០នាក់ មកពីសហគមន៍ចំនួនប្រាំ ។

មន្ត្រីនគរបាលបានគំរាមចាប់ខ្លួនសមាជិកសហគមន៍ចំនួន ២០នាក់ នៅពេលដែលពួកគេបានប្រមូលផ្ដុំនៅខាងមុខស្នងការដ្ឋាននគរបាលខេត្ត ដើម្បីគាំទ្រតំណាងរបស់ពួកគេ កាលពីថ្ងៃទី៣០ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០២៣ ។ ស្រដៀងគ្នានេះដែរ សមាជិកសហគមន៍ ត្រូវបានអាជ្ញាធររារាំងពីការប្រមូលផ្តុំគ្នានៅបរិវេណខាងក្រៅសាលាដំបូងខេត្តកោះកុង ។

ក្រុមសកម្មជនបានតស៊ូនឹងជម្លោះដីធ្លីនេះជាច្រើនចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០០៦ បន្ទាប់ពីក្រុមហ៊ុនដែលមានទំនាក់ទំនងជាមួយឧកញ៉ា លី យ៉ុងផាត់ និងលោក ហេង ហ៊ុយ បានវិនិយោគដំណាំស្ករអំពៅលើដីសហគមន៍ ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់សកម្មជន ក្នុងការការពារដីធ្លីរបស់ពួកគេ តែងត្រូវបានជួបប្រឈមជាបន្តបន្ទាប់ជាមួយនឹងការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញពីសំណាក់អាជ្ញាធរ ។

យើងខ្ញុំ ស្នើសុំឱ្យបញ្ឈប់ការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញទៅលើប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរជាសកម្មជនដីធ្លី ដោយទម្លាក់ចោលការចោទប្រកាន់ពីបទញុះញង់ប្រឆាំងនឹងពួកគេ និងដោះលែងពួកគេជាបន្ទាន់ដោយឥតលក្ខខណ្ឌពីការឃុំខ្លួនបណ្ដោះអាសន្ននេះ ៕

សេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះ គាំទ្រដោយ៖

1. ​សហគមន៍ដីធ្លី ១៩៧ (កោះកុង)
2. សហគមន៍ដីធ្លីភូមិព្រលាន ២៤៣ (កោះកុង)
3. សហគមន៍អមលាំង (កំពង់ស្ពឺ)
4. សហគមន៍ដីធ្លីអណ្តូងត្របែក (ស្វាយរៀង)
5. សហគមន៍បុស្សស្នោរ (ត្បូងឃ្មុំ)
6. មជ្ឈមណ្ឌល​សិទ្ធិមនុស្ស​កម្ពុជា​ (CCHR)
7. មជ្ឈមណ្ឌលកម្ពុជាដើម្បីប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយឯករាជ្យ (CCIM)
8. សហព័ន្ធសហជីព កម្មករចំណីអាហារ និងសេវាកម្មកម្ពុជា (CFSWF)
9. សមាគម​ការពារ​សិទ្ធិមនុស្ស ​និង​អភិវឌ្ឍន៍​នៅ​កម្ពុជា​ (​អា​ដ​ហុ​ក​)
10. សម្ព័ន្ធខ្មែរជំរឿន និងការពារសិទ្ធិមនុស្ស លីកាដូ (LICADHO)
11. សហព័ន្ធសហជីពកម្មករនិយោជិតវិស័យទេសចរណ៍កម្ពុជា (CTWUF)
12. បណ្តាញយុវជនកម្ពុជា (CYN)
13. មជ្ឈមណ្ឌលសម្ព័ន្ធភាពការងារ និងសិទ្ធិមនុស្ស (CENTRAL)
14. គណៈកម្មាធិការដើម្បីការបោះឆ្នោតដោយសេរី និងយុត្តិធម៌នៅកម្ពុជា (COMFREL)
15. សហគមន៍ទ្រទ្រង់ធម្មជាតិ (ពោធិ៍សាត់)
16. សហគមន៍ដក់ពរ (កំពង់ស្ពឺ)
17. អង្គការសមធម៌កម្ពុជា (EC)
18. អង្គការយេនឌ័រ និងអភិវឌ្ឍន៍ដើម្បីកម្ពុជា (GADC)
19. សមាគមប្រជាធិបតេយ្យឯករាជ្យនៃសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធ (IDEA)
20. ​សហគមន៍កំប្រើស (ត្បូងឃ្មុំ)
21. សហគមន៍ឃ្លាំងទឹក៧៨ (សៀមរាប)
22. សហគមន៍ជនជាតិភាគតិចកួយ (ព្រះវិហារ)
23. សហជីពទ្រទ្រង់សិទ្ធិការងារបុគ្គលិកកម្មករខ្មែរនៃក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍ (L.R.S.U)
24. សហគមន៍ឡពាង (កំពង់ឆ្នាំង)
25. សហគមន៍មានជ័យ (ស្វាយរៀង)
26. មាតាធម្មជាតិកម្ពុជា (MNC)
27. សហគមន៍អូរវល្លិ៍ព្រេង (បាត់ដំបង)
28. សហគមន៍ដីធ្លីប៉ៃលិន​
29. មជ្ឈមណ្ឌលប្រជាពលរដ្ឋដើម្បីអភិវឌ្ឍន៍ និងសន្តិភាព (PDP)
30. សហគមន៍ដីធ្លីភូមិសិលាខ្មែរ (បន្ទាយមានជ័យ)
31. សហគមន៍ព្រៃឈើពេជ្រចង្វារល្អឆើត (កំពង់ឆ្នាំង)
32. សហគមន៍ព្រៃឡង់ (កំពង់ធំ)
33. សហគមន៍ដីធ្លីព្រៃពាយ (កំពត)
34. សហគមន៍ព្រៃឈើរតនៈរុក្ខា (ឧត្តរមានជ័យ)
35. សហគមន៍រស្មីសាមគ្គី (កំពង់ស្ពឺ)
36. សហគមន៍សាមគ្គីរមាសហែក (ស្វាយរៀង)
37. អង្គការសមាគមធាងត្នោត (STT)
38. សហគមន៍ស្រែប្រាំង (ត្បូងឃ្មុំ)
39. សហគមន៍ធនធានព្រៃឈើស្ទឹងខ្សាច់ស (កំពង់ឆ្នាំង)
40. សហគមន៍ដីធ្លីតានី (សៀមរាប)
41. សហគមន៍ស្គន់ (សៀមរាប)
42. អង្គការសកម្មភាពសង្គមដើម្បីសហគមន៍ និងការអភិវឌ្ឍន៍ (SACD)
43. សហគមន៍តាពេន (សៀមរាប)
44. គណៈកម្មាធិការនៃអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ដើម្បីអនុសញ្ញលុបបំបាត់រាល់ទំរង់នៃការរើសអើងលើស្រ្តីភេទ (NGO-CEDAW)
45. សមាគមក្រុមតន្ត្រីយុវវ័យនាំសារ (MB)
46. សហគមន៍ទន្លូង (ត្បូងឃ្មុំ)
47. អង្គការតម្លាភាពកម្ពុជា (TIC)
48. សហគមន៍ព្រៃឈើត្រពាំងចាន់ (កំពង់ឆ្នាំង)
49. សហគមន៍ត្រពាំងជោ (កំពង់ស្ពឺ)
50. សហគមន៍ត្រពាំងព្រីង (ត្បូងឃ្មុំ)
51. កម្មវិធីអភិវឌ្ឍន៍ធនធានយុវជន (YRDP)

PDF format: ទាញយកសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាភាសាខ្មែរ –  ទាញយកសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាភាសាអង់គ្លេស

រាជធានីភ្នំពេញ ថ្ងៃទី២៤ ខែឧសភា ឆ្នាំ២០២៣

ការចាប់ខ្លួនបុគ្គលិកបីរូបរបស់សមាគមសម្ព័ន្ធសហគមន៍កសិករកម្ពុជា (CCFC) និងការសម្រេចចោទប្រកាន់ដែលមិនសមហេតុផល​ ដែលបានចោទពីបទ រួមគំនិតក្បត់ និងញុះញង់ឱ្យប្រព្រឹត្តអំពើបង្កឱ្យមានភាពវឹកវរធ្ងន់ធ្ងរដល់សន្តិសុខសង្គម គឺជាករណីមួយបន្ថែមទៀត ដែលអាជ្ញាធរកម្ពុជាបានធ្វើឡើង ដើម្បីការឃុំខ្លួនអ្នកការពារសិទ្ធិមនុស្សចំពោះភាពសកម្មនិយមដោយអហិង្សារបស់ពួកគេ ។

យើងខ្ញុំជាក្រុមសង្គមស៊ីវិល​ ដែលមានរាយនាមដូចខាងក្រោម ទាមទារឱ្យបញ្ឈប់នូវការចោទប្រកាន់ដោយគ្មានមូលដ្ឋានចំពោះអ្នកការពារសិទ្ធិមនុស្សទាំងអស់ និងសូមអំពាវនាវឱ្យដោះលែងបុគ្គលិកសមាគម CCFC ទាំងបីរូបជាបន្ទាន់ និងដោយឥតលក្ខខណ្ឌ ដើម្បីអ្នកទាំងបីមានសេរីភាពក្នុងការបំពេញការងារសំខាន់ៗបន្តទៀត ។

កាលពីព្រឹកថ្ងៃទី ១៨  ខែឧសភា នគរបាលបានសម្រេចឃាត់ខ្លួនលោក​ ថេង សាវឿន ប្រធានសមាគម CCFC លោក ញិល ភាព មន្រ្តីជាន់ខ្ពស់សមាគម និងលោក ថាន់ ហាច មន្រី្តសម្របសម្រួលសហគមន៍ ជាផ្លូវការ។ ពួកគេត្រូវបានចាប់ឃាត់ខ្លួនជាលើកដំបូងក្នុងខេត្តក្រចេះ នៅតាមផ្លូវទៅរាជធានីភ្នំពេញកាលពីថ្ងៃទី ១៧​ ខែឧសភា ខណៈពេលដែលពួកគេកំពុងតែធ្វើដំណើរជាមួយនឹងមនុស្សរាប់សិបនាក់ផ្សេងទៀត ក្រោយពីចូលរួមកម្មវិធីនៅឯខេត្តរតនគិរី ហើយក្រោយមកអ្នកទាំងនោះត្រូវបាននគរបាលបញ្ជូនទៅកាន់ស្នងការដ្ឋាននគរបាលខេត្តរតនគិរី  ។

មានតែ សាវឿន ទេ ដែលបានជួបនិយាយជាមួយមេធាវី នៅថ្ងៃទី១៩ ខែឧសភា នៅស្នងការដ្ឋាននគរបាលខេត្តរតនគិរី បន្ទាប់ពីការឃាត់ខ្លួនគាត់នៅខេត្តក្រចេះ ​និងមុនពេលបញ្ជូនទៅសាលាដំបូងខេត្តរតនគិរី ។ ​នៅថ្ងៃទី២២ ខែឧសភា មេធាវីត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យជួបកូនក្តីម្តងទៀត អំឡុងពេលការសាកសួរចម្លើយនៅតុលាការខេត្តរតនគិរី ។

កាលពីរសៀលថ្ងៃ ២២ ខែឧសភា ចៅក្រមស៊ើបសួរ លោក សាយ គួហាវ បានសម្រេចចោទប្រកាន់ លោក ថេង សាវឿន លោក ញិល ភាព  លោក ថាន់ ហាច ពីបទ​ រួមគំនិតក្បត់ មាត្រា ៤៥៣ និងបទ ញុះញង់ឱ្យប្រព្រឹត្តបទឧក្រិដ្ឋជាអាទិ៍ មាត្រា ៤៩៤ និង ៤៩៥ នៃក្រមព្រហ្មទណ្ឌ ។ អ្នកទាំងបីប្រឈមនឹងជាប់ពន្ធនាគារដល់ ១០ ឆ្នាំ និងពិន័យជាទឹកប្រាក់រហូតដល់ ៤ លាន រៀល (ប្រហែល១.០០០ ដុល្លារ) ប្រសិនបើរកឃើញថាមានទោស ។​ ដោយឡែកយោងតាមសេចក្តីថ្លែងការណ៍របស់សាលាដំបូងខេត្តរតនគិរី លោកបណ្ឌិត ចាន់ វិបុល ក៏ត្រូវបានតុលាការចោទប្រកាន់ពីបទល្មើសដូចអ្នកទាំងបីខាងលើផងដែរ ។

ការចោទប្រកាន់ទាំងនេះ គឺជាការចោទប្រកាន់ដែលគ្មានមូលដ្ឋានច្បាប់ច្បាស់លាស់ ។ សមាគមសម្ព័ន្ធសហគមន៍កសិករកម្ពុជា (CCFC) គឺជាសមាគមកសិករមួយដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងក្នុងឆ្នាំ ២០១១ ហើយធ្វើការជាមួយសហគមន៍ ជាង ៧០ សហគមន៍នៅទូទាំង ១០ ខេត្ត ដើម្បីជួយដល់កសិករដែលរងគ្រាះដោយការបណ្តេញចេញ និងលើកកម្ពស់សិទ្ធិដីធ្លីដែលជាតម្រូវការចាំបាច់បំផុត ។ សមាគមធ្វើការជួយគំាទ្រដល់សហគមន៍ឱ្យយល់ដឹងពីសិទ្ធិ និងការតស៊ូមតិ ដើម្បីការរស់ល្អប្រសើរ និងសិទ្ធិមានដីធ្លីសម្រាប់កសិករទាំងអស់នៅទូទាំងប្រទេស ។

ការងាររបស់សកម្មជនសិទិ្ធមនុស្ស មិនត្រូវប្រដូចនឹងសកម្មភាពបទល្មើសព្រហ្មទណ្ឌ ដូចជាការញុះញង់ ឬរួមគំនិតក្បត់ប្រឆាំងនឹងជាតិ ឡើយ ។​ ការចាប់ខ្លួនបុគ្គលិកសមាគម CCFC នឹងមិនអាចដោះស្រាយបញ្ហាជម្លោះដីធ្លីដ៏រ៉ាំរ៉ៃ ដែលបានកើតឡើងមកលើសមាជិករបស់សមាគមនោះទេ ។ ហើយវាក៏នឹងមិនអាចបំបិទសំឡេងរបស់អ្នកដឹកនាំនិងតំណាងសហគមន៍ ដែលកំពុងទាមទាររកយុត្តិធម៌សម្រាប់សមាជិកសហគមន៍ មិត្តភក្តិ និងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ ។

ការចាប់ខ្លួនទាំងនេះ ធ្វើឱ្យកើតឡើងនូវការតវ៉ាជាច្រើនថ្ងៃពីសំណាក់សហគមន៍នៅទូទាំងប្រទេស ដែលសហគមន៍ទាំងនោះដឹងយ៉ាងច្បាស់ថា ការចាប់ខ្លួនគឺដើម្បីរារាំងភាពសកម្មនិយមរបស់ពួកគេ ហើយនិងរារាំងការស្វែងរកដំណោះស្រាយទៅលើបញ្ហាដីធ្លីរបស់ពួកគេ ។

អាជ្ញាធរត្រូវដោះលែង លោក ថេង សាវឿន លោក ញិល ភាព និង លោក ថាន់ ហាច ជាបន្ទាន់ ហើយបទចោទប្រកាន់ទាំងអស់ គួរត្រូវទម្លាក់ចោល ។ ការប្រមូលផ្តុំរបស់សហគមន៍មូលដ្ឋាន មិនមែនជាបទឧក្រិដ្ឋ ។ ការដោះលែងសកម្មជនទាំងនេះ គឺជាជំហានដ៏សំខាន់មួយឆ្ពោះទៅរកសន្តិភាព​ និងយុត្តិធម៌ពិតប្រាកដ សម្រាប់ទាំងអស់គ្នា ៕

សេចក្តីថ្លែងការណ៍រួមចូលរួមគាំទ្រដោយ៖

1. សហគមន៍ដីធ្លី ១៩៧ (កោះកុង)
2. សហគមន៍ដីធ្លីភូមិព្រលាន ២៤៣ (កោះកុង)
3. សហគមន៍កសិករក្រីក្រជនបទ ៩៥៥ (កោះកុង)
4. សហគមន៍អមលាំង (កំពង់ស្ពឺ)
5. សហគមន៍ដីធ្លីអណ្តូងត្របែក (ស្វាយរៀង)
6. សហគមន៍បុស្សស្នោរ (ត្បូងឃ្មុំ)
7. សម្ព័ន្ធសហជីពកម្ពុជា (CATU)
8. មជ្ឈមណ្ឌលសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា (CCHR)
9. មជ្ឈមណ្ឌលកម្ពុជាដើម្បីប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយឯករាជ្យ (CCIM)
10. សហព័ន្ធសហជីព កម្មករចំណីអាហារ និងសេវាកម្មកម្ពុជា (CFSWF)
11. សមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្ស និងអភិវឌ្ឍន៍នៅកម្ពុជា (ADHOC)
12. សហភាពការងារកម្ពុជា (CLC)
13. សម្ព័ន្ធខ្មែរជំរឿន និងការពារសិទ្ធិមនុស្ស លីកាដូ (LICADHO)
14. សហព័ន្ធសហជីពកម្មករនិយោជិតវិស័យទេសចរណ៍កម្ពុជា (CTWUF)
15. បណ្តាញយុវជនកម្ពុជា (CYN)
16. សមាគមមន្ត្រីរាជការឯករាជ្យកម្ពុជា (CICA)
17. មជ្ឈមណ្ឌលសម្ព័ន្ធភាពការងារ និងសិទ្ធិមនុស្ស (CENTRAL)
18. សហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិច ចារ៉ាយ (រតនគិរី)
19. សហគមន៍ដីធ្លីជីខក្រោម (កោះកុង)
20. សហគមន៍ដីធ្លីជីខលើ (កោះកុង)
21. សហគមន៍ជាំក្រវៀន (ត្បូងឃ្មុំ)
22. សមាគមសម្ព័ន្ធសហគមន៍កសិករកម្ពុជា (CCFC)
23. សហគមន៍ទ្រទ្រង់ធម្មជាតិ (ពោធិ៍សាត់)
24. សហគមន៍ដក់ពរ (កំពង់ស្ពឺ)
25. អង្គការសមធម៌កម្ពុជា (EC)
26. សហព័ន្ធសហជីពសេរីកម្មករ នៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា(FTUWKC)
27. អង្គការយេនឌ័រ និងអភិវឌ្ឍន៍ដើម្បីកម្ពុជា (GADC)
28. សមាគមប្រជាធិបតេយ្យឯករាជ្យនៃសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធ (IDEA)
29. សហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិចឃុំប្រមេរុខេត្តព្រះវិហារ
30. សហគមន៍ឃ្មុំស្រករថ្លុកឫស្សី (កំពង់ធំ)
31. សហគមន៍ឃ្លាំងទឹក៧៨ (សៀមរាប)
32. សហគមន៍ជនជាតិភាគតិចគួយ (ព្រះវិហារ)
33. សហជីពទ្រទ្រង់សិទ្ធិការងារបុគ្គលិកកម្មករខ្មែរនៃក្រុមហ៊ុនកាស៊ីណូ ណាហ្គាវើល (L.R.S.U)
34. សហគមន៍ដីធ្លីខេត្តប៉ៃលិន
35. សហគមន៍មានជ័យ (ស្វាយរៀង)
36. សហគមន៍ពាមរស់ (កំពង់ស្ពឺ)
37. មជ្ឈមណ្ឌលប្រជាពលរដ្ឋដើម្បីអភិវឌ្ឍន៍ និងសន្តិភាព (PDP-Center)
38. សហគមន៍ភ្នំក្រោម (សៀមរាប)
39. សហគមន៍ភ្នំទទឹង (កំពត)
40. សហគមន៍ដីធ្លីភូមិសិលាខ្មែរ (បន្ទាយមានជ័យ)
41. សហគមន៍ដីធ្លីព្រែកខ្សាច់ (កោះកុង)
42. សហគមន៍ព្រៃឈើពេជ្រចង្វារល្អឆើត (កំពង់ឆ្នាំង)
43. សហគមន៍ព្រៃឡង់ (ព្រះវិហារ)
44. សហគមន៍ដីធ្លីព្រៃពាយ (កំពត)
45. សហគមន៍ព្រៃឈើរតនៈរុក្ខា (ឧត្តរមានជ័យ)
46. សហគមន៍រស្មីសាមគ្គី (កំពង់ស្ពឺ)
47. អង្គការសមាគមធាងត្នោត (STT)
48. សហគមន៍សាមគ្គីចេកមាស (ស្វាយរៀង)
49. សហគមន៍សាមគ្គីរមាសហែក (ស្វាយរៀង)
50. សហគមន៍សាមគ្គីសង្កែពីរមានរិទ្ធិ​ (ព្រះវិហារ)
51. សហគមន៍ស្រែប្រាំង (ត្បូងឃ្មុំ)
52. សហគមន៍ធនធានព្រៃឈើស្ទឹងខ្សាច់ស (កំពង់ឆ្នាំង)
53. សហគមន៍ដីធ្លីតានី (សៀមរាប)
54. សហគមន៍ដីធ្លីតានូន (កោះកុង)
55. គណៈកម្មាធិការនៃអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ដើម្បីអនុសញ្ញលុបបំបាត់រាល់ទំរង់នៃការរើសអើងលើស្រ្តីភេទ (NGO-CEDAW)
56. គណៈកម្មាធិការដើម្បីការបោះឆ្នោតដោយសេរី និងយុត្តិធម៌នៅកម្ពុជា (COMFREL)
57. សហគមន៍ថ្មដា (ពោធិ៍សាត់)
58. សហគមន៍ទន្លូង (ត្បូងឃ្មុំ)
59. សហគមន៍ត្រពាំងជោ (កំពង់ស្ពឺ)
60. សហគមន៍ត្រពាំងព្រីង(ត្បូងឃ្មុំ)
61. កម្មវិធីអភិវឌ្ឍន៍ធនធានយុវជន (YRDP)

PDF format: ទាញយកសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាភាសាអង់គ្លេស – ទាញយកសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាភាសាខ្មែរ

ថ្ងៃទី ២៤ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២២

យើងខ្ញុំទាំងអស់គ្នាជាប្រជាពលរដ្ឋមកពីសហគមន៍ដីធ្លី និងលំនៅឋាននានានៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ និងតាមបណ្តាខេត្តដែល​​កំពុងប្រឈម​នឹង​អសុវត្ថិភាពដីធ្លី និងលំនៅឋាន ដោយសារតែការអភិវឌ្ឍដែលកង្វះនូវយុត្តិធម៌ តម្លាភាព​ និងការចូលរួម។ ពួកយើងទាំងអស់គ្នា ដែល​​កំពុង​រស់នៅក្នុង​តំបន់អភិវឌ្ឍន៍​ទាំងនោះ​ តែងតែមានការព្រួយបារម្ភពីការបណ្តេញចេញដោយបង្ខំ និងការមិនមាន​សំណងសមរម្យ ព្រោះនា​ពេល​​កន្លង​មក សហគមន៍​ដីធ្លីដូចពួក​យើងជាច្រើន​តែងតែ​ឈឺ​ចាប់​ និងរងគ្រោះពីការអភិវឌ្ឍទាំងនោះ។

សិទ្ធិមានកម្មសិទ្ធិ រួមទាំងសិទ្ធិមានលំនៅឋានសមរម្យ ត្រូវបានធានានៅក្នុងរដ្ឋធម្មនុញ្ញ​កម្ពុជា ​មាត្រា ៤៤ ក៏បានធានាអំពីសិទ្ធិជាកម្មសិទ្ធិ​របស់​ពលរដ្ឋខ្មែរទាំងអស់ ដែលត្រូវបានការពារដោយ​ច្បាប់​យ៉ាង​តឹង​រឹង។ ចំណែកឯសិទ្ធិមានលំនៅឋានសមរម្យត្រូវបានធានាដោយច្បាប់​សិទ្ធិមនុស្ស​អន្តរ​ជាតិ ដែលក្នុងនោះរួមមាន មាត្រា ២៥ នៃសេចក្ដីប្រកាសជាសកលស្ដីពីសិទ្ធិមនុស្ស និងមាត្រា ១១ នៃកតិការសញ្ញាអន្តរជាតិស្ដីពីសិទ្ធិសេដ្ឋកិច្ច សង្គម និងវប្បធម៌។

ក្នុងវេទិកាសហគមន៍លើកទី៩​​ ឆ្នាំ២០២២នេះ មានអ្នកចូលរួមប្រមាណ២០០នាក់ មកពីសហគមន៍ចំនួន៣៤ ដែលមានទីតាំងនៅរាជធានីភ្នំពេញ និងតាមបណ្តាខេត្ត​ដែល​កំពុង​ប្រឈម​ផលប៉ះ​ពាល់​ដោយសា​រ ការរំលោភបំពានលើសិទិ្ធដីធ្លី និងលំនៅឋាន។

ដូច្នេះហើយ យើងខ្ញុំទាំងអស់គ្នា​សូម​អំពាវ​​នាវ៖

– រាជរដ្ឋាភិបាល​​នៃ​ព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា និងស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធគោរព និងការពារសិទ្ធិរបស់យើងខ្ញុំជាប្រ​ជា​​​ពល​រដ្ឋ​​​ក្រីក្រ និង មានសិទ្ធិរស់នៅ​ដោយ​សមរម្យ និងមានសេចក្តីថ្លៃថ្នូរ ដូចប្រជាពលរដ្ឋដទៃទៀតដែរ។

– រាជរដ្ឋាភិបាលត្រូវតែអនុវត្ត ច្បាប់ឱ្យមានប្រសិទ្ធិភាព និងបញ្ឈប់ការ​បណ្តេ​ញចេញ​ដោយ​បង្ខំ ការប្រើអំពើហិង្សា និងបញ្ឈប់ការ​ប្រើប្រាស់​ប្រ​ព័ន្ធ​តុ​លា​ការគាប​សង្កត់​លើពួកយើងខ្ញុំ ជាពិសេស សកម្មជនដីធ្លី និងលំនៅឋាន​។

– រាជរដ្ឋាភិបាល អាជ្ញាធរគ្រប់ជាន់ថ្នាក់ និងស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធ​នានា​នៃរាជរដ្ឋា​ភិបាល​កម្ពុជា អនុវត្តឱ្យបាននូវសិទ្ធិមាន​លំនៅឋាន​សមរម្យ​ ដើម្បីឱ្យមាន​ការអភិវឌ្ឍ​សម្រាប់ទាំង​អស់​គ្នា។

– រាល់ការអភិវឌ្ឍទាំងឡាយត្រូវតែវាយតម្លៃហេតុប៉ះពាល់សង្គម សេដ្ឋកិច្ច និងបរិស្ថាន ជាពិសេសផលប៉ះពាល់ទៅលើជីវភាពរបស់ជនងាយរងគ្រោះ។

– អាជ្ញាធរមូលដ្ឋានគួរពន្លឿនការចេញប័ណ្ណស្នាក់នៅ សៀវភៅគ្រួសារ ប័ណ្ណសមធម៌ដល់សមាជិកសហគមន៍ដីធ្លី ដែលពុំទាន់មាន​ដើម្បីឱ្យពួក​គាត់ទទួល​បាននូវសេវាសង្គមនានា។

– សាលារាជធានីភ្នំពេញផ្តល់ និងគាំទ្រក្នុងការកសាងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ និងផ្តល់សេវាកម្មកាន់តែប្រសើរឡើងក្នុងទីតាំងលំនៅឋានក្រីក្រ ដូចជា​ប្រព័ន្ធលូបង្ហូរទឹក ការប្រមូលសំរាម និងការតភ្ជាប់  បណ្តាញទឹកស្អាត និងអគ្គិសនីរបស់រដ្ឋ។

– អាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធរបស់រាជរដ្ឋាភិបាលត្រូវធានាថា រាល់ដំណើរការអភិវឌ្ឍនានាត្រូវអនុលោមតាមគោលការណ៍នីតិរដ្ឋ ដែលរួមមានការបើកចំហរ តម្លាភាព គណនេយ្យភាព និងការចូលរួមពីភាគីពាក់ព័ន្ធ ជាពិសេសអ្នករងផលប៉ះពាល់ ដើម្បីធានាថា ពួកគាត់បានចូលរួមពិភាក្សាអំពីបញ្ហាទាំងនោះ លើកឡើងពីកង្វល់នានា និងដំណោះស្រាយដែលអាចធ្វើទៅរួច សម្រាប់ផលប្រយោជន៍គ្រប់ភាគី។

សហគមន៍ដែលគាំទ្រសេចក្តីថ្លែងការណ៍នេះមានដូចខាងក្រោម៖

1. សហគមន៍ស្ទឹងកំបុត
2. សហគមន៍ពង្រសែនជ័យ
3. សហគមន៍រស្មីសាមគ្គី
4. សហគមន៍ឡពាង
5. សហគមន៍ថ្លាន់មួយរយ
6. សហគមន៍ពង្រួកជ័យល័ក្ខ
7. សហគមន៍ព្រៃពាយ
8. សហគមន៍បាតខ្ទះ
9. សហគមន៍រមាសហែក
10. សហគមន៍ចេកមាស
11. សហគមន៍មានជ័យ
12. សហគមន៍ស្ត្រីក្លាហាន
13. សហគមន៍ព្រែកតាគង់រុងរឿង
14. សហគមន៍ផ្លូវរថភ្លើង
15. សហគមន៍រលួសជើងឯក
16. សហគមន៍ជើងឯកក្រុម ៣
17. សហគមន៍ជើងឯកក្រុម ៤
18. សហគមន៍ស្ទឹងមានជ័យ
19. សហគមន៍ព្រែកតាគង់
20. សហគមន៍បឹងឈូកអេ
21. សហគមន៍សំរោងត្បួង
22. សហគមន៍បឹង​ឈូក
23. សហគមន៍បឹងត្របែកភូមិ៤
24. សហគមន៍ភូមិ២៣
25. សហគមន៍ទួលសង្កែអេ
26. សហគមន៍ត្រពាំងរាំងថ្មី
27. សហគមន៍សែនរីករាយ
28. សហគមន៍និរោធបឹងឈូក
29. សហគមន៍៩២
30. សហគមន៍សាមគ្គីរុងរឿង
31. សហគមន៍ព្រែកតាគង់ផ្លូវ៦០ម៉ែត្រ
32. សហគមន៍ព្រែកតាគង់៣
33. សហគមន៍ស្មសាន
34. សហគមន៍ស្ត្រីឃ្លាំងសាំង

សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែមសូមទំនាក់ទំនង៖

– លោក ឃុន តុលា ប្រធានគម្រោងពង្រឹងអំណាចសហគមន៍

​លេខទូរសព្ទ ០៩៣ ៦៦៧ ៧៨៩

– អ្នកស្រី ស៊ិន ស៊ីនួន តំណាងសហគមន៍ទីក្រុង

លេខទូរសព្ទ ០១៧​ ៣២ ៤៥ ៤៦

– អ្នកស្រី​ អ៊ុំ សុភី តំណាងសហគមន៍ខេត្ត

លេខទូរសព្ទ ០៧៨ ៥០ ៦៨ ៣០

PDF format: ទាញយកសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាភាសាខ្មែរ

ថ្ងៃទី​១៩ ខែសីហា ឆ្នាំ២០២២ – យើងខ្ញុំ​ ​ជា​អង្គការលើ​កក​ម្ពស់​សេរីភាព​សារ​ព័ត៌មាន​ ​សិទ្ធិមនុស្ស​ ​និង​សង្គម​ស៊ីវិល​ ​ដែល​មានរាយ​នាម​ដូច​ខាងក្រោម​ ​សូម​សម្ដែង​ការ​សោកស្ដាយ​យ៉ាង​ខ្លាំង​ចំពោះ​

ការប្រើប្រាស់​អំពើ​ហិង្សា​ ​ការ​ឃាត់ខ្លួន​តាមទំនើងចិត្ត​ ​និង​ការ​បំភិតបំភ័យ​អ្នក​សារ​ព័ត៌មាន​ចំនួន​៥​នាក់​និង​សកម្មជន​ចំនួន​៤​នាក់​កាលពី​ពេលថ្មីៗនេះ​ពីសំណាក់​មន្ត្រី​កង​អង្គរក្ស​នាយករដ្ឋមន្ត្រី​នៅ​តំបន់​ព្រៃ​ភ្នំ​តា​ម៉ៅ​។​

​អ្នក​សារ​ព័ត៌មាន​ចំនួន​៥​នាក់​មកពី​អង្គភាព​សារ​ព័ត៌មាន​ឯករាជ្យ​ ​វី​អូ​ឌី​(​V​O​D​)​និង​យុវជន​ខ្មែរ​ថាវរៈ​ចំនួន​៤​នាក់​ត្រូវ​បាន​ឃាត់ខ្លួន​ដោយ​អយុត្តិធម៌​អស់​រយៈពេល​ប្រមាណ​៧​ម៉ោង​កាលពី​ថ្ងៃ​ទី​១​៦​ ​ខែ​សីហា​ ​ឆ្នាំ​២​០​២​២​។​ ​អ្នក​ទាំងនោះ​ត្រូវ​បាន​ឃាត់ខ្លួន​នៅ​ក្នុង​ព្រៃ​ភ្នំ​តា​ម៉ៅ​កាល​ពីព្រឹក​ថ្ងៃអង្គារ​ ​ដោយ​មន្ត្រី​កង​អង្គរក្ស​របស់​នាយករដ្ឋមន្ត្រី​ (B​H​Q) ​និង​បញ្ជូន​មកកាន់​អធិការដ្ឋាន​នគរបាល​ស្រុក​បាទី​ ​ខេត្ត​តាកែវ​។​
​អាជ្ញាធរ​បាន​ប្រាប់​អ្នកកាសែត​ ​វី​អូ​ឌី​ ​ថា​ពួកគេ​មិន​ត្រូវ​បាន​អនុញ្ញាត​ឱ្យ​ថតរូប​ វីដេអូ​ ​ឬ​បង្ហោះ​ដ្រូ​ន​នៅ​ភ្នំ​តា​ម៉ៅ​ទេ​ ​ដោយ​អះអាង​ថា​រូបថត​និង​វីដេអូ​ទាំងនោះ​អាច​ត្រូវ​បាន​ប្រើប្រាស់​ដើម្បី​ផ្សព្វផ្សាយ​ព័ត៌មាន​មិន​ពិត​។​ ​ការចោទប្រកាន់​នោះ​មិន​សម​ហេតុផល​ឡើយ​ ​ហើយ​យើងខ្ញុំ​មិន​អាច​ទទួលយក​ការ​រឹតត្បិត​តាម​អំពើ​ចិត្ត​លើ​អ្នក​សារ​ព័ត៌មាន​ឡើយ​។​

​យើងខ្ញុំ​ក៏​សម្ដែង​ការ​សោកស្ដាយ​ផង​ដែរ​ចំពោះ​ការប្រើអំណាច​ដោយ​ខុសច្បាប់​របស់​អាជ្ញាធរ​និង​ការ​ប្រើ​អំពើ​ហិង្សា​លើ​រូបរាងកាយ​លើ​អ្នក​សារ​ព័ត៌មាន​និង​សកម្មជន​ ​ហើយ​យើង​អំពាវនាវ​ឱ្យ​មាន​ការស៊ើបអង្កេត​ដោយ​ឥត​លម្អៀង​លើ​ហេតុការណ៍​នេះ​ ​ក៏ដូចជា​ផ្តន្ទាទោស​ចំពោះ​អាជ្ញាធរ​ណា​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ល្មើស​នឹង​ច្បាប់​និង​ផ្តល់​យុត្តិធម៌​សម្រាប់​ជនរងគ្រោះ​។​

​អ្នក​ថត​វីដេអូ​របស់​វី​អូ​ឌី​ម្នាក់​ត្រូវ​បាន​ម​ន្រ្តី​កង​អង្គរក្ស​ទះកំផ្លៀង​នៅពេលដែល​គាត់​បដិសេធ​មិន​ប្រគល់​ទូរសព្ទ​ដែល​គាត់​ប្រើ​ដើម្បី​ថត​នៅពេលដែល​កង​អង្គរក្ស​សួរនាំ​សហការី​របស់​គាត់​។​

​លោក​ ​ហ៊ី​ ​ឆាយ​ ​ជា​អ្នក​ថត​វីដេអូ​របស់​ ​វី​អូ​ឌី​និង​ជនរងគ្រោះ​ដោយ​កង​អង្គរក្ស​ទះកំផ្លៀង​បាន​និយាយ​ថា​ ​«​ខ្ញុំ​កំពុង​ដើរទៅ​វត្ត​ [​ក្នុង​ព្រៃ​ភ្នំ​តា​ម៉ៅ​] ​និង​ឮ​ថា​សហការី​ត្រូវ​ឃាត់ខ្លួន​។​ ​ខ្ញុំ​ក៏​ត្រលប់​ទៅ​រក​ពួកគាត់​វិញ​និង​ដក​ទូរសព្ទ​ដើម្បី​ថត​ទុកជាឯក​សារ​ ​ស្រាប់តែ​មាន​អង្គរក្ស​ម្នាក់​ដើរមក​រក​ខ្ញុំ​ ​និង​ប្រាប់​ខ្ញុំ​កុំ​ឱ្យ​ថត​ហើយ​គាត់​ចង់​យក​ទូរសព្ទ​ពី​ខ្ញុំ​ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​មិន​ឱ្យ​។​ ​គាត់​ក៏​ទះកំផ្លៀង​ខ្ញុំ​និង​ឆក់​យក​ទូរសព្ទ​ពី​ដៃ​ខ្ញុំ​»​។​

​លោក​ ​ហ៊ុន​ ​វណ្ណៈ​ ​សកម្មជន​ខ្មែរ​ថាវរៈ​ក៏​ត្រូវ​បាន​ម​ន្រ្តី​អង្គរក្ស​វាយ​ម្តង​ហើយ​ម្តងទៀត​ខណៈ​ពួកគេ​រុញ​គាត់​ឡើង​រថយន្ត​ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ឃាត់ខ្លួន​។​
​លោក​ ​ហ៊ុន​ ​វណ្ណៈ​ ​បាន​និយាយ​ក្រោយពេល​លោក​ត្រូវ​ដោះលែង​ថា​៖​ ​«​ខ្ញុំ​បដិសេធ​មិន​ឡើង​រថយន្ត​ហើយ​គាត់​បាន​ដាល់​មុខ​ខ្ញុំ​បី​ដៃ​និង​លោត​ទាត់​ក្បាល​ខ្ញុំ​»​។​

​អាជ្ញាធរ​បាន​អះអាង​កាលពី​ថ្ងៃ​ទី​១​៦​ ​ខែ​សីហា​ ​ថា​ ​អ្នក​ទាំង​៩​នាក់​បាន​ចូល​ទៅ​ក្នុង​តំបន់​ហាមឃាត់​ក្នុង​ព្រៃ​ភ្នំ​តា​ម៉ៅ​ (​ជា​ទីតាំង​ដែល​មានការ​ឈូស​ឆាយ​និង​កាប់​បំផ្លាញ​ព្រៃឈើ​ប្រមាណ​១​ភាគ​៤​នៃ​ទំហំដី​សរុប​កាលពីដើម​ខែ​)​។​ ​ប៉ុន្តែ​ក្នុងរយៈពេល​ប៉ុន្មាន​ស​ប្តាហ៍​នេះ​ ​អ្នក​សារ​ព័ត៌មាន​និង​អ្នក​ផ្សេងទៀត​អាច​រាយការណ៍​ ​ថតរូប​ ​និង​ថត​វីដេអូ​ដោយសេរី​អំពី​ការ​កាប់​បំផ្លាញ​ព្រៃឈើ​ ​ការ​ដាំ​ដើមឈើ​ឡើងវិញ​ ​និង​ការ​អភិវឌ្ឍ​ផ្សេងៗ​ទៀត​នៅ​ក្នុង​តំបន់​នេះ​។​ ​ការ​រឹតត្បិត​ទាំងនេះ​កើតឡើង​ភ្លាម​ៗ​តាមទំនើងចិត្ត​និង​រំលោភ​លើ​សេរីភាព​សារ​ព័ត៌មាន​។​

​លើស​ពី​នេះ​ ​អ្នកកាសែត​ទាំង​៥​នាក់​និង​សកម្មជន​ខ្មែរ​ថាវរៈ​៤​នាក់​រួម​មាន​លោក​ ​ហ៊ុន​ ​វណ្ណៈ​ ​អ្នកស្រី​ ​ឈឿន​ ​ដារ៉ា​វី​ ​កញ្ញា​ ​ឆែម​ ​ស្រី​គា​ ​និង​កញ្ញា​ ​សុគន្ធ​ ​តុលា​ ​ត្រូវ​បាន​ដោះលែង​កាលពី​ល្ងាច​ថ្ងៃអង្គារ​បន្ទាប់ពី​អាជ្ញាធរ​តម្រូវ​ឱ្យ​ពួកគេ​ផ្ដិ​ម​មេដៃ​លើ​ ​«​កិច្ចសន្យា​»​។​ ​កិច្ចសន្យា​នោះ​បាន​សរសេរ​ថា​ ​អ្នក​សារ​ព័ត៌មាន​បាន​បង្ហោះ​ដ្រូ​ន​ដោយ​គ្មាន​ការអនុញ្ញាត​ពី​អាជ្ញាធរ​បើ​ទោះបីជា​មិន​មានច្បាប់​ណា​ចែង​ពី​កា​រហាម​មិន​ឱ្យ​បង្ហោះ​ដ្រូ​ន​នៅ​តំបន់​នោះ​ក៏ដោយ​។​ ​យើង​ចាត់​ទុក​ទង្វើ​នេះ​ថា​ជា​ការ​បង្ខិតបង្ខំ​ ​ការ​យាយី​ ​និង​ការ​បំភិតបំភ័យ​។​

​សិទ្ធិ​របស់​អ្នកកាសែត​ឯករាជ្យ​ក្នុង​ការ​រាយការណ៍​ព័ត៌មាន​ដោយសេរី​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា​ត្រូវតែ​មានការ​ការពារ​ជាពិសេស​នៅ​ពេល​រាយការណ៍​អំពី​បញ្ហា​ផល​ប្រយោជន៍សាធារណៈ​ដូចជា​ការ​កាប់​បំផ្លាញ​ព្រៃឈើ​នៅ​ភ្នំ​តា​ម៉ៅ​អស់​ជាច្រើន​ហិកតា​នា​ពេលថ្មីៗនេះ​។​ ​ច្បាប់​ស្តីពី​សារ​ព័ត៌មាន​ឆ្នាំ​១​៩​៩​៥​ ​របស់​កម្ពុជា​ដែល​នៅ​ធរមាន​នៅឡើយ​ ​បាន​ហាមប្រាម​ចំពោះ​ការ​ត្រួតពិនិត្យ​មុន​បោះពុម្ពផ្សាយ​ ​ដូច​ហេតុការណ៍​ដែល​បាន​កើតឡើង​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​១​៦​ខែ​សីហា​នៅពេលដែល​អាជ្ញាធរ​បាន​ប្រាប់​អ្នកកាសែត​ថា​ពួកគេ​មិន​ត្រូវ​បាន​អនុញ្ញាត​ឱ្យ​ថតរូប​ឬ​ថត​វីដេអូ​នៅ​ក្នុង​តំបន់​នោះ​ឡើយ​ដោយ​គ្មាន​ការ​អនុម័ត​ជាមុន​ឡើយ​ ​និង​នៅពេលដែល​ម​ន្រ្តី​អង្គរក្ស​រឹបអូស​យក​ឧបករណ៍​របស់​ពួកគេ​រួម​មាន​ទូរសព្ទ​ ​កា​មេ​រ៉ា​ ​និង​ដ្រូ​ន​ជាដើម​។​

​ដូចគ្នា​នេះ​ដែរ​ ​អ្នក​សារ​ព័ត៌មាន​និង​សកម្មជន​ ​មាន​សិទ្ធិ​ក្នុង​ការ​ចងក្រង​ឯកសារ​និង​ត្រួតពិនិត្យ​ដោយសេរី​អំពី​ការ​បំផ្លិចបំផ្លាញ​បរិស្ថាន​និង​ការរំលោភ​សិទ្ធិ​ ​និង​បញ្ចេញមតិ​ជា​សាធារណៈ​ដែល​ជា​សិទ្ធិ​ត្រូវ​បានការ​ពារ​ដោយ​រដ្ឋធម្មនុញ្ញ​របស់​កម្ពុជា​និង​ច្បាប់​ស្តីពី​សិទ្ធិមនុស្ស​អន្តរជាតិ​។​

​យើង​ឈរ​ដោយ​សាមគ្គីភាព​ជាមួយ​សហការី​របស់យើង​ដែល​ធ្វើការ​នៅ​ក្នុង​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​ឯករាជ្យ​និង​ជា​អ្នកការពារ​សិទ្ធិមនុស្ស​ប្រឆាំង​នឹង​អំពើ​ហិង្សា​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​អាជ្ញាធរ​ ​ការ​ឃាត់ខ្លួន​តាមទំនើងចិត្ត​ ​ការ​យាយី​ ​និង​ការ​បំភិតបំភ័យ​។​ ​យើងខ្ញុំ​សូម​ស្នើសុំ​ដោយ​ទទូច​ដល់​អាជ្ញាធរ​ជាតិ​ឱ្យ​គោរពច្បាប់​ស្តីពី​របប​សារ​ព័ត៌មាន​ ​រដ្ឋធម្មនុញ្ញ​ ​ព្រមទាំង​ច្បាប់​ជាតិ​ ​និង​អន្តរជាតិ​ទាំងអស់​ដែល​ធានា​សិទ្ធិ​សេរីភាព​នៃ​ការ​បញ្ចេញមតិ​ ​និង​សិទ្ធិ​របស់​អ្នក​សារ​ព័ត៌មាន​និង​អ្នកការពារ​សិទ្ធិមនុស្ស​ទាំងអស់​ក្នុង​ការ​ចងក្រង​ឯកសារ​និង​ផ្សព្វផ្សាយ​ជា​សាធារណៈ​នូវ​សកម្មភាព​របស់​រដ្ឋ​និង​បម្រើ​សង្គម​។​

​សាវតារ​
​អំពើ​ហិង្សា​និង​ការ​ឃាត់ខ្លួន​អ្នកកាសែត​វី​អូ​ឌី​៥​នាក់​និង​សកម្មជន​ខ្មែរ​ថាវរៈ​ចំនួន​៤​នាក់​កាលពី​ថ្ងៃ​ទី​១​៦​ ​ខែ​សីហា​ ​ឆ្នាំ​២​០​២​២​ ​បាន​កើតឡើង​តែ​ប៉ុន្មាន​ថ្ងៃ​ប៉ុណ្ណោះ​បន្ទាប់ពី​ព្រៃ​ភ្នំ​តា​ម៉ៅ​រង​ការ​កាប់​បំផ្លាញ​អស់​ជាច្រើន​ហិកតា​ដោយ​បាន​បាត់បង់​ព្រៃឈើ​ប្រមាណ​៥​០​០​ហិកតា​លើ​ផ្ទៃដី​ប្រមាណ​២​០​០​០​ហិកតា​ក្នុងរយៈពេល​ប្រហែល​មួយ​ស​ប្តាហ៍​។​ ​សម្ដេច​នាយករដ្ឋមន្ត្រី​ ​ហ៊ុន​ ​សែន​ ​បញ្ជា​ឱ្យ​ដាំ​ដើមឈើ​វិញ​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​៧​ ​ខែ​សីហា​ ​ដោយ​លុបចោល​សម្បទាន​ដែល​រដ្ឋាភិបាល​របស់​លោក​ផ្តល់​ឱ្យ​ពាណិជ្ជករ​មួយ​ចំនួន​រួម​មាន​ឧកញ៉ា​ ​ឡេង​ ​ណា​វ៉ា​ត្រា​និង​ឧកញ៉ា​ ​ឃុន​ ​សៀ​។​ ​ការលុបចោល​នេះ​បាន​ធ្វើឡើង​បន្ទាប់ពី​អត្ថបទ​របស់​ ​វី​អូ​ឌី​ ​រួម​ជាមួយនឹង​រូបថត​និង​វីដេអូ​ថត​ដោយ​ដ្រូ​ន​អំពី​ការ​កាប់​បំផ្លាញ​ព្រៃឈើ​យ៉ាង​ឆាប់រហ័ស​។​ ​អត្ថបទ​ព័ត៌មាន​ផ្សេងទៀត​និង​រូបភាព​ថត​ដោយ​ដ្រូ​ន​នៃ​ការ​ឈូស​ឆាយ​បាន​ធ្វើ​ឱ្យ​សាធារណជន​ផ្ទុះ​កំហឹង​នៅ​លើ​បណ្តាញ​សង្គម​ជុំវិញ​ការ​កាប់​បំផ្លាញ​ព្រៃឈើ​នោះ​។​

​អ្នក​សារ​ព័ត៌មាន​វី​អូ​ឌី​៥​នាក់​ដែល​ត្រូវ​បាន​ឃាត់ខ្លួន​កាលពី​ថ្ងៃអង្គារ​ ​ពេល​នោះ​កំពុង​តាមដាន​បន្ត​អំពី​ស្ថានការណ៍​នៅ​ទីនោះ​ ​ដែល​ក្នុង​នោះ​រួម​មាន​ទាំង​ការ​សម្ភាស​ ​ថតរូប​ ​និង​ថត​វីដេអូ​ដោយ​ប្រើ​ដ្រូ​ន​ជាដើម​។​

​សកម្មជន​ខ្មែរ​ថាវរៈ​ត្រូវ​បាន​ឃាត់ខ្លួន​ ​បន្ទាប់ពី​សមាជិក​ម្នាក់​របស់​ខ្លួន​កំពុង​ផ្សាយ​ផ្ទាល់​តាម​ហ្វេសប៊ុក​ពី​ភ្នំ​តា​ម៉ៅ​ ​ហើយ​ក្រុមសកម្ម​ជន​នេះ​ក៏បាន​ដាក់​ញត្តិ​អំពី​ព្រៃ​ភ្នំ​តា​ម៉ៅ​ទៅ​មន្ទីរ​កសិកម្ម​រុក្ខា​ប្រមាញ់​និង​នេសាទ​ខេត្ត​តាកែវ​ផង​ដែរ​។​ ​មាន​កា​របាយការណ៍​ថា​ ​អាជ្ញាធរ​បាន​ចាប់ផ្តើម​បោះបង្គោល​នៅ​តំបន់​ដី​ព្រៃ​ន​នោះ​ ​ដោយធ្វើ​ឱ្យ​អ្នកភូមិ​មានការ​ងឿងឆ្ងល់​និង​ជំរុញ​ឱ្យ​ក្រុមសកម្ម​ជន​ខ្មែរ​ថាវរៈ​ចុះទៅ​មើល​។​

​សម្ដេច​ ​ហ៊ុន​ ​សែន​ ​បាន​ប្រកាស​កាលពី​ល្ងាច​ថ្ងៃអង្គារ​ថា​ ​ឥលូវ​នេះ​ ​កង​អង្គរក្ស​របស់​គាត់​ទទួលខុសត្រូវ​ក្នុង​ការ​យក​ឈើ​ដែល​បាន​កាប់​រួ​ចចេញ​ ​រៀបចំ​ដី​ ​និង​ដាំ​ដើមឈើ​ឡើងវិញ​នៅ​ភ្នំ​តា​ម៉ៅ​ ​បន្ទាប់ពី​រដ្ឋាភិបាល​របស់​លោក​កាលពីមុន​បាន​អនុញ្ញាត​ឱ្យ​ក្រុមហ៊ុន​ឯកជន​អភិវឌ្ឍ​និង​ឈូស​ឆាយ​ផ្នែក​ខ្លះ​នៃ​ព្រៃឈើ​ភ្នំ​តា​ម៉ៅ​។​ ​នាយករដ្ឋមន្ត្រី​ក៏បាន​ណែនាំ​ឱ្យ​ក្រសួង​កសិកម្ម​រៀបចំ​ភ្នំ​តា​ម៉ៅ​ឡើងវិញ​ជា​តំបន់​ព្រៃ​ការពារ​។​

​សម្រាប់​ព័ត៌មាន​បន្ថែម​សូម​ទាក់ទង​៖​
• ​លោក​ អ៊ិ​ត​ ​សូ​ធឿ​ត​ ​នាយក​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​នៃ​មជ្ឈមណ្ឌល​កម្ពុជា​ដើម្បី​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​ឯករាជ្យ​ (CC​I​M​) ​លេខ​មាន​បណ្តាញ​ ​Signal​ ​លេខ​ (+​៨​៥​៥​) ​១​២​៨​១​៩​៥​៤​៥​ (​ភាសាខ្មែរ​និង​អង់គ្លេស​)
• ​អ្នកស្រី​ ​ឈឿន​ ​ដារ៉ា​វី​ ​សមាជិក​ខ្មែរ​ថា​វៈ​ ​Signal​ ​លេខ​ (+​៨​៥​៥​) ​១​២​ ​២​០​៩​ ​៣​១​១​ (​ភាសាខ្មែរ​)
• ​លោក​ ​ណុប​ ​វី​ ​នាយក​ប្រតិបត្តិ​សមាគម​ស​ម្ព័ន្ធ​អ្នក​សារ​ព័ត៌មាន​កម្ពុជា​ (​Cam​boJ​a​) ​លេខ​មាន​បណ្តាញ​Signal​ ​លេខ​(+​៨​៥​៥​) ​១​២​៥​១​៩​២​៦​១​ (​ភាសាខ្មែរ​និង​អង់គ្លេស​)
• ​លោក​ អំ ​សំអាត​ ​នាយក​ទទួលបន្ទុក​កិច្ចការ​ទូទៅ​នៃ​អង្គការ​លី​កា​ដូ ​លេខ​មាន​បណ្តាញ​ ​Signal​ (+​៨​៥​៥​) ​១​០​៣​២​៧​៧​៧​០​ (​ភាសាខ្មែរ​)
• ​អ្នកនាង​ ​ណា​លី​ ​ពី​ឡូ​ក​ ​នាយិកា​ទទួលបន្ទុក​កិច្ចការ​ក្រៅ​តំបន់​នៃ​អង្គការ​លី​កា​ដូ ​លេខ​មាន​បណ្តាញ​Signal​ (+​៨​៥​៥​) ​១​២​២​១​៤​៤​៥​៤​ (​ភាសា​អង់គ្លេស​)
• ​លោក​ ​ដានី​ញែ​ល​ ​បា​ស្តា​ត​ ​នាយក​ប្រចាំ​តំបន់​អាស៊ី​ប៉ាស៊ីហ្វិក​នៃ​អង្គការ​អ្នកកាសែត​គ្មាន​ព្រំដែន​ ​តាម​អ៊ី​មែ​ល​ ​d​bastard​@rs​f​.or​g​ (​ភាសា​អង់គ្លេស​)

​សេចក្ដីថ្លែង​ការណ៍​នេះ​ ​ចូលរួម​គាំទ្រ​ដោយ​៖​

1. ​អង្គការ​អាក់​សិន​អេ​ដ​កម្ពុជា​
2. ​វិទ្យាស្ថាន​តស៊ូ​មតិ​និង​គោល​នយោបាយ​
3. ​អង្គការ​ក្រុម​ការងារ​ដើម្បី​ដោះស្រាយ​ទំនាស់​ (​ក​.​ដ​.​ទ​.)
4. ​អង្គការ​អភិវឌ្ឍន៍​សំ​លេង​សហគមន៍​
5. ​សមាគម​កម្ពុជា​ការពារ​អ្នកកាសែត​
6. ​មជ្ឈមណ្ឌល​សិទ្ធិមនុស្ស​កម្ពុជា​
7. ​មជ្ឈមណ្ឌល​កម្ពុជា​ដើម្បី​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​ឯករាជ្យ​
8. ​សមាគម​ស​ម្ព័ន្ធ​សហគមន៍​កសិករ​កម្ពុជា​
9. ​ស​ម្ព័ន្ធ​ភាព​ការពារ​សិទ្ធិមនុស្ស​កម្ពុជា​ (C​H​R​A​C)
10. ​សមាគម​ការពារ​សិទ្ធិមនុស្ស​និង​អភិវឌ្ឍន៍​នៅ​កម្ពុជា​ (​អា​ដ​ហុ​ក​)
11. ​វិទ្យាស្ថាន​ប្រជាធិបតេយ្យ​កម្ពុជា​
12. ​សមាគម​ស​ម្ព័ន្ធ​អ្នក​សារ​ព័ត៌មាន​កម្ពុជា​ (ខេ​ម​បូ​ចា)
13. ​ស​ម្ព័ន្ធ​ខ្មែរ​ជំរឿន​និង​ការពារ​សិទ្ធិមនុស្ស​ (​លី​កា​ដូ)
14. ​សមាគម​បណ្តាញ​យុវជន​កម្ពុជា​
15. ​មជ្ឈមណ្ឌល​ស​ម្ព័ន្ធ​ភាព​ការងារ​និង​សិទ្ធិមនុស្ស​ (​សង់​ត្រា​ល់)
16. ​គណៈកម្មាធិការ​ដើម្បី​ការបោះឆ្នោត​ដោយសេរី​និង​យុត្តិធម៌​នៅ​កម្ពុជា​ (ខុ​ម​ហ្វ្រែ​ល​)
17. ​មជ្ឈមណ្ឌល​អប់រំ​ច្បាប់​សម្រាប់​សហ​គម​ន​ (​ម​.​អ​.​ច​.​ស​.)
18. ​អង្គការ​យេ​ន​ឌ័​រ​និង​អភិវឌ្ឍន៍​ដើម្បី​កម្ពុជា​ (​GAD​C)
19. ​ស​ម្ព័ន្ធ​អ្នក​សារ​ព័ត៌មាន​អន្តរជាតិ​ (​IF​J)
20. ក្លិ​ប​អ្នក​សារ​ព័ត៌មាន​បរទេស​នៃ​កម្ពុជា​ (O​P​CC)
21. ​អង្គការ​អ្នកកាសែត​គ្មាន​ព្រំដែន​
22. ​អង្គការសមាគម​ធាងត្នោត​
23. ​អង្គការ​តម្លា​ភាព​អន្តរជាតិ​កម្ពុជា​
24. ​អង្គការ​ទ្រទ្រង់​ភូមិ​
25. ​កម្មវិធី​អភិវឌ្ឍន៍​ធនធាន​យុវជន​
26. ​សហគមន៍​ដីធ្លី​ ​១​៩​៧​ (​កោះ​កុង​)
27. ​សហគមន៍​ដីធ្លី​អណ្តូង​ត្របែក​ (​ស្វាយរៀង​)
28. ​សហគមន៍​ដីធ្លី​ជី​ខ​ក្រោម​ (​កោះ​កុង​)
29. ​សហគមន៍​ជនជាតិ​ភាគតិច​គួយ​ (​ព្រះវិហារ​)
30. ​សហគមន៍​ជនជាតិ​ដើម​ភាគតិច​ឃុំ​ប្រមេ​រុ​ខេត្ត​ព្រះវិហារ​
31. ​សហគមន៍​មានជ័យ​ (​ស្វាយរៀង​)
32. ​សហគមន៍​ភ្នំ​ក្រោម​ (​សៀមរាប​)
33. ​សហគមន៍​ព្រៃឈើ​ពេជ្រ​ចង្វា​រ​ល្អឆើត​ (​កំពង់ឆ្នាំង​)
34. ​សហគមន៍​ដីធ្លី​ព្រៃ​ពាយ​ (​កំពត​)
35. ​សហគមន៍​សាមគ្គី​ចេកមាស​ (​ស្វាយរៀង​)
36. ​សហគមន៍​សាមគ្គី​រមាស​ហែក​ (​ស្វាយរៀង​)
37. ​សហគមន៍​សាមគ្គី​សង្កែ​ពីរ​មាន​រិទ្ធិ​ (​ព្រះវិហារ​)
38. ​សហគមន៍​ស្រែប្រាំង​ (​ត្បូងឃ្មុំ​)
39. ​សហគមន៍​ធនធាន​ព្រៃឈើ​ស្ទឹង​ខ្សាច់​ស​ (​កំពង់ឆ្នាំង​)
40. ​សហគមន៍​ត្រពាំង​ជោ (​កំពង់ស្ពឺ​)

PDF format: ទាញយកសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាភាសាអង់គ្លេស – ទាញយកសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាភាសាខ្មែរ

រាជធានីភ្នំពេញ, ថ្ងៃពុធ ១៤ រោច ខែអាសាឍ ឆ្នាំខាល ចត្វាស័ក ពុទ្ធសករាជ ២៥៦៦ ត្រូវនឹងថ្ងៃទី២៧ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០២២

យើង​ខ្ញុំ​ជាអង្គការ​មិនមែនរដ្ឋាភិបាល សហភាព សហព័ន្ធសហជីព សមាគម និងសហគមន៍ ដូច​មាន​រាយនាម​ខាងក្រោម​ សូមសម្តែងការ​ព្រួយបារម្ភ​យ៉ាង​ខ្លាំង អំពីការធ្វើវិសោធនកម្មរដ្ឋធម្មនុញ្ញលើកទី១០ បានស្នើដោយរាជរដ្ឋាភិ​បាល។ អង្គការ​មិនមែនរដ្ឋាភិបាល សហភាព សហព័ន្ធសហជីព សមាគម និងសហគមន៍ យល់ឃើញថា ការធ្វើវិសោធ​ន​ក​ម្មនៅ​ក្នុង​កាលៈ​ទេសៈនេះ វាអាច​​បណ្តាលឱ្យមានការប៉ះពាល់ដល់ស្ថិរភាពអំណាចរដ្ឋ និងអំណាចនីតិប្រតិបត្តិ ការគោរពសិទ្ធិសេរីភាពពលរដ្ឋខ្មែរ ដែលបានចារិកក្នុង​រដ្ឋធម្មនុញ្ញ ដោយសារតែ ៖

– ការមិនឆ្លុះបញ្ចាំងពីឆន្ទៈរបស់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ ​ដូចមានចារិកក្នុងបុព្វកថា ដោយហេតុថា មិនមានការផ្សព្វផ្សាយ និងកំណត់នៅក្នុងគោលនយោបាយរបស់គណបក្សនយោបាយពេលឃោសនាបោះឆ្នោតកន្លងមក ដែលនាំឱ្យពលរដ្ឋខ្មែរ មិនទាន់បានយល់ដឹងអំពីគំនិតផ្តួចផ្តើមនៃវិសោធនកម្មនេះ ដោយទូលំទូលាយនៅឡើយ។

– ប៉ះពាល់ដល់ប្រព័ន្ធប្រជាធិបតេយ្យសេរីពហុបក្សក្នុងប្រព័ន្ធសភានិយម (ដែលហាមដោយមាត្រា ១៥៥ថ្មី) ដោយ សេចក្តីព្រាងនេះ នៅតែមានការបោះឆ្នោតជាកញ្ចប់ ព្រមទាំងបានបង្កើនចំនួនសមាជិកសភាក្នុងការធ្វើញត្តិស្តីបន្ទោសដល់រដ្ឋាភិបាល (បន្ថយឱកាសធ្វើញ្ញត្តិបន្ទោស) និងការចាត់តាំងវរៈជនជានាយករដ្ឋមន្រ្តី ដោយមិនមានការឯកភាពពីប្រធាន និងអនុប្រធានរដ្ឋសភា ដែលប្រការនេះ ធ្វើឱ្យថយចុះនូវអំណាចរបស់រដ្ឋសភា។

– ប៉ះពាល់ដល់ស្មារតីឯកភាព និងសាមគ្គីភាពជាតិ ដោយសារតែកាលៈទេសៈនេះ មានការប្រេះឆាខាងផ្នែកនយោបាយនៅឡើយ (មាត្រា៩២ ដែលហាមរដ្ឋសភាមុនឱ្យអនុម័តច្បាប់ដែលប៉ះពាល់ដល់ឯកភាពនយោបាយរបស់ប្រទេសជាតិ)។

– និង ប្រព័ន្ធសភានិយមនៃប្រជាធិបតេយ្យតំណាង តាមរយៈរដ្ឋសភា កាលណាអំណាចរដ្ឋសភាថយចុះ នឹងប៉ះពាល់ដល់ជំនឿទុកចិត្តលើប្រព័ន្ធច្បាប់ ការអភិវឌ្ឍន៍សេដ្ឋកិច្ច ហើយអ្នករងគ្រោះ គឺប្រជាពលរដ្ឋ និងប្រទេសជាតិទាំងមូល។

យើង​ខ្ញុំ​ជាអង្គការ​មិនមែនរដ្ឋាភិបាល​ សហភាព សហព័ន្ធសហជីព សមាគម និងសហគមន៍ យល់ឃើញថា ទោះបីជាស្ថាប័នយើងខ្ញុំ មិនមានអាណត្តិជាតំណាងឆន្ទៈរាស្ត្រ ដូចគណបក្សនយោបាយក៏ដោយ ក៏ស្ថាប័នយើងខ្ញុំ មានគោលបំណងចង់ឃើញប្រទេសកម្ពុជារបស់ខ្លួន មានរដ្ឋធម្មនុញ្ញរឹងមាំ ឆ្លុះបញ្ចាំងឆន្ទៈប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ ដូចចារិកក្នុងបុព្វកថានៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញ និងឃើញការឯកភាពជាតិខាងនយោបាយ រវាងគណបក្សនយោបាយ និងអ្នកនយោ​បាយ​​ទាំងអស់ និងស្នើសុំរដ្ឋសភាពិចារណា ក្នុងការផ្អាកនូវការអនុម័តលើ   សេចក្តីព្រាងវិសោធនកម្មរដ្ឋធម្មនុញ្ញ​នេះ រហូតដល់គណបក្សនយោបាយ បានដាក់ខ្លឹមសារពង្រាងបទបញ្ញត្តិនៃមាត្រាដែលស្នើសុំវិសោធនកម្មនេះ ចូលក្នុងកម្មវិធីនយោបាយរបស់គណបក្ស​ខ្លួន ហើយឃោសនាពន្យល់ដល់ប្រជាពលរដ្ឋ និងផ្តល់ឱកាសឱ្យ​ពលរដ្ឋសម្តែងនូវ​ឆន្ទៈរបស់ខ្លួន តាមរយៈ​ការបោះឆ្នោត​សិន។

អង្គការ​មិនមែនរដ្ឋាភិបាល​ សហភាព សហព័ន្ធសហជីព សមាគម និងសហគមន៍​ដែល​គាំទ្រ​សេចក្តីថ្លែង​ការណ៍នេះ ៖

រាជធានីភ្នំពេញ, ថ្ងៃពុធ ១៤ រោច ខែអាសាឍ ឆ្នាំខាល ចត្វាស័ក ពុទ្ធសករាជ ២៥៦៦ ត្រូវនឹងថ្ងៃទី២៧ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០២២

យើង​ខ្ញុំ​ជាអង្គការ​មិនមែនរដ្ឋាភិបាល សហភាព សហព័ន្ធសហជីព សមាគម និងសហគមន៍ ដូច​មាន​រាយនាម​ខាងក្រោម​ សូមសម្តែងការ​ព្រួយបារម្ភ​យ៉ាង​ខ្លាំង អំពីការធ្វើវិសោធនកម្មរដ្ឋធម្មនុញ្ញលើកទី១០ បានស្នើដោយរាជរដ្ឋាភិ​បាល។ អង្គការ​មិនមែនរដ្ឋាភិបាល សហភាព សហព័ន្ធសហជីព សមាគម និងសហគមន៍ យល់ឃើញថា ការធ្វើវិសោធ​ន​ក​ម្មនៅ​ក្នុង​កាលៈ​ទេសៈនេះ វាអាច​​បណ្តាលឱ្យមានការប៉ះពាល់ដល់ស្ថិរភាពអំណាចរដ្ឋ និងអំណាចនីតិប្រតិបត្តិ ការគោរពសិទ្ធិសេរីភាពពលរដ្ឋខ្មែរ ដែលបានចារិកក្នុង​រដ្ឋធម្មនុញ្ញ ដោយសារតែ ៖

– ការមិនឆ្លុះបញ្ចាំងពីឆន្ទៈរបស់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ ​ដូចមានចារិកក្នុងបុព្វកថា ដោយហេតុថា មិនមានការផ្សព្វផ្សាយ និងកំណត់នៅក្នុងគោលនយោបាយរបស់គណបក្សនយោបាយពេលឃោសនាបោះឆ្នោតកន្លងមក ដែលនាំឱ្យពលរដ្ឋខ្មែរ មិនទាន់បានយល់ដឹងអំពីគំនិតផ្តួចផ្តើមនៃវិសោធនកម្មនេះ ដោយទូលំទូលាយនៅឡើយ។

– ប៉ះពាល់ដល់ប្រព័ន្ធប្រជាធិបតេយ្យសេរីពហុបក្សក្នុងប្រព័ន្ធសភានិយម (ដែលហាមដោយមាត្រា ១៥៥ថ្មី) ដោយ សេចក្តីព្រាងនេះ នៅតែមានការបោះឆ្នោតជាកញ្ចប់ ព្រមទាំងបានបង្កើនចំនួនសមាជិកសភាក្នុងការធ្វើញត្តិស្តីបន្ទោសដល់រដ្ឋាភិបាល (បន្ថយឱកាសធ្វើញ្ញត្តិបន្ទោស) និងការចាត់តាំងវរៈជនជានាយករដ្ឋមន្រ្តី ដោយមិនមានការឯកភាពពីប្រធាន និងអនុប្រធានរដ្ឋសភា ដែលប្រការនេះ ធ្វើឱ្យថយចុះនូវអំណាចរបស់រដ្ឋសភា។

– ប៉ះពាល់ដល់ស្មារតីឯកភាព និងសាមគ្គីភាពជាតិ ដោយសារតែកាលៈទេសៈនេះ មានការប្រេះឆាខាងផ្នែកនយោបាយនៅឡើយ (មាត្រា៩២ ដែលហាមរដ្ឋសភាមុនឱ្យអនុម័តច្បាប់ដែលប៉ះពាល់ដល់ឯកភាពនយោបាយរបស់ប្រទេសជាតិ)។

– និង ប្រព័ន្ធសភានិយមនៃប្រជាធិបតេយ្យតំណាង តាមរយៈរដ្ឋសភា កាលណាអំណាចរដ្ឋសភាថយចុះ នឹងប៉ះពាល់ដល់ជំនឿទុកចិត្តលើប្រព័ន្ធច្បាប់ ការអភិវឌ្ឍន៍សេដ្ឋកិច្ច ហើយអ្នករងគ្រោះ គឺប្រជាពលរដ្ឋ និងប្រទេសជាតិទាំងមូល។

យើង​ខ្ញុំ​ជាអង្គការ​មិនមែនរដ្ឋាភិបាល​ សហភាព សហព័ន្ធសហជីព សមាគម និងសហគមន៍ យល់ឃើញថា ទោះបីជាស្ថាប័នយើងខ្ញុំ មិនមានអាណត្តិជាតំណាងឆន្ទៈរាស្ត្រ ដូចគណបក្សនយោបាយក៏ដោយ ក៏ស្ថាប័នយើងខ្ញុំ មានគោលបំណងចង់ឃើញប្រទេសកម្ពុជារបស់ខ្លួន មានរដ្ឋធម្មនុញ្ញរឹងមាំ ឆ្លុះបញ្ចាំងឆន្ទៈប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ ដូចចារិកក្នុងបុព្វកថានៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញ និងឃើញការឯកភាពជាតិខាងនយោបាយ រវាងគណបក្សនយោបាយ និងអ្នកនយោ​បាយ​​ទាំងអស់ និងស្នើសុំរដ្ឋសភាពិចារណា ក្នុងការផ្អាកនូវការអនុម័តលើ   សេចក្តីព្រាងវិសោធនកម្មរដ្ឋធម្មនុញ្ញ​នេះ រហូតដល់គណបក្សនយោបាយ បានដាក់ខ្លឹមសារពង្រាងបទបញ្ញត្តិនៃមាត្រាដែលស្នើសុំវិសោធនកម្មនេះ ចូលក្នុងកម្មវិធីនយោបាយរបស់គណបក្ស​ខ្លួន ហើយឃោសនាពន្យល់ដល់ប្រជាពលរដ្ឋ និងផ្តល់ឱកាសឱ្យ​ពលរដ្ឋសម្តែងនូវ​ឆន្ទៈរបស់ខ្លួន តាមរយៈ​ការបោះឆ្នោត​សិន។

អង្គការ​មិនមែនរដ្ឋាភិបាល​ សហភាព សហព័ន្ធសហជីព សមាគម និងសហគមន៍​ដែល​គាំទ្រ​សេចក្តីថ្លែង​ការណ៍នេះ ៖

ថ្ងៃទី​៤ ខែមេសា ឆ្នាំ២០២២ – យើងខ្ញុំ​ ​ជា​អង្គការ​មិនមែន​រដ្ឋាភិបាល​ដែល​មានរាយ​នាម​ដូច​ខាងក្រោម​ ​នៅតែ​មានការ​ព្រួយបារម្ភ​យ៉ាង​ខ្លាំង​អំពី​ការ​ខកខាន​របស់​ប្រទេស​កម្ពុជា​ក្នុង​ស៊ើប​អង្កេត​ឱ្យ​បាន​ហ្មត់ចត់​ ​និង​មាន​ប្រសិទ្ធ​ភាព​ ​ចំពោះ​ការ​បាត់ខ្លួន​ដោយបង្ខំ​របស់​សកម្មជន​ជនជាតិ​ថៃ​ ​គឺ​លោក​ ​Wan​c​hale​arm​ ​Sat​s​a​k​sit​ ​និង​ការ​នាំ​ឱ្យ​មាន​និ​ទណ្ឌ​ភាព​ ​។​ ​ខណៈ​ដែល​គណៈកម្មាធិការ​អង្គការសហប្រជាជាតិ​ស្តីពី​ការ​បាត់ខ្លួន​ដោយបង្ខំ​ (C​E​D​) ​រៀបចំ​ការពិនិត្យ​មើល​ឡើងវិញ​ជាបឋម​អំពី​ស្ថានភាព​នៃ​ការ​បាត់ខ្លួន​ដោយបង្ខំ​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា​ ​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​០​៥​ ​ខែ​មេសា​ ​ឆ្នាំ​ ​២​០​២​២​នេះ​ ​យើងខ្ញុំ​ ​សូម​ស្នើ​ឱ្យ​គណៈកម្មាធិការ​នេះ​ ​ជួយ​ដោះស្រាយ​ការ​ខកខាន​ជាបន្តបន្ទាប់​របស់​អាជ្ញាធរ​កម្ពុជា​ ​ដើម្បី​ស្វែងរក​លោក​ ​Wan​c​hale​arm​ ឱ្យ​បាន​ឆាប់រហ័ស​ ​និង​ដោយ​ហ្មត់ចត់​ ​និង​ដើម្បី​ស៊ើប​អង្កេត​ពី​ការ​បាត់ខ្លួន​របស់​គាត់​ប្រកបដោយ​ប្រសិទ្ធ​ភាព​ ​និង​តម្លា​ភាព​ ​។​ ​យើងខ្ញុំ​ ​ឈរ​ជា​សាមគ្គីភាព​ ​ជាមួយ​លោក​ ​Wan​c​hale​arm​ ​និង​ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​គាត់​ ​ព្រមទាំង​ជនរងគ្រោះ​នៃ​ការ​បាត់ខ្លួន​ដោយបង្ខំ​ទាំងអស់​ ​ហើយ​សូម​ស្នើ​ឱ្យ​រាជរដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជា​បំពេញ​កាតព្វកិច្ច​របស់​ខ្លួន​ ​ដើម្បី​ធានា​ពី​សិទ្ធិ​របស់​ជនរងគ្រោះ​ក្នុង​ការ​ទទួល​បាន​យុត្តិធម៌​ ​និង​សំណង​ ​ក៏ដូចជា​កំណត់​ជោគវាសនា​ ​ឬ​ទីកន្លែង​ដែល​អ្នក​បាត់ខ្លួន​កំពុង​ស្នាក់​នៅ​ ​។​ ​យើងខ្ញុំ​យល់ស្រប​ជាមួយ​គណៈកម្មាធិការ​ថា​ “​លក្ខណៈ​នៃ​ការ​បាត់ខ្លួន​ដោយបង្ខំ​គឺជា​ឧក្រិដ្ឋកម្ម​កើតមាន​ជា​បន្ត​” ​ដែល​នាំ​ឱ្យ​មាន​ហា​និ​ភ័យ​ធ្ងន់ធ្ងរ​ដល់​សិទ្ធិ​រស់រាន​មានជីវិត​ ​សេរីភាព​ ​និង​សុវត្ថិភាព​របស់​មនុស្ស​ ​សេរីភាព​ពី​ការ​ឃុំឃាំង​និង​ការ​ធ្វើ​ទារុណកម្ម​ដោយ​សម្ងាត់​ ​ក៏ដូចជា​សិទ្ធិ​រស់នៅ​ជួបជុំ​ជាមួយ​គ្រួសារ​ផង​ដែរ​ ​។​ ​គ្រួសារ​អ្នក​ដែល​បាន​បាត់ខ្លួន​ទាំងអស់​នោះ​ ​បាន​ប្រឈមមុខនឹង​ទុក្ខ​លំបាក​រាប់មិនអស់​ ​ខណៈ​ដែល​ពួកគេ​ត្រូវ​បាន​ដកហូត​សិទ្ធិ​ទទួល​បាន​សំណង​ការ​ខូ​ត​ខាត​ ​និង​ដឹង​ជោគវាសនា​ ​ឬ​ទីកន្លែង​ដែល​អ្នក​បាត់ខ្លួន​កំពុង​ស្នាក់​នៅ​ ​។​

​គណៈកម្មាធិការ​អង្គការសហប្រជាជាតិ​ស្តីពី​ការ​បាត់ខ្លួន​ដោយបង្ខំ​ ​ធ្លាប់​បាន​សម្តែង​ការ​ព្រួយបារម្ភ​ ​ចំពោះ​ការ​ខកខាន​របស់​អាជ្ញាធរ​កម្ពុជា​ក្នុង​ការកំណត់​ ​និង​ធ្វើ​ការស្រាវជ្រាវ​ ​និង​ស៊ើប​អង្កេត​ដោយ​ហ្មត់ចត់​ ​ឥត​លម្អៀង​ ​និង​ដោយ​ឯករាជ្យ​ ​ជុំវិញ​ការ​បាត់ខ្លួន​ដែល​ត្រូវ​បាន​រាយការណ៍​ ​ដែល​ជា​លំនាំ​មួយ​នៅតែ​បន្ត​កើតមាន​ជាមួយនឹង​ករណី​របស់​លោក​ ​Wan​c​hale​arm​ ​។​ ​កាលពី​ខែ​មិថុនា​ ​ឆ្នាំ​២​០​២​០​ ​លោក​ ​Wan​c​hale​arm​ ​ត្រូវ​បាន​គេ​ចាប់​ពង្រត់​ទាំង​កណ្ដាលថ្ងៃ​នៅ​ខាងក្រៅ​អគារ​ស្នាក់​នៅ​របស់​លោក​ ​ខណៈ​ដែល​លោក​កំពុង​រស់នៅ​និរទេស​ខ្លួន​ក្នុង​រាជធានី​ភ្នំពេញ​ ​។​ ​លោក​ ​Wan​c​hale​arm​ ​ជា​អ្នករិះគន់​ឥត​សំចៃ​មាត់​ចំពោះ​រាជរដ្ឋាភិបាល​ថៃ​ ​ដែល​ប្រឈម​នឹង​ការចោទប្រកាន់​បទល្មើស​ព្រហ្មទណ្ឌ​ជាច្រើន​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​ថៃ​ ​។​ ​ការចាប់ពង្រត់​លោក​ ​ត្រូវ​បាន​ថត​ជាប់​នៅ​លើ​វីដេអូ​នៃ​កា​មេ​រ៉ា​សុវត្ថិភាព​របស់​ក្រុមហ៊ុន​CC​T​V​ ​រួម​មាន​ទាំង​រូបភាព​រថយន្ត​ដែល​ត្រូវ​បាន​ប្រើប្រាស់​ ​និង​ស្លាក​លេខ​រថយន្ត​ ​ក៏ដូចជា​សាក្សី​ដែល​បានឃើញ​ផ្ទាល់​ភ្នែក​ផង​ដែរ​ ​។​ ​អ្នកស្រី​ ​Sit​an​an​ ​Sat​s​a​k​sit​ ​ដែល​ជា​បងស្រី​របស់​លោក​ ​Wan​c​hale​arm​ ​ក៏បាន​ដឹងឮ​ផ្នែក​ខ្លះ​នៃ​ការចាប់ពង្រត់​នេះ​ផង​ដែរ​ ​ដោយសារ​អ្នកស្រី​កំពុង​និយាយទូរសព្ទ​ជាមួយ​លោក​នៅ​ពេល​នោះ​ ​។​ ​ឯកឧត្តម​ ​ឆាយ​ ​គឹម​ឃឿ​ន​ ​អ្នកនាំពាក្យ​អគ្គ​ស្នងការដ្ឋាន​នគរបាល​ជាតិ​ ​និង​ឯកឧត្តម​ ​ខៀវ​ ​សុភ័គ​ ​អ្នកនាំពាក្យ​ក្រសួងមហាផ្ទៃ​ ​ដំបូង​ឡើយ​បាន​ច្រានចោល​ការចាប់ពង្រត់​នេះ​ថា​ជា​ “​ព័ត៌មាន​មិន​ពិត​” ​ខណៈ​ដែល​មន្ត្រី​ម្នាក់​ផ្សេងទៀត​បាន​បញ្ជាក់​ថា​ ​រាជរដ្ឋាភិបាល​នឹង​មិន​ស៊ើប​អង្កេត​ករណី​នេះ​ទេ​ ​ដោយសារតែ​ពុំ​មាន​ពាក្យបណ្តឹង​ជា​ផ្លូវការ​ ​។​ ​ក្រោយមក​ ​អាជ្ញាធរ​បាន​បដិសេធ​ថា​ ​លោក​ ​Wan​c​hale​arm​ ​មិនបាន​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា​នៅ​ពេល​នោះ​ទេ​ ​បើ​ទោះបីជា​មាន​ភស្តុតាង​ច្បាស់លាស់​ក៏ដោយ​ ​ប៉ុន្តែ​អាជ្ញាធរ​បាន​ផ្តោត​លើ​បញ្ហា​ដែល​មិន​ពាក់ព័ន្ធ​ក្នុង​ការកំណត់​ជោគវាសនា​ ​និង​ទីកន្លែង​ដែល​គាត់​កំពុង​ស្នាក់​នៅ​ទៅវិញ​ ​ដូចជា​ថា​តើ​គាត់​មាន​ឯកសារ​ឆ្លង​ដែន​ត្រឹមត្រូវ​ដែរ​ឬទេ​ ​។​ ​នៅ​ចំ​ពេល​ដែល​មានការ​ថ្កោលទោស​យ៉ាង​ខ្លាំង​ពី​អន្តរជាតិ​ ​ហើយ​បន្ទាប់ពី​អ្នកស្រី​ ​Sit​an​an​ ​Sat​s​a​k​sit​ ​បាន​ដាក់ពាក្យបណ្តឹង​ជា​ផ្លូវការ​ទៅកាន់​សាលាដំបូង​រាជធានី​ភ្នំពេញ​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​០​៨​ ​ខែ​កក្កដា​ ​ឆ្នាំ​២​០​២​០​ ​ទីបំផុត​អាជ្ញាធរ​កម្ពុជា​បាន​បើក​ការស៊ើបអង្កេត​ព្រហ្មទណ្ឌ​នៅ​ខែកញ្ញា​ ​ឆ្នាំ​២​០​២​០​ ​។​ ​ទោះបីជា​អ្នកស្រី​ ​Sit​an​an​ ​បាន​ផ្តល់​សក្ខីភាព​ ​និង​ភស្តុតាង​ដល់​តុលាការ​រាជធានី​ភ្នំពេញ​ក្នុង​ខែ​ធ្នូ​ ​ឆ្នាំ​២​០​២​០​ ​និង​ដើម​ឆ្នាំ​ ​២​០​២​១​ ​ក៏ដោយ​ ​ក៏​មិនទាន់​មាន​ចាប់ផ្ដើម​ក្នុង​ការស៊ើបអង្កេត​ដែរ​ ​។​ ​បណ្តឹង​ឧទ្ធរណ៍​ជាបន្តបន្ទាប់​សម្រាប់​ព័ត៌មាន​លើ​ការ​បាត់ខ្លួន​របស់​គាត់​ ​និង​ដំណើរការ​នៃ​ការស៊ើបអង្កេត​របស់​ក្រុម​គ្រួសារ​លោក​ ​Wan​c​hale​arm​ ​គឺ​ទទួល​បាន​ត្រឹមតែ​ភាព​ស្ងៀមស្ងាត់​ ​។​ ​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​ថៃ​ ​អាជ្ញាធរ​ថៃ​បាន​គំរាមកំហែង​ពីរដង​រួចមក​ហើយ​ទៅលើ​អ្នកស្រី​ ​Sit​an​an​ ​ជាមួយនឹង​បទ​ចោទ​ព្រហ្មទណ្ឌ​ ​បន្ទាប់ពី​អ្នកស្រី​បាន​ថ្លែង​នៅ​ក្នុង​ព្រឹត្តិការណ៍​មួយ​ចំនួន​ក្នុង​ខែកញ្ញា​ ​និង​ខែ​ធ្នូ​ ​ឆ្នាំ​២​០​២​១​ ​ពាក់ព័ន្ធ​នឹង​ការ​បាត់ខ្លួន​ប្អូនប្រុស​របស់​អ្នកស្រី​ ​និង​តម្រូវ​ការ​ក្នុង​ការ​អនុម័ត​សេចក្តីព្រាងច្បាប់​របស់​ប្រទេស​ថៃ​ស្តីពី​ការ​ការពារ​ ​និង​បង្ក្រាប​ការ​ធ្វើ​ទារុណកម្ម​ ​និង​ការ​បាត់ខ្លួន​ដោយបង្ខំ​ ​។​

​ការ​បាត់ខ្លួន​របស់​លោក​ ​Wan​c​hale​arm​ ​គឺជា​ការ​រំលឹក​ដ៏​តក់​ស្ល​ត់​មួយ​នៃ​ការ​បាត់ខ្លួន​ឆ្លង​ប្រទេស​ក្នុង​ឆ្នាំ​២​០​០​៧​ ​របស់​សកម្មជន​គាំទ្រ​លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ​ ​និង​សកម្មជន​សិទ្ធិ​ការងារ​ជា​ជនជាតិ​វៀតណាម​ពីរ​រូប​ពី​ប្រទេស​កម្ពុជា​ ​។​ ​ឧទាហរណ៍​ ​លោក​ ​L​e​ ​T​r​i​ ​T​u​e​ ​ជា​អ្នក​ជនជាតិ​វៀតណាម​ដែល​និយម​បញ្ចេញមតិ​រិះគន់​ ​បាន​បាត់ខ្លួន​នៅ​រាជធានី​ភ្នំពេញ​ក្នុង​ឆ្នាំ​ ​២​០​០​៧​ ​បន្ទាប់ពី​បាន​ដាក់ពាក្យ​សុំ​សិទ្ធិជ្រកកោន​ ​ហើយ​នៅតែ​បន្ត​បាត់ខ្លួន​មកដល់​បច្ចុប្បន្ន​ ​។​

​ការ​ខកខាន​ក្នុង​ការស៊ើបអង្កេត​ ​ប្រកបដោយ​ប្រសិទ្ធ​ភាព​លើ​ការ​បាត់ខ្លួន​ដោយបង្ខំ​ ​គឺជា​រំលោភបំពាន​កាតព្វកិច្ច​យ៉ាង​ធ្ងន់ធ្ងរ​របស់​ប្រទេស​កម្ពុជា​ ​ក្រោម​អនុសញ្ញា​អន្តរជាតិ​ស្ដីពី​ការ​ការពារ​ជន​គ្រប់រូប​ ​ពី​ការ​បាត់ខ្លួន​ដោយបង្ខំ​ (​I​C​P​P​E​D​) ​ដែល​ប្រទេស​កម្ពុជា​បាន​ក្លាយ​ជា​រដ្ឋ​ភាគី​ក្នុង​ឆ្នាំ​២​០​១​៣​ ​។​ ​ជាពិសេស​ ​ប្រទេស​កម្ពុជា​កំពុងតែ​រំលោភ​លើ​កាតព្វកិច្ច​របស់​ខ្លួន​ ​ក្នុង​ការស៊ើបអង្កេត​ឱ្យ​បាន​ហ្មត់ចត់​ ​និង​ឥត​លំអៀង​ដោយ​មិន​ពន្យារពេល​ ​ក្នុង​ការ​ចាត់វិធានការ​ចាំបាច់​ ​ដើម្បី​យក​អ្នក​ពាក់ព័ន្ធ​ឱ្យ​មក​ទទួលខុសត្រូវ​ព្រហ្មទណ្ឌ​ ​និង​ធានា​ដល់​សិទ្ធិ​ទទួល​បាន​ព័ត៌មាន​សម្រាប់​អ្នក​ដែល​ត្រូវ​ទទួល​បាន​ផលប្រយោជន៍​ស្រប​ច្បាប់​ ​។​ ​លើស​ពី​នេះ​ ​ការ​ពន្យារពេល​ដែល​មិន​សម​ហេតុផល​ក្នុង​ការស្វែងរក​មនុស្ស​ដែល​បាន​បាត់ខ្លួន​ ​គឺ​មិន​ស្របតាម​គោលការណ៍​ណែនាំ​សម្រាប់​ការស្វែងរក​មនុស្ស​ដែល​បាន​បាត់ខ្លួន​ទេ​ ​ក្នុង​នោះ​ដើម្បី​សន្មត​ថា​មនុស្ស​នោះ​នៅ​មានជីវិត​ ​គោរព​សេចក្តីថ្លៃថ្នូរ​របស់​មនុស្ស​ ​ចាប់ផ្តើម​ស្រាវជ្រាវ​ដោយ​មិន​ពន្យារពេល​ ​ប្រើប្រាស់​ព័ត៌មាន​តាមមធ្យោបាយ​សមស្រប​ ​និង​ការគោរព​ថា​ ​ការស្វែងរក​គឺជា​កាតព្វកិច្ច​ដែល​បន្ត​រហូតដល់​ជោគវាសនា​នៃ​អ្នក​បាត់ខ្លួន​នោះ​ត្រូវ​បាន​ដឹង​ ​។​

​គណៈកម្មាធិការ​អង្គការសហប្រជាជាតិ​ស្តីពី​ការ​បាត់ខ្លួន​ដោយបង្ខំ​ ​បាន​បើកសម័យប្រជុំ​លើក​ទី​២​២​ ​របស់​ខ្លួន​ ​កាលពី​ថ្ងៃ​ទី​២​៨​ ​ខែ​មីនា​ ​ហើយនឹង​បង្កើត​ ​បញ្ជី​បញ្ហា​ ​ដែល​នឹងជា​មូលដ្ឋាន​សម្រាប់​ការពិនិត្យ​ឡើងវិញ​នូវ​របាយការណ៍​ដំបូង​របស់​កម្ពុជា​ ​ផ្អែក​តាម​មាត្រា​២​៩​ ​នៃ​អនុសញ្ញា​អន្តរជាតិ​ស្ដីពី​ការ​ការពារ​ជន​គ្រប់រូប​ពី​ការ​បាត់ខ្លួន​ដោយបង្ខំ​ ​។​ ​របាយការណ៍​នេះ​ ​ត្រូវ​បាន​តម្រូវ​ឱ្យ​ធ្វើ​រួចរាល់​ត្រឹម​ឆ្នាំ​២​០​១​៥​ ​ប៉ុន្តែ​មិន​ត្រូវ​បាន​រាជរដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជា​ដាក់​ជូន​ទេ​ ​រហូតដល់​ឆ្នាំ​២​០​២​១​ ​៕​

សេចក្ដីថ្លែងការណ៍រួមនេះ គាំទ្រដោយ៖
១. អ្នកស្រី Sitanan Satsaksit និងក្រុមគ្រួសារ
២. សម្ព័ន្ធគណនេយ្យភាពសង្គម កម្ពុជា (ANSA)
៣. ក្រុមការងារដើម្បីដោះស្រាយទំនាស់ (ACT)
៤. Ain o Salish Kendra (ASK) ប្រទេសបង់ក្លាដេស
៥. Asian Forum for Human Rights and Development (FORUM-ASIA)
៦. Asian Resource Foundation (ARF) ប្រទេសថៃ
៧. Association of Women for Awareness & Motivation (AWAM) ប្រទេសប៉ាគីស្ថាន
៨. Banglar Manabadhikar Suraksha Mancha (MASUM) ប្រទសឥណ្ឌា
៩. Bytes for All (ប្រទេសប៉ាគីស្ថាន)
១០. សមាគមមន្ត្រីរាជការឯករាជ្យកម្ពុជា (CICA)
១១. មជ្ឈមណ្ឌលសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា (ម.ស.ម.ក)
១២. សហព័ន្ធសហជីព កម្មករចំណីអាហារ និងសេវាកម្មកម្ពុជា (CFSWF)
១៣. សមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្ស និងអភិវឌ្ឍន៍នៅកម្ពុជា (ADHOC)
១៤. វិទ្យាស្ថានប្រជាធិបតេយ្យកម្ពុជា (CID)
១៥. សម្ព័ន្ធខ្មែរជំរឿន និងការពារសិទ្ធិមនុស្ស លីកាដូ (LICADHO)
១៦. បណ្តាញយុវជនកម្ពុជា (CYN)
១៧. មជ្ឈមណ្ឌលសម្ព័ន្ធភាពការងារ និងសិទ្ធិមនុស្ស (CENTRAL)
១៨. Center for Human Rights and Development (CHRD) ប្រទេសម៉ុងហ្គោលី
១៩. Center for Prisoners’ Rights (CPR) ប្រទសជប៉ុន
២០. សម្ព័ន្ធសហគមន៍កសិករកម្ពុជា (CCFC)
២១. គណៈកម្មាធិការដើម្បីការបោះឆ្នោតដោយសេរី និងយុត្តិធម៌នៅកម្ពុជា (COMFREL)
២២. Commonwealth Human Rights Initiative (CHRI) ប្រទេសឥណ្ឌា
២៣. Cross Cultural Foundation (CrCF) ប្រទេសថៃ
២៤. Defence of Human Rights (DHR) ប្រទេសប៉ាគីស្ថាន
២៥. Dignity-Kadyr-kassiyet (KK) ប្រទេសកាហ្សាក់ស្ថាន
២៦. អង្គការសមធម៌កម្ពុជា (EC)
២៧. Human Rights Commission of Pakistan ប្រទេសប៉ាគីស្ថាន
២៨. Human Rights Lawyers Association (HRLA) ប្រទេសថៃ
២៩. សមាគមប្រជាធិបតេយ្យឯករាជ្យនៃសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធ (IDEA)
៣០. The Indonesian Human Rights Monitor – Inisiatif Masyarakat Partisipatif untuk Transisi Berkeadilan (Imparsial) ប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី
៣១. International Federation for Human Rights (FIDH)
៣២. Korean House for International Solidarity (KHIS) ប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូង
៣៣. League for the Defence of Human Rights in Iran (LDDHI) ប្រទេសអ៊ីរ៉ង់
៣៤. Madaripur Legal Aid Association (MLAA) ប្រទេសបង់ក្លាដេស
៣៥. Maldivian Democracy Network (MDN) ប្រទេសម៉ាឌីវ
៣៦. Manushya Foundation (ប្រទេសថៃ)
៣៧. Odhikar (ប្រទេសបង់ក្លាដេស)
៣៨. People’s Empowerment Foundation (PEF) ប្រទេសថៃ
៣៩. People’s Watch (ប្រទេសឥណ្ឌា)
៤០. Programme Against Custodial Torture & Impunity (PACTI) ប្រទេសឥណ្ឌា
៤១. Progressive Voice (ប្រទេសមីយ៉ាន់ម៉ា)
៤២. Safety and Risk Mitigation Organization (SRMO) ប្រទេសអាហ្វហ្កានីស្ថាន
៤៣. អង្គការសមាគមធាងត្នោត (STT)
៤៤. Suara Rakyat Malaysia (SUARAM) ប្រទេសម៉ាឡេស៊ី
៤៥. Thai Lawyers for Human Rights (TLHR) ប្រទេសថៃ
៤៦. គណៈកម្មាធិការនៃអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ដើម្បីអនុសញ្ញា លុបបំបាត់រាល់ទម្រង់នៃការ រើសអើងលើស្រ្តី (NGO-CEDAW)
៤៧. Think Centre (ប្រទេសសិង្ហបុរី)
៤៨. អង្គការតម្លាភាពកម្ពុជា (TIC)
៤៩. Vietnam Committee on Human Rights (VCHR) ប្រទេសវៀតណាម
៥០. កម្មវិធីអភិវឌ្ឍន៍ធនធានយុវជន (YRDP)

PDF format: ទាញយកសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាភាសាអង់គ្លេស – ទាញយកសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាភាសាខ្មែរ

រាជធានីភ្នំពេញ ថ្ងៃទី២៥ ខែមីនា ឆ្នាំ២០២២

នាពេលថ្មីៗនេះ អាជ្ញាធរបានបង្កើនការឃាត់ខ្លួន និងការប្រើប្រាស់អំពើហិង្សាគួរឱ្យព្រួយបារម្ភ ​ ទៅលើសមាជិកសហជីព នៅខាងមុខក្រុមហ៊ុនកាស៊ីណូណាហ្គាវើលដ៍ ក៏ដូចជាការរឹតត្បិតខ្លាំងឡើងចំពោះអ្នកឃ្លាំមើលសិទ្ធិមនុស្ស និងអ្នកសារព័ត៌មាន ដែលឃ្លាំមើលការបង្ក្រាបកាន់តែអាក្រក់ទៅៗពីសំណាក់អាជ្ញាធរ ។ យើងខ្ញុំ ជាក្រុមសង្គមស៊ីវិលមានរាយនាមដូចខាងក្រោម សូមស្នើសុំរាជរដ្ឋាភិបាលឱ្យបញ្ឈប់ស្ថានភាពតានតឹងនេះ ហើយបញ្ឈប់ការបំភិតបំភ័យលើកូដករម្តងហើយម្តងទៀត ដែលរួមមានការដឹកអ្នកទាំងនោះទៅកាន់កន្លែងដែលឆ្ងាយពីទីក្រុង ហើយទុកពួកគេចោលនៅពេលយប់ជ្រៅស្ងាត់ ។

យើងខ្ញុំ ព្រួយបារម្ភចំពោះវិធានការថ្មីៗនេះពីសំណាក់អាជ្ញាធរ​ ដែលបានរារាំងអ្នកឃ្លាំមើលសិទ្ធិមនុស្ស និងអ្នកសារព័ត៌មាន មិនឱ្យឃ្លាំមើលការបន្តប្រើប្រាស់អំពើហិង្សាទៅលើកូដករអហិង្សា ដែលភាគច្រើនជាស្ត្រី ។ ជាច្រើនលើកច្រើនសារ អាជ្ញាធរបានរារាំងអ្នកឃ្លាំមើលសិទ្ធិមនុស្ស និងអ្នកសារព័ត៌មានពីការថតរូប ឬឈរនៅជិតទីតាំងនៃការឃាត់ខ្លួនបែបហិង្សាទាំងនេះ ។ អ្នកសារព័ត៌មាន ត្រូវបានគំរាមកំហែងចាប់ខ្លួន ដោយសារចុះយកព័ត៌មានស្ដីពីកូដកម្ម ហើយជាច្រើនករណីទៀត អាជ្ញាធរបានបណ្ដេញអ្នកឃ្លាំមើល និងអ្នកសារព័ត៌មានចេញឆ្ងាយ ខណៈដែលអាជ្ញាធរចាប់សែងកូដករទៅកាន់រថយន្តក្រុងយ៉ាងហិង្សា ។ ពួកគេក៏បានគំរាមឃាត់ខ្លួនអ្នកឃ្លាំមើលជាមួយកូដករនៅទីតាំងធ្វើចត្តាឡីស័កកូវីដ-១៩ ផងដែរ ។

ក្នុងករណីមួយចំនួន អាជ្ញាធរបានបង្ខំអ្នកឃ្លាំមើលឱ្យលុបរូបភាព និងវីដេអូ អំពីហេតុការណ៍ ដែលអាចបង្ហាញនៅពេលក្រោយថា ការឃាត់ខ្លួនដោយរំលោភបំពានទាំងនេះ ជាប្រភពនៃភាពអាម៉ាស់ និងមិនសមហេតុផល ផ្អែកតាមច្បាប់ជាតិ និងអន្តរជាតិ ។ ប្រសិនបើអ្នកឃ្លាំមើល នៅតែបន្តត្រូវបានរឹតត្បិត យើងខ្ញុំភ័យខ្លាចថា ការប្រើប្រាស់អំពើហិង្សា និងការរំលោភបំពាន អាចនឹងកើនឡើងបន្ថែមទៀត អំឡុងពេលមានការបង្ក្រាបនេះ ។

លើសពីនេះ នាពេលថ្មីៗនេះ អាជ្ញាធរបានរុញកូដករចូលទៅក្នុងរថយន្តក្រុងយ៉ាងហិង្សា ហើយដឹកអ្នកទាំងនោះទៅកាន់ជាយក្រុង ហើយទុកពួកគេចោល ដោយបង្ខំឱ្យពួកគេរកមធ្យោបាយធ្វើដំណើរត្រឡប់មកផ្ទះវិញដោយខ្លួនឯង ។ សកម្មភាពនេះ គឺជាសកម្មភាពដែលមិនត្រឹមត្រូវទាំងស្រុង និងជាការដាក់ទណ្ឌកម្មយ៉ាងច្បាស់មកលើក្រុមកូដករនៃសមាជិកសហជីពណាហ្គាវើលដ៍ ដោយមិនមានមូលហេតុស្របច្បាប់ណាមួយត្រូវបានលើកឡើងដោយអាជ្ញាធរ ។

កូដករជាស្ត្រី មកពីសហជីពទ្រទ្រង់សិទ្ធិការងារបុគ្គលិកកម្មករខ្មែរនៃក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍ ត្រូវបានដាក់គោលដៅជាមួយអំពើហិង្សា ការបៀតបៀនផ្លូវភេទ ការចាប់ដាក់ពន្ធនាគារ និងការអនុវត្តដោយរំលោភបំពាន នៃវិធានការការពារជំងឺកូវីដ-១៩ ដើម្បីឆ្លើយតបទៅនឹងកូដកម្មអហិង្សារបស់ពួកគេ ចាប់តាំងពីខែធ្នូ ឆ្នាំ២០២១ ។ កាលពីថ្ងៃទី២៩ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០២១ មានហេតុការណ៍នៅក្នុងវីដេអូមួយ ដែលអាជ្ញាធរបានប្រើប្រាស់ភាសាអាសគ្រាមដោយមិនសមរម្យ ទៅលើកូដករម្នាក់ ព្រមទាំងបានគំរាមរំលោភបំពានផ្លូវភេទលើរូបនាងផងដែរ ។ កាលពីថ្ងៃទី២២ ខែកុម្ភៈ បុរសជាអាជ្ញាធរម្នាក់ បានចាប់ និងច្របាច់ សុដន់របស់ស្ត្រីជាកូដករម្នាក់ ខណៈដែលនាងកំពុងត្រូវបានបង្ខំឱ្យចូលក្នុងរថយន្តក្រុង ។ កាលពីថ្ងៃទី ២២ ខែមីនា កូដករជាស្ត្រីម្នាក់ត្រូវបានអាជ្ញាធរដាល់ចំភ្នែក នៅពេលដែលអាជ្ញាធររុញច្រានយ៉ាងហិង្សាបង្ខំឱ្យកូដករចូលក្នុងរថយន្តក្រុង ។ សកម្មភាពទាំងនេះ គឺមិនអាចទទួលយកបានឡើយ ។

សហជីពទ្រទ្រង់សិទ្ធិការងារបុគ្គលិកកម្មករខ្មែរនៃក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍ បានធ្វើកូដកម្មរបស់ពួកគេដោយសន្តិវិធី និងក្នុងក្របខ័ណ្ឌនៃច្បាប់ជាតិ និងច្បាប់អន្តរជាតិ ដែលធានាអំពីសិទ្ធិក្នុងការជួបជុំ និងប្រមូលផ្ដុំគ្នាដោយសេរី ។ ប៉ុន្តែការឆ្លើយតបរបស់រាជរដ្ឋាភិបាល ចំពោះកូដកម្មនេះ គឺជាការចាប់ខ្លួនអ្នកដឹកនាំ សមាជិក និងសកម្មជនសហជីពចំនួន១១រូបទៅវិញ ពាក់ព័ន្ធនឹងបទចោទមិនត្រឹមត្រូវ ។ បើទោះជាជិតបីខែក្រោយមក អ្នកទាំងនោះ ត្រូវបានតុលាការដោះលែងឱ្យនៅក្រៅឃុំបណ្តោះអាសន្នក្តី ក៏បទចោទទៅលើពួកគេមិនទាន់ត្រូវបានទម្លាក់ចោលនៅឡើយទេ ។ អាជ្ញាធរនៅតែបន្តរុញច្រានបង្ខំ និងឃាត់ខ្លួនកូដករនៃសមាជិកសហជីពណាហ្គាវើលដ៍រាប់រយនាក់ទៅក្នុងរថយន្តក្រុងស្ទើរតែរាល់ថ្ងៃ ក៏ដូចជាដឹកអ្នកទាំងនោះដោយមិនត្រឹមត្រូវទៅកាន់មណ្ឌលចត្តាឡីស័ក ហើយថ្មីៗនេះដឹកយកទៅទុកចោលនៅទីតាំងដាច់ស្រយាលមួយកន្លែងនៅជាយរាជធានីភ្នំពេញ​ ។

​យើងខ្ញុំ សូមសំណូមពរដោយទទូចឱ្យរាជរដ្ឋាភិបាល ចាប់ផ្ដើមបញ្ឈប់ស្ថានភាពតានតឹងនេះ និងចាត់វិធានការច្បាស់លាស់ ដើម្បីដោះស្រាយវិវាទការងារនេះ ដែលរួមមានការធានាឱ្យក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍ចូលរួមចរចាដោយភាពស្មោះត្រង់ និងគោរពច្បាប់ជាតិជាធរមាន ៕

សេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះ គាំទ្រដោយ៖

1. សហគមន៍ដីធ្លី ១៩៧ (កោះកុង)
2. សម្ព័ន្ធគណនេយ្យភាពសង្គម កម្ពុជា (ANSA)
3. ក្រុមការងារដើម្បីដោះស្រាយទំនាស់ (ACT)
4. សហគមន៍អមលាំង (កំពង់ស្ពឺ)
5. សហគមន៍ដីធ្លីអណ្តូងត្របែក (ស្វាយរៀង)
6. សហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិចអារ៉ែង (កោះកុង)
7. សមាគមអ្នកបម្រើការងារតាមផ្ទះ (ADW)
8. សហព័ន្ធសហជីពកម្មករសំណង់ និងព្រៃឈើកម្ពុជា(BWTUC)
9. សហគមន៍បឹងប្រាំ (បាត់ដំបង)
10. សហគមន៍បុស្សស្នោរ (ត្បូងឃ្មុំ)
11. សម្ព័ន្ធសហជីពកម្ពុជា (CATU)
12. មជ្ឈមណ្ឌលសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា (CCHR)
13. មជ្ឈមណ្ឌលកម្ពុជាដើម្បីប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយឯករាជ្យ (CCIM)
14. សហព័ន្ធសហជីព កម្មករចំណីអាហារ និងសេវាកម្មកម្ពុជា (CFSWF)
15. មជ្ឈមណ្ឌលសម្ព័ន្ធភាពការងារ និងសិទ្ធិមនុស្ស (CENTRAL)
16. សមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្ស និងអភិវឌ្ឍន៍នៅកម្ពុជា (ADHOC)
17. សមាគមមន្ត្រីរាជការឯករាជ្យកម្ពុជា (CICA)
18. សមាគមកម្មករកម្ពុជាសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធ (CIWA-CLC)
19. សហភាពការងារកម្ពុជា (CLC)
20. សហព័ន្ធសហជីពកម្មករនិយោជិតវិស័យទេសចរណ៍កម្ពុជា (CTWUF)
21. សម្ព័ន្ធអ្នកសារព័ត៌មានកម្ពុជា (CamboJA)
22. សហគមន៍ដីធ្លីជីខក្រោម (កោះកុង)
23. សហគមន៍ដីធ្លីជីខលើ (កោះកុង)
24. សម្ព័ន្ធដើម្បីសុចរិតភាព និងគណនេយ្យភាពសង្គម (CISA)
25. សម្ព័ន្ធសហគមន៍កសិករកម្ពុជា (CCFC)
26. សហគមន៍ទ្រទ្រង់ធម្មជាតិ (ពោធិ៍សាត់)
27. គណៈកម្មាធិការដើម្បីការបោះឆ្នោតដោយសេរី និងយុត្តិធម៌នៅកម្ពុជា (COMFREL)
28. បណ្តាញយុវជនកម្ពុជា (CYN)
29. សហគមន៍ដក់ពរ (កំពង់ស្ពឺ)
30. អង្គការសមធម៌កម្ពុជា (EC)
31. អង្គការយេនឌ័រ និងអភិវឌ្ឍន៍ដើម្បីកម្ពុជា (GADC)
32. សហគមន៍ហោងសំណំ (កំពង់ស្ពឺ)
33. សមាគមប្រជាធិបតេយ្យឯករាជ្យនៃសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធ (IDEA)
34. សហព័ន្ធសហជីពឯករាជ្យ (INTUFE)
35. សហគមន៍កំប្រើស (ត្បូងឃ្មុំ)
36. សមាគមសម្ព័ន្ធនិស្សិតបញ្ញវន្តខ្មែរ (KSILA)
37. ខ្មែរថាវរៈ
38. សហគមន៍ឃ្លាំងទឹក៧៨ (សៀមរាប)
39. សហគមន៍នេសាទកោះស្រឡៅ (កោះកុង)
40. សហគមន៍ជនជាតិភាគតិចគួយ (ព្រះវិហារ)
41. សហជីពទ្រទ្រង់សិទ្ធិការងារបុគ្គលិកកម្មករខ្មែរនៃក្រុមហ៊ុនកាស៊ីណូ ណាហ្គាវើលដ៍ (LRSU)
42. សហគមន៍ឡពាង (កំពង់ឆ្នាំង)
43. សហគមន៍មានជ័យ (ស្វាយរៀង)
44. គណៈកម្មាធិការអព្យាក្រឹត និងយុត្តិធម៌ ដើម្បីការបោះឆ្នោតដោយសេរី និងត្រឹមត្រូវនៅកម្ពុជា (NICFEC)
45. អង្គការស្ពានសន្តិភាព (PBO)
46. សហគមន៍ពាមរស់ (កំពង់ស្ពឺ)
47. មជ្ឈមណ្ឌលប្រជាពលរដ្ឋដើម្បីអភិវឌ្ឍន៍ និងសន្តិភាព (PDP)
48. សហគមន៍ភ្នំក្រោម (សៀមរាប)
49. សហគមន៍ភ្នំត្នោត (កំពត)
50. សហគមន៍ដីធ្លីភូមិសិលាខ្មែរ (បន្ទាយមានជ័យ)
51. អង្គការពន្លកខ្មែរ (PKH)
52. សហគមន៍ដីធ្លីព្រែកខ្សាច់ (កោះកុង)
53. សហគមន៍ព្រៃឈើពេជ្រចង្វារល្អឆើត (កំពង់ឆ្នាំង)
54. សហគមន៍ព្រៃឡង់ (កំពង់ធំ)
55. សហគមន៍ព្រៃឡង់ (ព្រះវិហារ)
56. សហគមន៍ដីធ្លីព្រៃពាយ (កំពត)
57. សហគមន៍អូរវល្លិ៍ព្រេង (បាត់ដំបង)
58. សហគមន៍រស្មីសាមគ្គី (កំពង់ស្ពឺ)
59. សហគមន៍សាមគ្គីចេកមាស (ស្វាយរៀង)
60. សហភាពផ្ទះសាមគ្គី (SH)
61. អង្គការសមាគមធាងត្នោត (STT)
62. សហគមន៍ព្រៃឈើទេសចរណ៍ទឹកធ្លាក់ស្រែអំពិល (កំពង់ឆ្នាំង)
63. សហគមន៍ស្រែប្រាំង (ត្បូងឃ្មុំ)
64. សហគមន៍ធនធានព្រៃឈើស្ទឹងខ្សាច់ស (កំពង់ឆ្នាំង)
65. សហគមន៍ដីធ្លីតានី (សៀមរាប)
66. សហគមន៍ដីធ្លីតានូន​ (កោះកុង)
67. គណៈកម្មាធិការនៃអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ដើម្បីអនុសញ្ញាលុបបំបាត់រាល់ទំរង់នៃការរើសអើង​លើ​ស្រ្តីភេទ (NGO-CEDAW)
68. សហគមន៍ថ្មដា (ពោធិ៍សាត់)
69. សហគមន៍ទន្លូង (ត្បូងឃ្មុំ)
70. អង្គការតម្លាភាពកម្ពុជា (TI)
71. សហគមន៍ត្រពាំងជោ (កំពង់ស្ពឺ)
72. កម្មវិធីអភិវឌ្ឍន៍ធនធានយុវជន (YRDP)

ថ្ងៃទី​២៤ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០២២ – យើងខ្ញុំ​ ​ជា​អង្គការសង្គម​ស៊ីវិល​ ​សហគមន៍​មូលដ្ឋាន​ ​និង​សហជីព​ ​មានរាយ​នាម​ដូច​ខាងក្រោម​ ​សូម​សម្ដែង​ការ​សោកស្ដាយ​យ៉ាង​ខ្លាំង​ ​ចំពោះ​ហេតុការណ៍​ថ្មីៗ​នេះ​ ​ទាក់ទង​នឹង​អំពើ​ហិង្សា​ដែល​បង្កឡើង​ដោយ​អាជ្ញាធរ​រដ្ឋ​ ​ដែល​រួម​មាន​ការបៀតបៀន​ផ្លូវ​ភេទ​ទៅលើ​ស្ត្រី​មួយ​ចំនួន​ ​ដែល​ចូលរួម​ក្នុង​ការ​ជួបជុំ​ ​និង​ធ្វើ​កូដកម្ម​ដោយ​សន្តិវិធី​ ​។​ ​ជាពិសេស​ ​សមាជិក​សហជីព​ទ្រទ្រង់​សិទិ្ធ​ការងារ​បុគ្គលិក​កម្មករ​ខ្មែរ​នៃ​ក្រុមហ៊ុន​ណា​ហ្គាវើ​ល​ដ៏​ (​L​RSU) ​ដែល​ភាគច្រើន​ជា​ស្ត្រី​ ​បាន​ទទួលរង​នូវ​អំពើ​ហិង្សា​ ​ការ​ចាប់​ដាក់​ពន្ធ​នាគា​រ​ ​និង​ការ​អនុវត្ត​វិធានការ​កូ​វី​ដ​១​៩​ ​ដោយ​មិន​ត្រឹមត្រូវ​ ​ក្នុង​ការ​ឆ្លើយតប​ទៅ​នឹង​ការ​ធ្វើ​កូដកម្ម​ដោយ​សន្តិវិធី​របស់​អ្នក​ទាំងនោះ​ ​ចាប់តាំង​ពី​ខែ​ធ្នូ​ ​ឆ្នាំ​២​០​២​១​ ​មក​ ​។​

​កាលពី​ថ្ងៃ​ទី​២​២​ ​ខែកុម្ភៈ​ ​ឆ្នាំ​២​០​២​២​ ​អាជ្ញាធរ​បាន​ចាប់​រុញ​ ​ទាញ​ ​និង​សែង​ ​កូដករ​អហិង្សា​ទាំងនោះ​ ​ដោយបង្ខំ​ឱ្យ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​រថយន្តក្រុង​មុន​ពេល​បញ្ជូន​ពួកគេ​ ​ទៅ​មណ្ឌល​ធ្វើ​ច​ត្តាឡី​ស័ក​ជំងឺ​កូ​វី​ដ​១​៩​ ​មួយ​កន្លែង​ ​នៅ​ខណ្ឌ​ព្រែក​ព្នៅ​ ​រាជធានី​ភ្នំពេញ​ ​។​ ​សមត្ថកិច្ច​ជា​បុរស​ម្នាក់​ ​បាន​ចាប់​និង​ច្របាច់​ដោះ​របស់​ស្ត្រី​ម្នាក់​ ​ខណៈ​ពេល​ដែល​ ​នាង​ត្រូវ​បាន​បង្ខំ​ឱ្យ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​រថយន្តក្រុង​ ​។​ ​ស្រដៀងគ្នា​នេះ​ដែរ​ ​នៅ​ថ្ងៃ​២​៩​ ​ខែ​ធ្នូ​ ​ឆ្នាំ​២​០​២​១​ ​អាជ្ញាធរ​រដ្ឋ​បាន​ប្រើ​ភាសា​អាសគ្រាម​បំពារបំពាន​ផ្លូវ​ភេទ​មិន​សមរម្យ​ទៅលើ​កូដករ​។​ ​យើង​បាន​កត់​សម្គាល់​ថា​ ​ទង្វើ​នៃ​ការបៀតបៀន​ផ្លូវ​ភេទ​ស្រដៀងគ្នា​នេះ​ ​ក៏​ធ្លាប់​កើតមាន​ចំពោះ​ស្រ្តី​វ័យក្មេង​ដែល​ជាសកម្ម​ជន​បរិស្ថាន​កន្លងមក​ដែរ​ ​។​

​កូដករ​ជា​ស្ត្រី​ជាច្រើន​ ​ត្រូវ​បាន​អាជ្ញាធរ​ដាក់​គោលដៅ​ជាបន្តបន្ទាប់​ដោយ​មិន​សមស្រប​ ​ក្នុង​ការ​បំ​បែកការ​តវ៉ា​ ​និង​ការ​ធ្វើ​កូដកម្ម​ដោយ​សន្តិវិធី​ ​។​ ​អំឡុង​ខែ​មករា​ ​កូដករ​ដែល​ភាគច្រើន​ជា​ស្ត្រី​ ​ដែល​ក្នុង​នោះ​មាន​ស្ត្រី​មានផ្ទៃពោះ​មួយ​ចំនួន​ ​ត្រូវ​បាន​គេ​ហាមឃាត់​ក្នុង​ការប្រើប្រាស់​បន្ទប់ទឹក​នៅ​ជិត​កន្លែង​ធ្វើ​កូដកម្ម​ដោយ​មិន​សម​ហេតុផល​ ​ទាំង​ដែល​បន្ទប់ទឹក​ទាំងនោះ​ ​នៅ​បើក​ឱ្យ​ប្រើប្រាស់​ឡើងវិញ​ជា​រៀងរាល់ថ្ងៃ​ ​ក្រោយពេល​ដែល​កូដករ​ទាំងអស់​វិលត្រឡប់​ទៅផ្ទះ​វិញ​ ​។​ ​អាជ្ញាធរ​ ​ក៏បាន​រារាំង​កូដករ​ជា​ស្ត្រី​ ​ដោយ​មិន​ឱ្យ​អ្នក​ទាំងនោះ​ត្រឡប់ទៅ​ផ្ទះ​រហូតដល់​យប់​ជាច្រើន​ដង​ ​ហើយ​ពេលខ្លះ​តាមដាន​អ្នក​ទាំងនោះ​នៅពេលដែល​ពួកគេ​ត្រូវ​បាន​អនុ​ញា​ត​ឱ្យ​ត្រឡប់ទៅ​ផ្ទះ​វិញ​។​

​នៅ​ក្នុង​ខែ​នេះ​ ​កូដករ​ទាំងអស់​បាន​អនុវត្ត​ជាបន្តបន្ទាប់​តាម​បទបញ្ជា​និង​ការណែនាំ​នានា​ ​ក្នុង​ការ​ធ្វើ​តេ​ស្ត​ជំងឺ​កូ​វី​ដ​ ​១​៩​ ​ជាច្រើន​ដង​ ​និង​បាន​បំពេញ​តាម​លក្ខខណ្ឌ​នៃ​ការ​ធ្វើ​ច​ត្តាឡី​ស័ក​ផង​ដែរ​ ​។​ ​ទោះបីជា​បាន​ធ្វើតាម​លក្ខខណ្ឌ​ទាំងអស់​នេះ​ហើយ​ក្តី​ ​ក៏​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​២​១​ ​ខែកុម្ភៈ​ ​ឆ្នាំ​២​០​២​២​ ​កូដករ​ចំនួន​ ​៦​៤​ ​នាក់​ ​ក្នុង​នោះ​ស្ត្រី​ ​៥​៦​ ​នាក់​ ​និង​បុរស​ ​៨​ ​នាក់​ ​ត្រូវ​បាន​នាំ​ខ្លួន​ដោយបង្ខំ​ ​ទៅកាន់​ទី​តាំងធ្វើ​ច​ត្តាឡី​ស័ក​មួយ​កន្លែង​ ​ខណៈ​ដែល​ពួកគេ​ព្យាយាម​ធ្វើ​កូដកម្ម​បន្ត​ទៀត​ ​ហើយ​រហូតដល់​ពេលយប់​ទើប​ពួកគេ​ត្រូវ​បាន​អនុញ្ញាត​ឱ្យ​ត្រឡប់ទៅ​ផ្ទះ​វិញ​ ​។​ ​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​២​២​ ​ខែកុម្ភៈ​ ​ឆ្នាំ​២​០​២​២​ ​កូដករ​ចំនួន​ ​៣​៩​នាក់​ ​ដែល​មាន​ស្ត្រី​ ​៣​១​ ​នាក់​ ​និង​ ​បុរស​ ​៨​ ​នាក់​ ​ត្រូវ​បាន​នាំ​ខ្លួន​ដោយបង្ខំ​យក​ទៅកាន់​មណ្ឌល​ច​ត្តាឡី​ស័ក​នៅ​ទីតាំង​ដដែល​។​ ​កូដករ​ ​បាន​រាយការណ៍​ថា​ ​ទីតាំង​ច​ត្តាឡី​ស័ក​នោះ​ ​ពុំ​មាន​ទឹក​គ្រប់គ្រាន់​សម្រាប់​ប្រើប្រាស់​និង​បរិភោគ​ ​ឬ​កន្លែង​សម្រាប់​សម្រាក​គ្រប់គ្រាន់​នោះ​ទេ​ ​។​ ​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​ ​២​៣​ ​ខែកុម្ភៈ​ ​កូដករ​ចំនួន​ ​៥​១​ ​នាក់​បន្ថែម​ទៀត​ ​ដែល​រួម​មាន​ស្ត្រី​ ​៤​១​ ​នាក់​ ​និង​បុរស​ ​១​០​ ​នាក់​ ​ត្រូវ​បាន​បង្ខំ​ឱ្យ​ទៅកាន់​មណ្ឌល​ច​ត្តាឡី​ស័ក​ដដែល​នោះ​។​ ​ក្នុងចំណោម​កូដករ​ដែល​នៅ​មណ្ឌល​ច​ត្តាឡី​ស័ក​ទាំងនោះ​ ​មិន​មាន​កូដករ​ណា​ម្នាក់​ ​ត្រូវ​បាន​ដោះលែង​ឱ្យ​ត្រឡប់ទៅ​ផ្ទះ​វិញ​នៅឡើយ​ទេ​ ​គិត​ចាប់តាំង​ពី​ថ្ងៃ​អង្គា​រ៍ ​ទី​ ​២​២​ ​មក​ម្ល៉េះ​។​ ​មិនតែប៉ុណ្ណោះ​ ​កូដករ​ដែល​ជាប់​នៅ​មណ្ឌល​ច​ត្តាឡី​ស័ក​ទាំងនោះ​ ​នឹង​ត្រូវ​អាជ្ញាធរ​បង្ខំ​ឱ្យ​បង់​ប្រាក់ពិន័យ​ចំនួន​រហូតដល់​ ​២​លាន​រៀល​ (​៥​០​០​ ​ដុល្លារ​) ​ក្នុង​ម្នាក់​។​

​ជាមួយគ្នា​នេះ​ដែរ​ ​សមាជិក​និង​ថ្នាក់​ដឹកនាំ​នៃ​សហជីព​ទ្រទ្រង់​សិទិ្ធ​ការងារ​បុគ្គលិក​កម្មករ​ខ្មែរ​នៃ​ក្រុមហ៊ុន​ណា​ហ្គា វើ​ល​ដ៏​(​L​RSU) ​ចំនួន​ ​១​១​ ​នាក់​ ​ក្នុង​នោះ​មាន​ស្ត្រី​ ​៧​ ​នាក់​ ​ត្រូវ​បាន​ចាប់ខ្លួន​ ​ចាប់តាំង​ពី​ខែ​ធ្នូ​ ​ឆ្នាំ​២​០​២​១​ ​មក​ហើយ​ ​នៅពេលដែល​អ្នក​ទាំងនោះ​អនុវត្ត​សេរីភាព​ក្នុង​ការ​ធ្វើ​កូដកម្ម​អហិង្សា​ ​។​ ​បច្ចុប្បន្ន​អ្នក​ទាំង​ ​១​១​ ​កំពុង​ស្ថិតនៅ​ក្រោម​ការ​ឃុំ​ខ្លួន​បណ្ដោះអាសន្ន​រង់ចាំ​សវនាការ​ ​។​ ​ស្ត្រី​ទាំង​ ​៧​ ​នាក់​នេះ​ ​ត្រូវ​បាន​ចោទប្រកាន់​ពី​ ​បទ​ញុះញង់​ឱ្យ​ប្រព្រឹត្ត​បទឧក្រិដ្ឋ​ ​ជាអាទិ៍​ ​នៃ​ក្រមព្រហ្មទណ្ឌ​នៃ​ព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា​ ​ហើយ​ពួកគេ​ប្រឈម​នឹង​ការ​ជាប់ពន្ធនាគារ​រយៈពេល​២​ឆ្នាំ​ ​ដែល​មាន​សភាព​ចង្អៀត​ណែន​ ​ប្រសិនបើ​ត្រូវ​បាន​ផ្តន្ទាទោស​ ​។​

​ទង្វើ​ហិង្សា​ប្រឆាំង​ទៅលើ​ស្ត្រី​ ​ដែល​បង្ក​ដោយ​តួអង្គ​រដ្ឋ​ ​ការ​អនុវត្ត​វិធានការ​កូ​វី​ដ​ ​១​៩​ ​ដោយ​មិន​ត្រឹមត្រូវ​ ​និង​ការប្រើប្រាស់​ស្ថាប័ន​តុលាការ​ដើម្បី​បំបិទ​សេរីភាព​ក្នុង​ការ​ធ្វើ​កូដកម្ម​អហិង្សា​ ​គឺ​មិន​សម​ហេតុផល​ ​និង​ខុសច្បាប់​ ​ក្រោម​ច្បាប់​ជាតិ​ ​និង​អន្តរជាតិ​ ​។​ ​ជាពិសេស​ ​ទង្វើ​ទាំងនេះ​បាន​រំលោភបំពាន​ទៅលើ​សិទ្ធិ​ដែល​មាន​ចែង​ក្នុង​រដ្ឋធម្មនុញ្ញ​ស្ដីពី​ការ​ជួបជុំ​ ​និង​ប្រមូលផ្ដុំ​ដោយ​សន្តិវិធី​ ​និង​សិទ្ធិ​នានា​ ​នៃ​អនុសញ្ញា​របស់​អង្គការសហប្រជាជាតិ​ស្ដីពី​ការ​លុបបំបាត់​រាល់​ទម្រង់​នៃ​ការរើសអើង​លើ​ស្ត្រីភេទ​ (​ស៊ី​ ​ដ​) ​ដូចដែល​បាន​បកស្រាយ​នៅ​ក្នុង​អនុសាសន៍​ទូទៅ​របស់​គណៈកម្មាធិការ​ ​ស៊ី​ ​ដ​ ​លេខ​ ​៣​០​ ​និង​ ​៣​៥​។​

​ការ​រំលោភបំពាន​ទៅលើ​សិទិ្ធ​សេរីភាព​របស់​ស្ត្រី​ ​នៅតែ​បន្ត​កើតមានឡើង​ច្រើន​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​ ​ដោយមាន​ស្ត្រី​ជាច្រើន​ ​បាន​រាយការណ៍​អំពី​អារម្មណ៍​ដែល​មាន​សេរីភាព​ ​តិច​ជាង​បុរស​ ​ក្នុង​ការប្រើប្រាស់​សិទ្ធិ​ជា​មូលដ្ឋាន​ក្នុង​ការ​បញ្ចេញមតិ​ ​និង​ការ​ជួបជុំគ្នា​ ​។​ ​ស្ត្រី​ក៏បាន​ទទួលរង​ផល​ប៉ះពាល់​ផ្នែក​សេដ្ឋកិច្ច​យ៉ាង​ធ្ងន់ធ្ងរ​ ​ពី​ការ​រីក​រាលដាល​នៃ​ជំងឺ​កូ​វី​ដ​១​៩​ ​ផង​ដែរ​ ​ដោយសារតែ​ឧស្សាហកម្ម​ដែល​ទទួលរង​ផល​ប៉ះពាល់​ខ្លាំង​ជាងគេ​រួម​មាន​ វិ​ស​័​យ​សេវា​ក​ម្សាន្ត​និង​បដិសណ្ឋារកិច្ច​ ​មាន​ចំនួន​ស្ត្រី​ច្រើនជាង​វិ​ស​័​យ​ផ្សេងៗ​ទៀត​ ​ដែល​មាន​បុគ្គលិក​ភាគច្រើន​ជា​ស្ត្រី​កំពុង​ធ្វើការងារ​។​ ​ស្ត្រី​ទាំងនោះ​ ​តែងតែ​ទទួលរង​នៅ​អំពើ​ហិង្សា​ដោយ​ផ្អែកលើ​ភេទ​។​ ​នៅ​ក្នុង​ស្ថានភាព​នេះ​ ​ស្ត្រី​ត្រូវតែ​ទទួល​បានការ​ការពារ​ ​និង​គាំទ្រ​ឱ្យ​កាន់តែ​ច្រើនជាង​មុន​ ​ហើយ​ក្រុម​សង្គម​ស៊ីវិល​ ​និង​អាជ្ញាធរ​ដ្ឋ​មិន​ត្រូវ​រក្សា​ភាព​ស្ងៀមស្ងាត់​ចំពោះ​ទង្វើ​ហិង្សា​ទាំងនោះ​ទេ​ ​ជាពិសេស​នៅពេលដែល​អំពើ​ហិង្សា​ទាំងនោះ​ ​ត្រូវ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ដោយក្រុម​អាជ្ញាធរ​រដ្ឋ​មួយ​ចំនួន​។​

​យើងខ្ញុំ​ ​សូម​រំឭក​ដល់​រាជរដ្ឋាភិបាល​ ​អំពី​ការ​ប្ដេជ្ញា​ចិត្ត​របស់​ខ្លួន​ក្នុង​ការ​អនុវត្ត​អនុសញ្ញា​ ​ស៊ី​ ​ដ​ ​និង​អនុសាសន៍​របស់​គណៈកម្មាធិការ​ចាប់ពី​កថាខណ្ឌ​ទី​ ​៩​ ​កាលពី​ខែវិច្ឆិកា​ ​ឆ្នាំ​២​០​១​៩​ ​ដែល​ធានា​ពេញលេញ​ ​នូវ​សិទិ្ធ​របស់​អ្នកការពារ​សិទិ្ធ​មនុស្សជា​ស្ត្រី​ ​អ្នកដឹកនាំ​សហជីព​ ​សកម្មជន​បរិស្ថាន​និង​ដីធ្លី​ ​និង​សមាជិក​គណ​បក្សជំទាស់​ ​ជាពិសេស​សិទិ្ធ​សេរីភាព​ក្នុង​ការ​ជួបជុំ​ ​ប្រមូលផ្តុំ​ ​និង​បញ្ចេញមតិ​ ​ដោយ​មិន​មានការ​រំលោភបំពាន​ ​តាមដាន​ត្រួតពិនិត្យ​ចាប់​ពិរុទ្ធ ​និង​រឹតត្បិត​មិន​ត្រឹមត្រូវ​នានា​ ​។​ ​យើងខ្ញុំ​ ​សូម​អំពាវនាវ​ឱ្យ​អាជ្ញាធរ​បញ្ឈប់​ការ​រឹតត្បិត​សេរីភាព​របស់​ស្ត្រី​ ​ដើម្បី​ឱ្យ​ពួកគេ​បន្ត​ធ្វើ​កូដកម្ម​ដោយ​សន្តិវិធី​ ​និង​ប្រើប្រាស់​សិទ្ធិ​ជា​មូលដ្ឋាន​របស់​ពួកគេ​ដោយ​គ្មាន​ការរើសអើង​ ​និង​សូម​អំពាវនាវ​ឱ្យ​មានការ​ដោះលែង​ជាបន្ទាន់​និង​ដោយ​ឥត​លក្ខខណ្ឌ​ចំពោះ​សមាជិក​ ​និង​ថ្នាក់​ដឹកនាំ​សហជីព​ទាំងអស់​ដែល​ត្រូវ​បាន​ចាប់​ដាក់​ពន្ធ​នាគា​រ​ ​ព្រមទាំង​ទម្លាក់​ចោល​បទ​ចោទ​ទាំងអស់​ប្រឆាំង​នឹង​ពួកគេ​ ​៕​

សេចក្តីថ្លែងការណ៍រួមនេះ គាំទ្រដោយ៖
១. អង្គការអាក់សិនអេតកម្ពុជា ( ActionAid Cambodia)
២. សមាគមគាំពារស្ត្រីងាយរងគ្រោះ (ASVW)
៣. អង្គការបន្ទាយស្រី (Banteay Srei)
៤. អង្គការអភិវឌ្ឍន៍សំលេងសហគមន៍ (BCV)
៥. សហភាពការងារកម្ពុជា(CLC)
៦. មជ្ឈមណ្ឌលសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា (CCHR)
៧. មជ្ឈមណ្ឌលកម្ពុជាដើម្បីប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយឯករាជ្យ (CCIM)
៨. សហព័ន្ធសហជីពកម្មករចំណីអាហារ និងសេវាកម្មកម្ពុជា (CFSWF)
៩. សមាគមការពារសិទ្ធមនុស្ស និងអភិឌ្ឍន៍នៅកម្ពុជា (ADHOC)
១០. សម្ព័ន្ធខ្មែរជំរឿននិងការពារសិទ្ធិនុស្ស លីកាដូ (LICADHO)
១១. បណ្តាញយុវជនកម្ពុជា (CYN)
១២. អង្គការម្ពុជាដើម្បីជួយស្ត្រីមានវិបត្តិ (CWCC)
១៣. មជ្ឈមណ្ឌលសម្ព័ន្ធភាពការងារ និងសិទ្ធិមនុស្ស (សង់ត្រាល់)
១៤. សមាគមសម្ពន័្ធសហគមន៍កសិករកម្ពុជា (CCFC)
១៥. គណៈកម្មាធិការដើម្បីការបោះឆ្នោតដោយសេរី និងយុត្តិធម៌នៅកម្ពុជា (ខុមហ្រែ្វល)
១៦. អង្គការយេនឌ័រនិងអភិវឌ្ឍន៍ដើម្បីកម្ពុជា (GADC)
១៧. សមាគមប្រជាធិបតេយ្យឯករាជ្យ នៃសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធ (IDEA)
១៨. សហព័ន្ធសហជីពឯករាជ្យ (INTUFE)
១៩. អង្គការក្លាហាន (Klahaan)
២០. គណៈកម្មាធិការអព្យាក្រឹត និងយុត្តិធម៌ដើម្បីការបោះឆ្នោតដោយសេរី និងត្រឹមត្រូវ (និកហ្វិក)
២១. អង្គការសមាគមធាងត្នោត (STT)
២២. គណៈកម្មាធិការនៃអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ដើម្បីអនុសញ្ញាលុបបំបាត់រាល់ទម្រង់នៃ ការរើសអើងលើស្រ្តី (NGO-CEDAW)
២៣. អង្គការអភិវឌ្ឍន៍ស្រ្តីក្រីក្រក្នុងទីក្រុង (UPWD)
២៤. អង្គការនារីដើម្បីសន្តិភាព (WPM)
២៥. អង្គការកម្មវិធី អភិវឌ្ឍន៍ ធនធានយុវជន (YRDP)
២៦. សហគមន៍ដីធ្លី ១៩៧ (កោះកុង)
២៧. សហគមន៍អមលាំង (កំពង់ស្ពឺ)
២៨. សហគមន៍ដីធ្លីអណ្តូងត្របែក (ស្វាយរៀង)
២៩. សហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិចអារ៉ែង (កោះកុង)
៣០. សហគមន៍បឹងប្រាំ (បាត់ដំបង)
៣១. សហគមន៍បុស្សស្នោរ (ត្បូងឃ្មុំ)
៣២. សហគមន៍ដីធ្លីជីខលើ (កោះកុង)
៣៣. សហគមន៍ទ្រទ្រង់ធម្មជាតិ (ពោធិ៍សាត់)
៣៤. សហគមន៍ដក់ពរ (កំពង់ស្ពឺ)
៣៥. បណ្តាញយេនឌ័រ និងអភិវឌ្ឍន៍ដើម្បីកម្ពុជា (GADNet)
៣៦. សហគមន៍កំព្រើស (ត្បូងឃ្មុំ)
៣៧. សហគមន៍ឃ្លាំងទឹក៧៨ (សៀមរាប)
៣៨. សហគមន៍ជនជាតិភាគតិចគួយ (ព្រះវិហារ)
៣៩. សហគមន៍ដីធ្លីខេត្តប៉ៃលិន
៤០. សហគមន៍អូរវល្លិ៍ព្រេង (បាត់ដំបង)
៤១. សហគមន៍ពាមរស់ (កំពង់ស្ពឺ)
៤២. សហគមន៍ដីធ្លីភូមិសិលាខ្មែរ (បន្ទាយមានជ័យ)
៤៣. សហគមន៍ព្រៃឡង់ (កំពង់ធំ)
៤៤. សហគមន៍ដីធ្លីព្រៃពាយ (កំពត)
៤៥. សហគមន៍រស្មីសាមគ្គី (កំពង់ស្ពឺ)
៤៦. សហគមន៍ព្រៃឈើទេសចរណ៍ទឹកធ្លាក់ស្រែអំពិល (កំពង់ឆ្នាំង)
៤៧. សហគមន៍ស្រែប្រាំង (ត្បូងឃ្មុំ)
៤៨. សហគមន៍ដីធ្លីតានូន (កោះកុង)
៤៩. សហគមន៍ថ្មដា (ពោធិ៍សាត់)
៥០. សហគមន៍ទន្លូង (ត្បូងឃ្មុំ)
៥១. សហគមន៍ត្រពាំងព្រីង (ត្បូងឃ្មុំ)

PDF format: ទាញយកសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាភាសាខ្មែរ –  ទាញយកសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាភាសាអង់គ្លេស

ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ៩កើត ខែមាឃ ឆ្នាំឆ្លូវ ត្រីស័ក ព.ស ២៥៦៥ ត្រូវនឹងថ្ងៃទី១០ ខែកុម្ភៈ ​ឆ្នាំ២០២២

យើងខ្ញុំ​ទាំងអស់ ជាក្រុមអង្គការសង្គមស៊ីវិល​ សហជីព សហគមន៍ដែលមានរាយនាម​ដូចខាងក្រោម ​សូមសម្ដែង​ការសោកស្តាយ និងព្រួយបារម្ភ​យ៉ាងខ្លាំងការចំពោះការសម្រេចសេចក្តីផ្តន្ទាទោសលោក ឆន ផល្លា ឱ្យជាប់ពន្ធនាគារយៈពេល៥(ប្រាំ)ឆ្នាំ តាមអំណាចសាលក្រមព្រហ្មទណ្ឌកាលពីថ្ងៃទី១០ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២១ របស់សាលាដំបូង ខេត្តរតនគិរី បន្ទាប់ពីសវនាការជាសាធារណៈ នៅថ្ងៃទី២៩ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០២១។ ក្នុង​ពេល​សវនាការ តំណាងអយ្យការបានប្តូរបទចោទលើ​លោក ឆន ផល្លា ពីបទ កាប់គាស់រុករាន ឆ្ការដុត និងឈូសឆាយដីព្រៃយកធ្វើជាកម្មសិទ្ធិ  តាម​មាត្រា ៦២ នៃ​ច្បាប់​ស្ដីពី​​តំបន់ការពារធនធាន​ធម្មជាតិ មកបទចោទ កាប់រានដីព្រៃ ឈូសឆាយ និងហ៊ំព័ទ្ធកាន់កាប់ដីព្រៃ តាមបញ្ញត្តិមាត្រា៩៧ ចំនុច៦ ច្បាប់ស្តីពីព្រៃឈើ ទាំងមិនមានភស្តុតាងរឹងមាំក្នុងការដាក់បន្ទុកទាល់តែសោះ ។ ការប្តូរបទចោទនេះ បាន​បំពានសិទ្ធិទទួលបានការជំនុំជម្រះដោយយុត្តិធម៌របស់​លោក ឆន ផល្លា ដោយ​ធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់សិទ្ធិ​មាន​ពេលវេលាគ្រប់គ្រាន់រៀបចំការពារក្ដី​របស់​គាត់​ ។ ផ្ទុយទៅវិញបែរជាតុលាការសម្រេចសេចក្តីដាក់​ទោស​លោក ឆន ផល្លា ឲ្យជាប់​ពន្ធនាគារ​រយៈពេល​ប្រាំ​ឆ្នាំ​ពីបទ​ចោទ​ថ្មី​ ។ នៅពេលសវនការលោក ឆន ផល្លា មានសាក្សីជាច្រើននាក់បានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា លោកមិនបានទៅកាប់គាស់ រុករាន ឆ្ការដុត និងឈូសឆាយដីព្រៃយកធ្វើជាកម្មសិទ្ធិអ្វីនោះទេ លោកក៏បញ្ជាក់ផ្ទាល់ផងដែរថា លោកមិនមានដីសូម្បីតែបន្តិចនៅតំបន់នោះ ។

លោក ឆន ផល្លា ជាសកម្មជនការពារព្រៃឈើ និងធនធានធម្មជាតិ ជាង១០ឆ្នាំមកហើយ នៅឃុំសេដា ស្រុកលំផាត់ ខេត្តរតនគិរី ។ លោកតែងតែធ្វើសកម្មភាពឃ្លាំមើល និងតាមដានជនខិលខូច ធ្វើសកម្មភាពបំផ្លិចបំផ្លាញព្រៃឈើ និងធនធានធម្មជាតិ និងប្រមូលព័ត៌មានចងក្រងរៀបចំដាក់ពាក្យបណ្តឹង ប្តឹងបរិហារជាមួយតំណាងសហគមន៍ផ្សេងទៀត ប្រឆាំង​នឹង​មន្ត្រីអាជ្ញាធរមានសមត្ថកិច្ច ដែលមិនបានអនុវត្តតួនាទីរបស់ខ្លួន ក្នុងការការពារធនធានធម្មជាតិ និងព្រៃឈើ ហើយបណ្តែតបណ្តោយឲ្យជនខិលខូចទាំងនោះបំផ្លិចបំផ្លាញព្រៃឈើ និងធនធានធម្មជាតិដែលផ្ទុយពីច្បាប់ស្តីពីព្រៃឈើ និងច្បាប់ស្តីពីតំបន់ការពារធនធានធម្មជាតិ ។ ដោយ​សារ​​ភាពសកម្មរបស់លោក ឆន ផល្លា ក្នុងការ​ការពារព្រៃឈើ និងធនធានធម្មជាតិនេះហើយ ទើបលោកត្រូវបានក្រុមមនុស្សដែលស្និទ្ធនឹងអាជ្ញាធរព្រួតគ្នាបង្កហិង្សាលើរូបលោក កាលពីថ្ងៃទី៨ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០២០ ក្នុងខណៈពេលលោក ឆន ផល្លា ចូលរួមបញ្ចេញមតិក្នុងការការពារព្រៃឈើ និងធនធានធម្មជាតិនៅវេទិកាមួយដែលរៀបចំដោយអាជ្ញាធរ នៅសាលាឃុំសេដា ស្រុកលំផាត់ ខេត្តរតនគិរី ។ ករណីវាយដំហិង្សាមកលើលោក​ ឆន ផល្លា នេះ លោកបានដាក់ពាក្យបណ្តឹងទៅសាលាដំបូងខេត្តរតនៈគិរីតាមច្បាប់រួចហើយ ប៉ុន្តែមកទល់ពេលនេះមិនទាន់ឃើញមានចំណាត់ការណាមួយចំពោះជនសង្ស័យប្រព្រឹត្តិហិង្សាមកលើរូបលោកនៅឡើយទេ ។

បច្ចុប្បន្ននេះលោក ឆន ផល្លា ត្រូវបានឃុំខ្លួននៅពន្ធនាគារខេត្តរតនគិរី អស់រយៈពេលជាងបួន​ខែមកហើយ បន្ទាប់ពីលោកត្រូវបានសមត្ថកិច្ចនគរបាលចាប់ខ្លួននៅថ្ងៃទី២០ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០២១ នៅប៉ុស្តិ៍នគរបាលរដ្ឋបាលខណៈពេលរូបលោកទៅពិនិត្យមើលបញ្ជីឈ្មោះបោះឆ្នោតនៅឃុំសេដា ស្រុកលំផាត់ ខេត្តរតនគិរី ។​ ការសម្រេចសេចក្តីរបស់សាលាដំបូងខេត្តរតនគិរី យ៉ាងអយុត្តិធម៌លើលោក ឆន ផល្លា គឺជាការប្រើប្រាស់ប្រព័ន្ធតុលាការក្នុង​គោលបំណង​គម្រាមកំហែង បំភិតបំភ័យ និងបំបាក់ស្មារតីរបស់លោក ក៏ដូចជាសកម្មជនបរិស្ថានផ្សេងទៀត ដែលសកម្មក្នុងការចូលរួមការពារព្រៃឈើ និងធនធានធម្មជាតិ ។

យើងខ្ញុំស្នើសុំឲ្យស្ថាប័នតុលាការ និងស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធទាំងអស់ ឱ្យ​ទម្លាក់ចោលបទចោទប្រកាន់លើ​លោក​ ឆន ផល្លា  និងដោះលែងលោកឲ្យមានសេរីភាពដោយឥតលក្ខខណ្ឌ ។ យើងខ្ញុំ​ទាំងអស់គ្នាក៏សង្ឃឹមដែរថា​ រាជរដ្ឋាភិបាល​នឹងចង​ចាំ​​កាតព្វកិច្ច​របស់ខ្លួន​ក្នុងការការពារ​បរិស្ថាន និង​ធនធាន​ធម្មជាតិ​កម្ពុជា និង​ធានា​សិទ្ធិ​សេរីភាពរបស់ប្រជាពលរដ្ឋក្នុងការចូលរួមក្នុងជីវភាពសង្គម​ជាតិ​ ៕

សេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះ គាំទ្រដោយ៖

1. អង្គការសម្ព័ន្ធខ្មែរជំរឿន និងការពារសិទ្ធិមនុស្ស (LICADHO)
2. មជ្ឈមណ្ឌលសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា (CCHR)
3. សមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្ស និង អភិវឌ្ឍន៍នៅកម្ពុជា (ADHOC)
4. គណ:កម្មាធិការដើម្បីការបោះឆ្នោតដោយសេរី និងយុត្តិធម៌នៅកម្ពុជា (COMFREL)
5. មជ្ឍមណ្ឌលសម្ព័ន្ធភាពការងារ និងសិទ្ធិមនុស្ស (CENTRAL)
6. ក្រុមការងារដើម្បីដោះស្រាយទំនាស់​ (ACT)
7. សមាគមសម្ព័ន្ធសហគមន៍កសិករកម្ពុជា (CCFC)
8. អង្គការកម្មវិធីអភិវឌ្ឍន៍ធនធានយុវជន(YRDP)
9. អង្គការស្ពានសន្តិភាព (PBO)
10. អង្គការវិទ្យាស្ថានប្រជាធិបតេយ្យកម្ពុជា (CID)
11. មជ្ឈមណ្ឌលប្រជាពលរដ្ឋដើម្បីអភិវឌ្ឍន៍ និងសន្តិភាព (PDP Center)
12. សម្ព័ន្ធដើម្បីសុចរិតភាព និងគណនេយ្យភាពសង្គម (CISA)
13. សមាគមមន្រ្តីរាជការឯករាជ្យកម្ពុជា (CICA)
14. បណ្តាញយុវជនកម្ពុជា (CYN)
15. អង្គការសមាគមធាងត្នោត (STT)
16. សម្ព័ន្ធគណនេយ្យភាពសង្គម កម្ពុជា (ANSA)
17. សហគមន៍បឹងប្រាំ (បាត់ដំបង)
18. សហគមន៍អូរវល្លិ៍ព្រេង (បាត់ដំបង)
19. សហគមន៍ដីធ្លីខេត្តប៉ៃលិន
20. សហគមន៍ដីធ្លីចក្រី (បន្ទាយមានជ័យ)
21. សហគមន៍ដីធ្លីភូមិសិលាខ្មែរ (បន្ទាយមានជ័យ)
22. សហគមន៍ទ្រទ្រង់ធម្មជាតិ (ពោធិ៍សាត់)
23. សហគមន៍ថ្មដា (ពោធិ៍សាត់)
24. សហគមន៍អូរចាំស្រីត្រដក់ពង (កំពង់ធំ)
25. សហគមន៍ជនជាតិភាគតិចគួយ (ព្រះវិហារ)
26. សហគមន៍ពាមរស់ (កំពង់ស្ពឺ)
27. សហគមន៍ដីធ្លីព្រៃពាយ (កំពត)
28. សហគមន៍សាមគ្គីសង្កែពីរមានរិទ្ធិ (ព្រះវិហារ)
29. សហគមន៍ព្រៃឡង់ (ស្ទឹងត្រែង)
30. សហគមន៍ដីធ្លី ១៩៧ (កោះកុង)
31. សហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិចអារ៉ែង (កោះកុង)
32. សហគមន៍ដីធ្លីជីខក្រោម​ (កោះកុង)
33. សហគមន៍នេសាទកោះស្រឡៅ (កោះកុង)
34. សហគមន៍ដីធ្លីជីខលើ (កោះកុង)
35. សហគមន៍ដីធ្លីតានូន (កោះកុង)
36. សហគមន៍បុស្សស្នោរ (ត្បូងឃ្មុំ)
37. សហគមន៍ស្រែប្រាំង (ត្បូងឃ្មុំ)
38. សហគមន៍ទន្លូង (ត្បូងឃ្មុំ)
39. សហគមន៍ព្រៃឈើទេសចរណ៍ទឹកធ្លាក់ស្រែអំពិល (កំពង់ឆ្នាំង)
40. សហគមន៍ធនធានព្រៃឈើស្ទឹងខ្សាច់ស (កំពង់ឆ្នាំង)
41. សហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិច ចារ៉ាយ(រតនគិរី)
42. សហគមន៍អមលាំង (កំពង់ស្ពឺ)
43. សហព័ន្ធសហជីពកម្មករសំណង់ និងព្រៃឈើកម្ពុជា (BWTUC)
44. សម្ព័ន្ធសហជីពកម្ពុជា (CATU)
45. សហព័ន្ធសហជីពឯករាជ្យ (INTUFE)
46. សហព័ន្ធសហជីពកម្មករនិយោជិតវិស័យទេសចរណ៍កម្ពុជា (CTWUF)
47. សហគមន៍ឃ្លាំងទឹក៧៨ (សៀមរាប)
48. សហគមន៍ដីធ្លីតានី (សៀមរាប)
49. សហគមន៍ដីធ្លីអណ្តូងត្របែក (ស្វាយរៀង)
50. សហគមន៍សាមគ្គីចេកមាស (ស្វាយរៀង)
51. សហគមន៍មានជ័យ (ស្វាយរៀង)
52. សហគមន៍ព្រៃឡង់ (កំពង់ធំ)
53. សហគមន៍រស្មីសាមគ្គី (កំពង់ស្ពឺ)
54. បណ្តាញអ្នកការពារសិទ្ធិមនុស្ស (ក្រចេះ)
55. សហគមន៍ប្រម៉ារួបរួម (ក្រចេះ)
56. សហគមន៍សំបុក (ក្រចេះ)
57. សហគមន៍តាម៉ៅ (ក្រចេះ)
58. សហគមន៍ដារ (ក្រចេះ)
59. សហគមន៍ចង្ក្រង់ (ក្រចេះ)
60. សហគមន៍កន្ទួត (ក្រចេះ)
61. សហគមន៍សោប (ក្រចេះ)
62. សហគមន៍គ្រញូងសែនជ័យ (ក្រចេះ)
63. សហគមន៍ក្បាលដំរី (ក្រចេះ)
64. សហគមន៍ព្រែកសាម៉ាន់ (ក្រចេះ)
65. បណ្តាញអ្នកការពារសិទ្ធិមនុស្ស (ត្បុងឃ្មុំ)
66. សហគមន៍ប្រផាត់ (ត្បុងឃ្មុំ)
67. សហគមន៍បីម៉ែត្រ (ត្បុងឃ្មុំ)
68. សហគមន៍ជាំក្រវៀន (ត្បុងឃ្មុំ)
69. សហគមន៍ត្រពាំងព្រីង (ត្បុងឃ្មុំ)
70. សហគមន៍ចាន់មូល (ត្បុងឃ្មុំ)
71. សហគមន៍កំប្រើស (ត្បុងឃ្មុំ)
72. ក្រុមការងារបណ្តាញសហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិច (មណ្ឌលគិរី)
73. សហគមន៍ដីធ្លីឃុំត្បែង (សៀមរាប)
74. សហគមន៍ដីធ្លីឃុំខ្នារសណ្តាយ (សៀមរាប)
75. សហគមន៍ដីធ្លីឃុំពាក់ស្នែង (សៀមរាប)
76. សហគមន៍ដីធ្លីឃុំលាងដៃ (សៀមរាប)
77. សហគមន៍ស្វាយលើ (សៀមរាប)
78. សហគមន៍តាសៀម (សៀមរាប)
79. សហគមន៍បឹងមាលា (សៀមរាប)
80. សហគមន៍សំរោង (សៀមរាប)
81. សហគមន៍ស្រែណូយ (សៀមរាប)
82. សហគមន៍ស្ពានត្នោត (សៀមរាប)
83. សហគមន៍ចាន់ ស (សៀមរាប)
84. សហគមន៍តាយ៉ែក (សៀមរាប)
85. សហគមន៍ឃុំរមណីយ (ព្រះវិហារ)
86. សហគមន៍ឃុំរមទម (ព្រះវិហារ)
87. សហគមន៍ឃុំម្លូរព្រៃមួយ (ព្រះវិហារ)
88. សហគមន៍ឃុំម្លូរព្រៃពីរ (ព្រះវិហារ)
89. សហគមន៍ឃុំស្អាង (ព្រះវិហារ)
90. សហគមន៍ឃុំតស៊ូ (ព្រះវិហារ)
91. សហគមន៍ឃុំសង្កែមួយ (ព្រះវិហារ)
92. សហគមន៍ឃុំរក្សា (ព្រះវិហារ)
93. សហគមន៍ឃុំឆែបមួយ (ព្រះវិហារ)
94. សហគមន៍ឃុំត្បែងមួយ (ព្រះវិហារ)
95. សហគមន៍ឃុំត្បែងពីរ (ព្រះវិហារ)
96. សហគមន៍ឃុំចំរើន (ព្រះវិហារ)
97. សហគមន៍ឃុំស្រយង់ (ព្រះវិហារ)
98. សហគមន៍ឃុំធ្មា (ព្រះវិហារ)
99. សហគមន៍ឃុំពោធិ៍ (ព្រះវិហារ)
100. សហគមន៍ឃុំពុទ្ទ្រា (ព្រះវិហារ)
101. សហគមន៍ឃុំរអាង (ព្រះវិហារ)
102. បណ្តាញអ្នកការពារសិទ្ធិមនុស្ស (ស្ទឹងត្រែង)
103. សហគមន៍ឃុំបុស្បូវ (បន្ទាយមានជ័យ)
104. សហគមន៍ប៉ោយចារ (បន្ទាយមានជ័យ)
105. សហគមន៍ឃុំពេជចង្វា (កំពង់ឆ្នាំង)
106. សហគមន៍ឃុំអញ្ចាញរូង (កំពង់ឆ្នាំង)
107. សហគមន៍ឃុំជាំសង្កែ (កំពង់ស្ពឺ)
108. សហគមន៍ឃុំភ្នំដី (បន្ទាយមានជ័យ)
109. សហគមន៍ឃុំក្បាលទឹក (កំពង់ឆ្នាំង)
110. សហគមន៍ដីធ្លីបឹងប្រាំ (បាត់ដំបង)
111. សហគមន៍នេសាទ ដូនទ្រី (បាត់ដំបង)
112. សហគមន៍ស្តីក្រោមរហាលសួង (បាត់ដំបង)
113. អង្គការសម្ព័ន្ធភាពការពារសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា (CHRAC)

តប​តាម​កម្មវត្ថុ​ខាងលើ​ ​យើងខ្ញុំ​ទាំងអស់គ្នា​ជា​ ​សហភាព​សហជីព​ ​សហ​ព័ន្ធ​សហជីព​ ​សមាគម​ ​បណ្តាញ​សហគមន៍​ ​អង្គការសង្គម​ស៊ីវិល​ ​អ្នកវិភាគ​ឯករាជ្យ​ ​អ្នក​សិក្សាស្រាវជ្រាវ​ ​និង​អភិ​វ​ឌ្ឈន៍​សង្គម​ ​សកម្មជន​បរិស្ថាន​ ​ដូច​មានរាយ​នាម​ក្នុង​បញ្ជី​ឈ្មោះ​ខាងក្រោម​ ​ដែល​ធ្វើការងារ​ផ្នែក​លើក​ក​ម្ពស់ ​និង​ការពារ​សិទ្ធិមនុស្ស​ ​និង​សិទ្ធិ​ការងារ​សិទ្ធិ​ដីធ្លី​ ​បរិស្ថាន​ ​នៅ​ព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា​សូម​ជម្រាប​ជូន​ ​សម្តេចអគ្គមហា​ពញា​ចក្រី ​ក្រឡាហោម​ ឯកឧត្តមរដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងមហាផ្ទៃ ឯកឧត្តមរដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងការងារ និងឯកឧត្តមរដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងយុត្តិធម៌ ​មេត្តា​ជ្រាប​ថា​ ​យើងខ្ញុំ​ពិតជា​សោកស្តាយ​យ៉ាង​ខ្លាំង​ចំពោះ​អាជ្ញាធរ​ដែល​បាន​ចាប់​ឃុំ​ខ្លួន​ ​និង​ចោទប្រកាន់​លើ​ថ្នាក់​ដឹកនាំ​សហជីព​ ​និង​សកម្មជន​ ​៨​ ​រូប​ ​និង​ការ​បន្ត​ចាប់ខ្លួន​កូដករ​ជាបន្តបន្ទាប់​ ​ដោយ​បំពាន​ទៅលើ​ក្របខ័ណ្ឌ​ច្បាប់​កម្ពុជា​ ​ដោយសារតែ​ការ​អនុវត្ត​សេរីភាព​ខាង​ការ​បង្កើត​សមាគម​ ​និង​ការ​ជួប​ប្រជុំ​ដោយ​សន្តិវិធី​ ​ដែល​សិទ្ធិ​សេរីភាព​ទាំងពីរ​នេះ​ត្រូវ​បានការ​ពារ​ដោយ​ច្បាប់​ជាតិ​ ​និង​ច្បាប់អន្តរជាតិ​។​

ការចោទប្រកាន់​ពី​បទ​ញុះញង់​ឱ្យ​ប្រព្រឹត្ត​បទឧក្រិដ្ឋ​លើ​ថ្នាក់​ដឹកនាំ​សហជីព​និង​សកម្មជន​ទាំងនោះ​ជា​ការ​ ​បញ្ជូន​សារ​ទៅដល់​កូដករ​ដែល​ជា​បុគ្គលិក​ ​និយោជិត​នៅ​ក្រុមហ៊ុន​ណា​ហ្គាវេ​ល​ដ៍ ​ថា​ ​សិទ្ធិ​ការងារ​របស់​ពួកគេ​អាច​ត្រូវ​បាន​រំលោភបំពាន​ដោយ​និ​ទណ្ឌ​ភាព​ ​ព្រោះថា​សូម្បី​គ្រាន់តែ​ពួកគេ​លើកឡើង​អំពី​ការ​រំលោភបំពាន​សិទ្ធិ​ការងារ​នៅ​ក្រុមហ៊ុន​របស់​ខ្លួន​ ​និង​ស្វែងរក​ដំណោះស្រាយ​ ​ក៏​ត្រូវ​ប្រឈមមុខនឹង​វិធានការ​ផ្លូវច្បាប់​ដែរ​។​ ​នេះ​ជា​ករណី​ឧទាហរណ៍​ដ៏​គ្រោះថ្នាក់​ ​ដែល​ជំរុញ​ឱ្យ​និយោជក​មិន​អើពើ​នឹង​ការ​អនុវត្ត​តាម​ក្រឹត្យក្រម​នៃ​បទដ្ឋាន​ការងារ​ ​ហើយ​អាច​នាំទៅ​រកការ​វិវត្ត​ថយក្រោយ​នៃ​ការ​អនុវត្ត​សិទ្ធិ​ការងារ​នៅ​ប្រទេស​កម្ពុជា​។​

​យើងខ្ញុំ​សូម​ស្នើ​ឱ្យ​មានការ​ដោះលែង​​ថ្នាក់​ដឹកនាំ​ ​និង​សកម្មជន​ដែល​ត្រូវ​បាន​អាជ្ញាធរ​ចាប់ខ្លួន​ទាំង​ ​៨​ ​រូប​ ​ព្រមទាំង​ទម្លាក់​ចោល​ការចោទប្រកាន់​លើ​ពួកគេ​។​ ​យើងខ្ញុំ​សូម​រំឭក​រាជរដ្ឋាភិបាល​ ​ថា​សកម្មភាព​បម្រើ​ការងារ​សហជីព​មិនមែន​ជា​បទល្មើស​ទេ​ ​ហើយ​ត្រូវ​ផ្តល់​កិច្ចការពារ​ដល់​សេរីភាព​មូលដ្ឋាន​នានា​ទោះបីជា​សេរីភាព​ទាំងនេះ​ត្រូវ​បាន​អនុវត្ត​ក្នុង​មូលហេតុ​ដែល​រដ្ឋាភិបាល​មិន​ឯកភាព​ក៏ដោយ​។​ ​យើងខ្ញុំ​ក៏​សូម​ស្នើ​ដល់​រដ្ឋាភិបាល​មេត្តា​ជំរុញ​ឱ្យ​ក្រុមហ៊ុន​ណា​ហ្គាវើ​ល​ដ៍​ចូលរួម​ការចរចា​ដោយ​ភាព​ស្មោះត្រង់​ជាមួយ​សហជីព​ក្រុមហ៊ុន​ណា​ហ្គាវើ​ល​ដ៍ ​នៅ​ពេល​ថ្នាក់​ដឹកនាំ​សហជីព​ទាំង​ ​៨​ ​រូប​ ​ត្រូវ​បាន​ដោះលែង​ក្នុង​បំណង​ស្វែងរក​ដំណោះស្រាយ​ដោយ​ត្រឹមត្រូវ​ ​និង​យុត្តិធម៌​ចំពោះ​វិវាទ​ការងារ​របស់​ពួកគេ​។​

​ម្យ៉ាងទៀត​ ​រដ្ឋាភិបាល​គប្បី​​បញ្ឈប់​ការចោទប្រកាន់​ ​ឬ​លាប​ពណ៌​សហជីព​ ​សមាគម​ ​និង​អង្គការសង្គម​ស៊ីវិល​ថា​មាន​ចេតនា​ផ្តួល​រម្លំ​រដ្ឋាភិបាល​តាមរយៈ​ ​«​បដិវត្តន៍​ពណ៌​»​ ​នៅ​ពេល​ពួកគេ​អនុវត្ត​សេរីភាព​មូលដ្ឋាន​ដែល​ធានា​ដោយ​រដ្ឋធម្មនុញ្ញ​កម្ពុជា​ ​និង​បទដ្ឋាន​សិទ្ធិមនុស្ស​អន្តរជាតិ​ដែល​ប្រទេស​កម្ពុជា​បាន​ផ្តល់​សច្ចាប័ន​ ​ដើម្បី​ឱ្យ​ពួកគេ​លើកឡើង​នូវ​ក្តី​បារម្ភ​ ​និង​ទាមទារ​ឱ្យ​មាន​ការគោរព​សិទ្ធិមនុស្ស​បាន​ល្អ​ប្រសើរ​។​ ​រដ្ឋាភិបាល​គួរណា​តែ​លើកទឹកចិត្ត​ដល់​អង្គការសង្គម​ស៊ីវិល​ដែល​បាន​បំពេញ​តួនាទី​ក្នុង​ការ​ការពារ​សិទ្ធិមនុស្ស​ ​និង​ការ​លើក​ក​ម្ពស់​លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ​នៅ​ប្រទេស​កម្ពុជា​ ​និង​ធានា​ឱ្យ​មាន​បរិយាកាស​អំណោយផល​សម្រាប់​ប្រជាពលរដ្ឋ​អាច​អនុវត្ត​សិទ្ធិ​សេរីភាព​ដោយសេរី​ពុំ​មានការ​រឹតត្បិត​។​

អាស្រ័យហេតុនេះ​យើងខ្ញុំ​ជាស​ហ​ព័ន្ធ​​សហជីព​ ​សមាគម​ ​និង​អង្គការសង្គម​ស៊ីវិល​ ​សូម​ស្នើ​ ​សម្តេច និង​ឯក​ឧត្តម​រដ្ឋ​មន្ត្រី ​មេត្តា​អន្តរាគមន៍​ឱ្យ​មានការ​ដោះលែង​ ​និង​ទម្លាក់​ការចោទប្រកាន់​លើ​ថ្នាក់​ដឹកនាំ​សហជីព​ ​និង​សកម្មជន​សហជីព​ទាំង​ ​៨​ ​រូប​ ​និង​ការ​ដោះស្រាយ​ឈាន​ទៅ​រកការ​បញ្ចប់​វិវាទ​ការងារ​នេះ​។​

សហភាព​សហជីព​ ​សហ​ព័ន្ធ​សហជីព​ ​សមាគម​ ​អង្គការសង្គម​ស៊ីវិល​ ​អ្នកវិភាគ​ឯករាជ្យ​ ​អ្នក​សិក្សាស្រាវជ្រាវ​ ​និង​អភិ​វ​ឌ្ឈន៍​សង្គម​ ​សកម្មជន​បរិស្ថាន​ ​ដែល​គាំទ្រ​លិខិត​ចំហ​នេះ​មានរាយ​នាម​ដូច​ខាងក្រោម​៖​

1. ហ៊ុន វណ្ណៈ (ខ្មែរថាវរៈ)
2. ឈឿន ដារ៉ាវី (ខ្មែរថាវរៈ)
3. អេង ម៉ាឡៃ (ខ្មែរថាវរៈ)
4. អេង វ៉ាន់ឌី (ខ្មែរថាវរៈ)
5. ស្វាយ សំណាង (ខ្មែរថាវរៈ)
6. បណ្ឌិត ឡៅ ម៉ុងហៃ
7. បណ្ឌិត សេង សារី
8. សហគមន៍ដីធ្លី ១៩៧ (កោះកុង)
9. អង្គការអាក់សិនអេតកម្ពុជា
10. សហគមន៍ដីធ្លីអណ្តូងត្របែក (ស្វាយរៀង)
11. សហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិចអារ៉ែង (កោះកុង)
12. សហគមន៍បុស្សស្នោរ (ត្បូងឃ្មុំ)
13. សហគមន៍បឹងប្រាំ (បាត់ដំបង)
14. សហព័ន្ធសហជីពកម្មករសំណង់ និងព្រៃឈើកម្ពុជា (BWTUC)
15. សម្ព័ន្ធសហជីពកម្ពុជា (CATU)
16. សហព័ន្ធសហជីព កម្មករចំណីអាហារ និងសេវាកម្មកម្ពុជា (CFSWF)
17. សមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្ស និងអភិវឌ្ឍន៍នៅកម្ពុជា (ADHOC)
18. មជ្ឈមណ្ឌលសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា (CCHR)
19. វិទ្យាស្ថានប្រជាធិបតេយ្យកម្ពុជា (CID)
20. សមាគមពង្រឹងសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធកម្ពុជា (CIERA)
21. សមាគមមន្ត្រីរាជការឯករាជ្យកម្ពុជា (CICA)
22. សមាគមកម្មករកម្ពុជាសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធ (CIWA-CLC)
23. អង្គការសម្ព័ន្ធភាពការពារសិទ្ធមនុស្សកម្ពុជា (CHRAC)
24. សម្ព័ន្ធខ្មែរជំរឿន និងការពារសិទ្ធិមនុស្ស លីកាដូ (LICADHO)
25. សហព័ន្ធសហជីពកម្មករនិយោជិតវិស័យទេសចរណ៍កម្ពុជា (CTWUF)
26. បណ្តាញយុវជនកម្ពុជា (CYN)
27. មជ្ឈមណ្ឌលសម្ព័ន្ធភាពការងារ និងសិទ្ធិមនុស្ស (CENTRAL)
28. សហគមន៍ដីធ្លីជីខក្រោម (កោះកុង)
29. សម្ព័ន្ធសហជីពប្រជាធិបតេយ្យកម្មករកាត់ដេរកម្ពុជា (C.CAWDU)
30. សហភាពការងារកម្ពុជា (CLC)
31. សម្ព័ន្ធសហគមន៍កសិករកម្ពុជា (CCFC)
32. សម្ព័ន្ធសហជីពសេរីស្រ្តីកាត់ដេរ (CFTUWT)
33. គណៈកម្មាធិការដើម្បីការបោះឆ្នោតដោយសេរី និងយុត្តិធម៌នៅកម្ពុជា (COMFREL)
34. មជ្ឈមណ្ឌលអប់រំច្បាប់សម្រាប់សហគមន៍ (CLEC)
35. សហគមន៍ទ្រទ្រង់ធម្មជាតិ (ពោធិ៍សាត់)
36. សហគមន៍ដកពរ (កំពង់ស្ពឺ)
37. អង្គការសមធម៌កម្ពុជា (EC)
38. សហព័ន្ធសហជីពសេរីកម្មករនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា (FTUWKC)
39. សហព័ន្ធសហជីពសេរីឯករាជ្យ (FUFI)
40. អង្គការយេនឌ័រ និងអភិវឌ្ឍន៍ដើម្បីកម្ពុជា (GADC)
41. សមាគមប្រជាធិបតេយ្យឯករាជ្យនៃសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធ (IDEA)
42. សហព័ន្ធសហជីពឯករាជ្យ (INTUFE)
43. សហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិចឃុំប្រមេរុខេត្តព្រះវិហារ
44. សមាគមខ្មែរកម្ពុជាក្រោមដើម្បីសិទ្ធិមនុស្ស និងអភិវឌ្ឍន៍ (KKKHRDA)
45. សហគមន៍ឃ្លាំងទឹក៧៨ (សៀមរាប)
46. សហគមន៍នេសាទកោះស្រឡៅ (កោះកុង)
47. សហគមន៍ជនជាតិភាគតិចគួយ (ព្រះវិហារ)
48. សហជីពទ្រទ្រង់សិទ្ធិការងារបុគ្គលិកកម្មករខ្មែរនៃក្រុមហ៊ុនកាស៊ីណូ ណាហ្គាវើល
49. សហគមន៍ដីធ្លីខេត្តប៉ៃលិន
50. សហគមន៍មានជ័យ (ស្វាយរៀង)
51. សហគមន៍អូរចាំស្រីត្រដក់ពង (កំពង់ធំ)
52. សហគមន៍អូរវល្លិ៍ព្រេង (បាត់ដំបង)
53. សហគមន៍ពាមរស់ (កំពង់ស្ពឺ)
54. សហគមន៍ដីធ្លីភូមិសិលាខ្មែរ (បន្ទាយមានជ័យ)
55. សហគមន៍ភ្នំក្រោម (សៀមរាប)
56. សហគមន៍ដីធ្លីព្រែកខ្សាច់ (កោះកុង)
57. សហគមន៍ព្រៃឡង់ (កំពង់ធំ)
58. សហគមន៍ដីធ្លីព្រៃពាយ (កំពត)
59. សហគមន៍ព្រៃឈើពេជ្រចង្វារល្អឆើត (កំពង់ឆ្នាំង)
60. សហគមន៍រស្មីសាមគ្គី (កំពង់ស្ពឺ)
61. អង្គការសមាគមធាងត្នោត (សធត)
62. សហគមន៍សាមគ្គីចេកមាស (ស្វាយរៀង)
63. សហគមន៍សាមគ្គីរមាសហែក (ស្វាយរៀង)
64. សហគមន៍សាមគ្គីសង្កែពីរមានរិទ្ធិ (ព្រះវិហារ)
65. ផ្ទះសាមគ្គី (SH)
66. សហគមន៍ព្រៃឈើទេសចរណ៍ទឹកធ្លាក់ស្រែអំពិល (កំពង់ឆ្នាំង)
67. សហគមន៍ស្រែប្រាំង (ត្បូងឃ្មុំ)
68. សហគមន៍ធនធានព្រៃឈើស្ទឹងខ្សាច់ស (កំពង់ឆ្នាំង)
69. សហគមន៍ដីធ្លីតានូន (កោះកុង)
70. សហភាពសហជីពកម្ពុជា (CCU)
71. គណៈកម្មាធិការនៃអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ដើម្បីអនុសញ្ញលុបបំបាត់រាល់ទំរង់នៃការរើសអើងលើស្រ្តីភេទ (NGO-CEDAW)
72. សហគមន៍ថ្មដា (ពោធិ៍សាត់)
73. សហគមន៍ទន្លូង (ត្បូងឃ្មុំ)
74. អង្គការតម្លាភាពកម្ពុជា (TI)
75. សហជីពឯករាជ្យកំលាំងសាម្គីកម្មករ (WSSIU)
76. កម្មវិធីអភិវឌ្ឍន៍ធនធានយុវជន (YRDP)
77. សហគមន៍ចង្កុំទី១ (ត្បូងឃ្មុំ)
78. សហគមន៍ខ្នងក្រពើលិច (ត្បូងឃ្មុំ)
79. សហគមន៍កសិករមូលដ្ឋាន (ត្បូងឃ្មុំ)
80. សហគមន៍យើងខ្ញុំ (ត្បូងឃ្មុំ)
81. សហគមន៍ចង្គុំកណ្តាល (ត្បូងឃ្មុំ)
82. សហគមន៍កំប្រើស (ត្បូងឃ្មុំ)
83. សហគមន៍ត្រពាំងព្រីង (ត្បូងឃ្មុំ)
84. សហគមន៍ប្រឡោះ (ត្បូងឃ្មុំ)
85. សហគមន៍ប្រម៉ារួបរួម (ក្រចេះ)
86. សហគមន៍សំបុក (ក្រចេះ)
87. បណ្ដាញក្រុមស្រ្តីដើម្បីសហគមន៍ត្រពាំងព្រីង (ត្បូងឃ្មុំ)
88. បណ្ដាញសហគមន៍ស្រី្តជនបទរមាសហែក (ស្វាយរៀង)
89. បណ្ដាញសហគមន៍ស្រី្តចេកមាស (ស្វាយរៀង)
90. សហគមន៍ក្រុមស្រ្តីដកពរ (តាកែវ)
91. សហគមន៍ក្រុមស្រ្តីជោគជ័យ (តាកែវ)
92. ក្រុមស្រ្តីរួមគ្នាដើម្បីស្រ្តីស្ពានឆេះ (ព្រះសីហនុ)
93. សម្ព័ន្ធចលនាក្រុមស្រ្តី៨៤៣ (កោះកុង)
94. សម្ព័ន្ធយុវកសិករជនបទ កោះកុង)
95. ក្រុមយុវកសិករព្រះវិហារ (ព្រះវិហារ)
96. បណ្ដាញយុវជនតំបែមានជ័យ (ត្បូងឃ្មុំ)
97. សហគមន៍អភិរក្សព្រៃកំពង់អំពិល (ស្វាយរៀង)
98. សហគមន៍សិទ្ធិប្រស្រែ (ព្រៃវែង)
99. សហគមន៍ដីធ្លីចុងអំពិល (ព្រៃវែង)
100. សហគមន៍ស៊ាងឃ្វាង (ព្រៃវែង)
101. សហគមន៍កសិករជ្រៃឡើង (ព្រៃវែង)
102. សហគមន៍ភូមិខ្ញុំ (កណ្ដាល)
103. សហគមន៍ថ្មធំអណ្ដូងទឹកព្រែកត្របែក (ព្រះសីហនុ)
104. សហគមន៍អូរកម្ពុជា (ព្រះសីហនុ)
105. សហគមន៍ក្បាលហុងទឹក (ព្រះសីហនុ)
106. សហគមន៍ព្រែកត្រែង (ព្រះសីហនុ)
107. សហគមន៍ពង្រក់ (កំពត)
108. សហគមន៍វាលវែង (កំពត)
109. សហគមន៍កសិករអង់ស្វាយ (កំពត)
110. សហគមន៍កសិករការពារសិទ្ធិដីធ្លី ១២៩ (កោះកុង)
111. សហគមន៍កសិករការពារសិទ្ធិដីធ្លី៨៤៣ (កោះកុង)
112. សហគមន៍កសិករក្រីក្រ៧៦៦ (កោះកុង)
113. សហគមន៍កសិករការពារសិទ្ធិដីធ្លីនាពិស្សី (កោះកុង)
114. សហគមន៍កសិករការពារសិទ្ធិដីធ្លីចំបកត្រាង (កំពង់ស្ពឺ)
115. សហគមន៍កសិករការពារដីព្រៃឈើឧត្តមស្រែខ្ពស់ (កំពង់ស្ពឺ)
116. សហគមន៍ដីធ្លីលើកស្ទួយសិទ្ធមនុស្ស (កណ្ដាល)
117. សហគមន៍ត្រើយស្លា ខេត្តកណ្ដាល
118. សហគមន៍តទល់ (កណ្ដាល)
119. សហគមន៍អំពៅព្រៃ (កណ្ដាល)
120. សហគមន៍កុតារៀ (តាកែវ)
121. សហគមន៍សាមគ្គី (តាកែវ)
122. សហគមន៍ភូមិកណ្តាល (តាកែវ)
123. សហគមន៍ត្រពាំងក្រសាំង (តាកែវ)
124. សហគមន៍កន្លែងខ្លា (តាកែវ)
125. សហគមន៍សំបូរ (ព្រះវិហារ)
126. សហគមន៍ឬស្សីស្រុក (ព្រះវិហារ)
127. សហគមន៍ជោគជ័យ (ព្រះវិហារ)
128. សហគមន៍កាឡោត (ព្រះវិហារ)
129. សហគមន៍ដីធ្លីអូររំដួល (ព្រះវិហារ)
130. សហគមន៍ភ្នំកេរ្តិ៍សាមគ្គី (ព្រះវិហារ)
131. សហគមន៍បុស្ស (ព្រះវិហារ)
132. សហគមន៍តស៊ូមានរិទ្ធ (ព្រះវិហារ)
133. សហគមន៍ត្រពាំងរលួស (ព្រៃវែង)

ថ្ងៃទី៤ ខែមករា ឆ្នាំ ២០២២

យើងខ្ញុំទាំងអស់គ្នា ជាក្រុមសង្គមស៊ីវិល សហភាពសហជីព សហព័ន្ធសហជីព និងសមាគម ដូចមានរាយនាមខាងក្រោម មានការខកចិត្តជាខ្លាំង ចំពោះវិធានការរបស់សមត្ថកិច្ចដែលដឹកនាំដោយស្នងការនគរបាលរាជធានីភ្នំពេញ ដែលបាន ឃាត់ខ្លួនថ្នាក់ដឹកនាំសហជីព ប្រតិភូចរចារ និងសកម្មជនសហជីពទ្រទ្រង់សិទិ្ធការងារ បុគ្គលិក កម្មករខ្មែរនៃក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៏ (LRSU) ចំនួន ៩ នាក់ ទាំងយប់ នៅថ្ងៃទី ៣១ ខែធ្នូ ឆ្នាំ ២០២១ ហើយបន្តចាប់ខ្លួនយ៉ាងហិង្សាមកលើអ្នកដឹកនាំសហជីព កញ្ញា ឈឹម​ ស៊ីថរ នៅរសៀលថ្ងៃទី ៤ ខែមករា ឆ្នាំ ២០២២ ។ យើងខ្ញុំ សូមអំពាវនាវឱ្យមានការដោះលែងអ្នកដឹកនាំ និងសមាជិកសហជីព ដែលត្រូវបានចាប់ខ្លួន ជាបន្ទាន់ និងឥតលក្ខខណ្ឌ ។

យើងខ្ញុំទាំងអស់គ្នាគាំទ្រដល់ការអនុវត្តសិទ្ធិសេរីភាពជាមូលដ្ឋានរបស់បងប្អូនបុគ្គលិកនិយោជិតនៅក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍ក្នុងការធ្វើកូដកម្មដោយអហិង្សា ដែលសិទិ្ធនេះត្រូវបាន​ធានាដោយរដ្ឋធម្មនុញ ច្បាប់ស្តីពីការងារ ច្បាប់ស្តីពីសហជីព និងផ្អែកតាមលក្ខន្តិក:របស់សហជីព ដែលបានចុះបញ្ជីការនៅក្រសួងការងារនិងបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈ ក្នុងនាមជា​ស្ថាប័ន​វិជ្ជាជីវៈ ឯករាជ្យ ដើម្បីការពារសិទ្ធិនិងផលប្រយោជន៍ស្របច្បាប់របស់កម្មករនិយោជិតនៅកន្លែងការងារ ។  យើងខ្ញុំមានការខកចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ចំពោះវិធានការរបស់អាជ្ញាធរមានសមត្ថកិច្ច ដែលមិនបានអនុវត្តតួនាទី និងកាតព្វកិច្ចរបស់ខ្លួនឱ្យស្របតាមច្បាប់ក្នុងការចូលរួមការពារសុវត្ថិភាពក្រុមកូដករដែលធ្វើកូដកម្មដោយអហិង្សា ប៉ុន្តែបែរជាធ្វើការចាប់ខ្លួនថ្នាក់ដឹកនាំ និងសមាជិកសហជីពណាហ្គាវើល ទាំងនៅពេលយប់ និងចោទប្រកាន់អ្នកទាំងនោះដោយមិនត្រឹមត្រូវទៅវិញ ។

អាជ្ញាធរ ត្រូវតែបញ្ឈប់ការបំភិតបំភ័យ និងគម្រាមកំហែងថ្នាក់ដឹកនាំ និងសមាជិកសហជីព ដោយបញ្ឈប់ការប្រើប្រាស់ការចោទប្រកាន់តាមផ្លូវតុលាការ ឬ ការបន្ទរសារបំភិតបំភ័យតាមរយៈសារព័ត៌មានដែលគាំទ្ររាជរដ្ឋាភិបាល ។ សមាជិកសហជីពណាហ្គាវើល ប្រើប្រាស់សិទ្ធិសេរីភាពក្នុងការធ្វើកូដកម្មអហិង្សាដែលធានាដោយច្បាប់ជាតិ និងដែលសមាជិកទាំងនោះយល់ថាការអនុវត្តសិទិ្ធនោះជម្រើសចុងក្រោយ ដើម្បីជំរុញអោយភាគីនិយោជកចូលតុចរចារ ក្នុងការស្វែងរកដំណោះស្រាយដោយសន្តិវិធី ។ ការធ្វើកូដកម្មដោយសន្តិវិធីមិនមែនជាបទល្មើសនោះទេ ។

យើងខ្ញុំក៏សង្កេតឃើញថា ក្នុងចំណោមអ្នកដែលត្រូវបានចាប់ខ្លួន ក៏ដូចជាអ្នកដែលចូលរួមក្នុងកូដកម្មអហិង្សា គឺជាស្ត្រី ។ យោងតាមច្បាប់ជាតិ​ ក៏ដូចជាអនុសញ្ញាអន្តរជាតិស្តីពីសិទិ្ធស្ត្រី បានផ្តល់សិទិ្ធសេរីភាពដល់ស្ត្រី ក្នុងការបញ្ចេញមតិ ប្រមូលផ្តុំ និងជួបជុំគ្នាដោយអហិង្សា ហើយនិងបង្កើតសហជីពស្របច្បាប់ ។ និយោជិតជាស្ត្រីទាំងនោះ ជាអ្នកសម្រេចចិត្ត​ដោយខ្លួនឯងថាតើគួរក្រោកឈរឡើងដើម្បីសិទិ្ធកម្មកររបស់ពួកគេឬទេ ។ ដូចនេះការលើកឡើងថាអ្នកទាំងនោះត្រូវបានគេញុះញង់ឱ្យធ្វើសកម្មភាពទាំងនោះ គឺជាការមិនគោរពនូវសិទិ្ធស្វ័យសម្រេច និងភាពស្មើគ្នារបស់កម្មករនិយោជិតជាស្ត្រី​ទាំងនោះ ។

ក្នុងចំណោមសមាជិកសហជីពចំនួន ៩ នាក់ ដែលត្រូវបានចាប់ខ្លួនទាំងពេលយប់ មានសមាជិកចំនួន ៨នាក់ ដែលរួមមាន លោកស្រី ឈឹម សុខន កញ្ញា សុន ស្រីពេជ្យ អ្នកស្រី ហៃ សុភាព អ្នកស្រី រីសុវណ្ណឌី  អ្នកស្រី រិន ផល្លា កញ្ញា អេង ស្រីបូ អ្នកស្រី ស៊ុន ស្រីមុំ និងអ្នកស្រី ឃ្លាំង សុបិន្ត ត្រូវបាននគរបាលព័ទ្ធចាប់ឃាត់ខ្លួន​នៅទីតាំងការិយាល័យរបស់សហជីព ហើយ ១នាក់ ទៀត ឈ្មោះ កញ្ញាទូច សិរីមាស ត្រូវបានឃាត់ខ្លួននៅពេលដែលកញ្ញាចាកចេញពីទីកន្លែងធ្វើកូដកម្មខាងមុខក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍ ។​ ការឃាត់ខ្លួនអ្នកទាំង​ ៩នាក់ បានធ្វើទ្បើងក្រោយពេលដែលបងប្អូនកម្មករនិយោជិតសរុបជិត ពីរពាន់នាក់ បានធ្វើកូដកម្មដោយអហិង្សាអស់រយៈពេល ១៣​ ថ្ងៃ ដើម្បីទាមទារ​ឱ្យក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៏ទទួលយកបុគ្គលិក រួមទាំងថ្នាក់ដឹកនាំសហជីព  និងប្រត្តិភូបុគ្គលិក សរុប ៣៦៥ នាក់ ចូលធ្វើការវិញ ។

មួយថ្ងៃបន្ទាប់ពីការឃាត់អ្នកទាំងនោះ នៅថ្ងៃទី ០១ ខែ មករា ឆ្នាំ ២០២២ ​ស្នងការដ្ឋាននគរបាលរាជធានីភ្នំពេញ បានលើកទ្បើងថា ការចាប់ខ្លួនត្រូវបានធ្វើឡើងក្រោយពេលដែលរដ្ឋបាលរាជធានីភ្នំពេញបានប្រកាសជាច្រើនដងថា សកម្មភាពតវ៉ារបស់សហជីពគឺខុសច្បាប់ ដែលធ្វើឲ្យប៉ះពាល់សណ្តាប់ធ្នាប់សារធារណៈ និងសុវត្ថិភាពសង្គម ហើយការឃាត់ខ្លួននេះគឺធ្វើទ្បើងដោយអនុលោមទៅតាមមាត្រា ៤៩៤ និង ៤៩៥ ក្រមព្រហ្មទណ្ឌ ។

បន្ទាប់ពីការសាកសួរ ថ្នាក់ដឹកនាំ និងសកម្មជនសហជីពចំនួន ៦នាក់រួមមាន  លោកស្រី ឈឹម សុខន អ្នកស្រី ឃ្លាំង សុបិន្ត អ្នកនាង សុន ស្រីពេជ្រ​ អ្នកស្រី រីសុវណ្ណឌី អ្នកស្រី ហៃ សុភាព និង កញ្ញាទូច សិរីមាស ត្រូវបានបញ្ជូនខ្លួនមកកាន់សាលាដំបូងរាជធានីភ្នំពេញកាលពីវេលាម៉ោង ៥ ល្ងាច ថ្ងៃអាទិត្យ ទី០២ ខែមករា ឆ្នាំ ២០២២ ដើម្បីបន្តនីតិវិធីរបស់តុលាការ ​។​

នៅរសៀលថ្ងៃ​ច័ន្ទ ទី ០៣ ខែមករា ព្រះរាជអាជ្ញាអមសាលាដំបូងរាជធានីភ្នំពេញ សេង ហ៊ាង សម្រេចចោទប្រកាន់ពីបទ “ញុះញង់បង្កឱ្យមានភាពវឹកវរធ្ងន់ធ្ងរដល់សន្តិសុខសង្គម” យោងតាមមាត្រា ៤៩៤ និង ៤៩៥ នៃក្រមព្រហ្មទណ្ឌ ទៅលើថ្នាក់ដឹកនាំ និងសមាជិកសហជីពចំនួន ៩នាក់ ដែលរួមមានអ្នកទាំង ៦ ដែលកំពុងសាកសួរនៅសាលាដំបូងរាជធានីភ្នំពេញ និងថ្នាក់ដឹកនាំសហជីព ៣នាក់ ផ្សេងទៀត គឺកញ្ញា ឈឹម ស៊ីថរ លោក សុខ ណារិទ្ធ និងលោក សុខ គង្គា ។ អ្នកទាំង ៦ ត្រូវបានតុលាការឃុំខ្លួនបណ្តោះអាសន្នរង់ចាំសវនាការ នៅពន្ធនាគារ ម២ កាលពីល្ងាចថ្ងៃច័ន្ទ ហើយអ្នកដឹកនាំសហជីពចំនួន ៣នាក់ទៀត ត្រូវបានចាប់ខ្លួននៅថ្ងៃទី៤ ខែមករា ។   ប្រសិនបើត្រូវបានតុលាការផ្តន្ទាទោស អ្នកទាំងនោះអាចនឹងប្រឈមមុខជាប់ពន្ធនាគារពី ៦ខែ ដល់ ២ឆ្នាំ ។

នៅរសៀលថ្ងៃច័ន្ទនេះ ខណៈដែលថ្នាក់ដឹកនាំ និងសមាជិកសហជីពទាំង ៦ នាក់ កំពុងត្រូវបានសាកសួរនៅសាលាដំបូងរាជធានីភ្នំពេញ សមាជិកសហជីពប្រមាណ ៤០០ នាក់ បានបន្តធ្វើកូដកម្មអហិង្សានៅមុខណាហ្គាវើលដ៏ទីពីរ ហើយសមាជិកចំនួន ១៧​​ នាក់ (ប្រុស ១នាក់ និងស្រី ១៦នាក់) បន្ថែមទៀត ត្រូវបានឃាត់ខ្លួន និងបញ្ជូនខ្លួនទៅកាន់ស្នងការដ្ឋាននគរបាលរាជធានីភ្នំពេញ ជាទីកន្លែងដែលសមាជិកជាស្ត្រីមានផ្ទៃពោះបីខែម្នាក់ត្រូវបានដោះលែងវិញនៅពេលក្រោយមក ។

​            យើងខ្ញុំជាក្រុមសង្គមស៊ីវិល សូមស្នើសុំដល់អាជ្ញាធរមានសមត្ថកិច្ច សូមមេត្តាទម្លាក់ចោលបទចោទ និងដោះលែងថ្នាក់ដឹកនាំ និងសមាជិកសហជីពទាំង ៦នាក់ និងប្រើប្រាស់តួនាទីជាមន្ត្រីរាជការសាធារណៈប្រកបដោយវិជ្ជាជីវៈ ការទទួលខុសត្រូវខ្ពស់ អព្យាក្រិត និងមិនលំអៀងទៅរកភាគីណាមួយនៅក្នុងតំណើរការស្វែងរកដំណោះស្រាយករណីវិវាទការងារមួយនេះ ។​ ទទ្ទឹមនិងនេះដែរយើងខ្ញុំទាំងអស់គ្នាស្នើសុំដល់សាលាដំបូងរាជធានីភ្នំពេញ សូម​លុបចោលដីកាសម្រេចចាត់ចែងជាបណ្តោះអាសន្នរបស់សាលាដំបូងរាជធានីភ្នំពេញ ចុះថ្ងៃទី១៦ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០២១ ដែលបានប្រកាសថាកូដកម្មនេះគឺជាកូដកម្មខុសច្បាប់ ។

សេចក្តីថ្លែងការណ៍រួមនេះគាំទ្រដោយ៖

1. សហគមន៍ដីធ្លី ១៩៧ (កោះកុង)
2. សហគមន៍អមលាំង (កំពង់ស្ពឺ)
3. សហគមន៍ដីធ្លីអណ្តូងត្របែក (ស្វាយរៀង)
4. សហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិចអារ៉ែង (កោះកុង)
5. សហគមន៍បឹងប្រាំ (បាត់ដំបង)
6. សហព័ន្ធសហជីពកម្មករសំណង់ និងព្រៃឈើកម្ពុជា(BWTUC)
7. សមាគមកម្មករកម្ពុជាសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធ (CIWA)
8. សម្ព័ន្ធសហជីពកម្ពុជា (CATU)
9. មជ្ឈមណ្ឌលសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា (CCHR)
10. សហព័ន្ធសហជីព កម្មករចំណីអាហារ និងសេវាកម្មកម្ពុជា (CFSWF)
11. អង្គការសម្ព័ន្ធភាពការពារសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា (CHRAC)
12. សមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្ស និងអភិវឌ្ឍន៍នៅកម្ពុជា អាដហុក (ADHOC)
13. សមាគមមន្ត្រីរាជការឯករាជ្យកម្ពុជា (CICA)
14. សមាគមពង្រឹងសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធកម្ពុជា (CIERA)
15. វិទ្យាស្ថានប្រជាធិបតេយ្យកម្ពុជា (CID)
16. សម្ព័ន្ធខ្មែរជំរឿន និងការពារសិទ្ធិមនុស្ស លីកាដូ (LICADHO)
17. សហព័ន្ធសហជីពកម្មករនិយោជិតវិស័យទេសចរណ៍កម្ពុជា (CTWUF)
18. សមាគមបណ្ដាញយុវជនកម្ពុជា (CYN)
19. មជ្ឈមណ្ឌលសម្ព័ន្ធភាពការងារនិងសិទ្ធិមនុស្ស (CENTRAL)
20. សហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិច ចារ៉ាយ (រតនគិរី)
21. សហគមន៍ដីធ្លីជីខលើ (កោះកុង)
22. សម្ព័ន្ធសហជីពប្រជាធិបតេយ្យកម្មករកាត់ដេរកម្ពុជា (C.CAWDU)
23. សមាគមសម្ព័ន្ធសហគមន៍កសិករកម្ពុជា (CCFC)
24. សម្ព័ន្ធសហជីពសេរីស្រ្តីកាត់ដេរ (CFTUWT)
25. គណៈកម្មាធិការដើម្បីការបោះឆ្នោតដោយសេរី និងយុត្តិធម៌នៅកម្ពុជា (COMFREL)
26. សហគមន៍ទ្រទ្រង់ធម្មជាតិ (ពោធិ៍សាត់)
27. សហគមន៍ដកពរ (កំពង់ស្ពឺ)
28. អង្គការសមធម៌កម្ពុជា (EC)
29. សហព័ន្ធសហជីពសេរីកម្មករនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា (FTUWKC)
30. សហព័ន្ធសហជីពសេរីឯករាជ្យ (FUFI)
31. សមាគមប្រជាធិបតេយ្យឯករាជ្យនៃសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធ (IDEA)
32. សហព័ន្ធសហជីពឯករាជ្យ (INTUFE)
33. សហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិចឃុំប្រមេរុខេត្តព្រះវិហារ
34. សមាគមខ្មែរកម្ពុជាក្រោមដើម្បីសិទ្ធិមនុស្ស និងអភិវឌ្ឍន៍ (KKKHRDA)
35. សហគមន៍ឃ្លាំងទឹក៧៨ (សៀមរាប)
36. សហគមន៍នេសាទកោះស្រឡៅ (កោះកុង)
37. សហគមន៍ជនជាតិភាគតិចគួយ (ព្រះវិហារ)
38. សហគមន៍ដីធ្លីខេត្តប៉ៃលិន
39. សហគមន៍អូរដំដែក (កំពង់ធំ)
40. អង្គការស្ពានសន្តិភាព (PBO)
41. សហគមន៍ភ្នំក្រោម (សៀមរាប)
42. សហគមន៍ភ្នំត្នោត (កំពត)
43. សហគមន៍ដីធ្លីភូមិសិលាខ្មែរ (បន្ទាយមានជ័យ)
44. សហគមន៍ព្រៃឈើពេជ្រចង្វារល្អឆើត (កំពង់ឆ្នាំង)
45. សហគមន៍ព្រៃឡង់ (កំពង់ធំ)
46. សហគមន៍ដីធ្លីព្រៃពាយ (កំពត)
47. សហគមន៍សាមគ្គីចេកមាស (ស្វាយរៀង)
48. សហគមន៍ព្រៃឈើទេសចរណ៍ទឹកធ្លាក់ស្រែអំពិល (កំពង់ឆ្នាំង)
49. អង្គការសមាគមធាងត្នោត (STT)
50. សហភាពផ្ទះសាមគ្គី (SH)
51. សហគមន៍ស្រែប្រាំង (ត្បូងឃ្មុំ)
52. សហគមន៍ធនធានព្រៃឈើស្ទឹងខ្សាច់ស (កំពង់ឆ្នាំង)
53. សហគមន៍ដីធ្លីតានី (សៀមរាប)
54. សហភាពសហជីពកម្ពុជា (CCU)
55. សហគមន៍ទន្លូង (ត្បូងឃ្មុំ)
56. អង្គការតម្លាភាពកម្ពុជា(TI)
57. សហជីពឯករាជ្យកំលាំងសាម្គីកម្មករ (WSSIU)
58. កម្មវិធីអភិវឌ្ឍន៍ធនធានយុវជន (YRDP)
59. អង្គការក្លាហាន
60. អង្គការយេនឌ័រ និងអភិវឌ្ឍន៍ដើម្បីកម្ពុជា (GADC)
61. គណៈកម្មាធិការនៃអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ដើម្បីអនុសញ្ញលុបបំបាត់រាល់ទំរង់នៃការរើសអើងលើស្រ្តីភេទ (NGO-CEDAW)
62. សហគមន៍ចង្កុំទី១ ខេត្តត្បូងឃ្មុំ
63. សហគមន៍ខ្នងក្រពើលិច ខេត្តត្បូងឃ្មុំ
64. សហគមន៍កសិករមូលដ្ឋាន ខេត្តត្បូងឃ្មុំ
65. សហគមន៍យើងខ្ញុំ ខេត្តត្បូងឃ្មុំ
66. សហគមន៍ចង្គុំកណ្តាល ខេត្តត្បូងឃ្មុំ
67. សហគមន៍កំប្រើស ខេត្តត្បូងឃ្មុំ
68. សហគមន៍ត្រពាំងព្រីង ខេត្តត្បូងឃ្មុំ
69. សហគមន៍ប្រឡោះ ខេត្តត្បូងឃ្មុំ
70. សហគមន៍ប្រម៉ារួបរួម ខេត្តក្រចេះ
71. សហគមន៍សំបុក ខេត្តក្រចេះ
72. បណ្ដាញក្រុមស្រ្តីដើម្បីសហគមន៍ត្រពាំងព្រីង ខេត្តត្បូងឃ្មុំ
73. បណ្ដាញសហគមន៍ស្រី្តជនបទរមាសហែក ខេត្តស្វាយរៀង
74. – បណ្ដាញសហគមន៍ស្រី្តចេកមាស ខេត្តស្វាយរៀង
75. ក្រុមស្រ្តីដើម្បីមានជ័យ ខេត្តស្វាយរៀង
76. សហគមន៍ក្រុមស្រ្តីដកពរ ខេត្តតាកែវ
77. សហគមន៍ក្រុមស្រ្តីជោគជ័យ ខេត្តតាកែវ
78. ក្រុមស្រ្តីរួមគ្នាដើម្បីស្រ្តីស្ពានឆេះ ព្រះសីហនុ
79. សម្ព័ន្ធចលនាក្រុមស្រ្តី៨៤៣ ខេត្តកោះកុង
80. សម្ព័ន្ធយុវកសិករជនបទ កោះកុង
81. ក្រុមយុវកសិករព្រះវិហារ ខេត្តព្រះវិហ៊ារ
82. បណ្ដាញយុវជនតំបែមានជ័យ ខេត្តត្បូងឃ្មុំ
83. សហគមន៍អភិរក្សព្រៃកំពង់អំពិល ខេត្តស្វាយរៀង
84. សហគមន៍សិទ្ធិប្រស្រែ ខេត្តព្រៃវែង
85. សហគមន៍ដីធ្លីចុងអំពិល ខេត្តព្រៃវែង
86. សហគមន៍ស៊ាងឃ្វាង ខេត្តព្រៃវែង
87. សហគមន៍កសិករជ្រៃឡើង ខេត្តព្រៃវែង
88. សហគមន៍ភូមិខ្ញុំ ខេត្តកណ្ដាល
89. សហគមន៍ថ្មធំអណ្ដូងទឹកព្រែកត្របែក ខេត្តព្រះសីហនុ
90. សហគមន៍អូរកម្ពុជា ខេត្តព្រះសីហនុ
91. សហគមន៍ក្បាលហុងទឹក ខេត្តព្រះសីហនុ
92. សហគមន៍ព្រែកត្រែង ខេត្តព្រះសីហនុ
93. សហគមន៍ពង្រក់ ខេត្តកំពត
94. សហគមន៍វាលវែង ខេត្តកំពត
95. សហគមន៍កសិករអង់ស្វាយ ខេត្តកំពត
96. សហគមន៍កសិករការពារសិទ្ធិដីធ្លី ១២៩ ខេត្តកោះកុង
97. សហគមន៍កសិករការពារសិទ្ធិដីធ្លី៨៤៣ ខេត្តកោះកុង
98. សហគមន៍កសិករក្រីក្រ៧៦៦ ខេត្តកោះកុង
99. សហគមន៍កសិករការពារសិទ្ធិដីធ្លីនាពិស្សី ខេត្តកោះកុង
100. សហគមន៍កសិករការពារសិទ្ធិដីធ្លីចំបកត្រាង ខេត្តកំពង់ស្ពឺ
101. សហគមន៍កសិករការពារដីព្រៃឈើឧត្តមស្រែខ្ពស់ ខេត្តកំពង់ស្ពឺ
102. សហគមន៍ដីធ្លីលើកស្ទួយសិទ្ធមនុស្ស ខេត្តកណ្ដាល
103. សហគមន៍ត្រើយស្លា ខេត្តកណ្ដាល
104. សហគមន៍តទល់ ខេត្តកណ្ដាល
105. សហគមន៍អំពៅព្រៃ ខេត្តកណ្ដាល
106. សហគមន៍កុតារៀ ខេត្តតាកែវ
107. សហគមន៍សាមគ្គី ខេត្តតាកែវ
108. សហគមន៍ភូមិកណ្តាល ខេត្តតាកែវ
109. សហគមន៍ត្រពាំងក្រសាំង ខេត្តតាកែវ
110. សហគមន៍កន្លែងខ្លា ខេត្តតាកែវ
111. សហគមន៍សំបូរ ខេត្តព្រះវិហារ
112. សហគមន៍ឬស្សីស្រុក ខេត្តព្រះវិហារ
113. សហគមន៍ជោគជ័យ ខេខេត្តព្រះវិហារ
114. សហគមន៍កាឡោត ខេត្តព្រះវិហារ
115. សហគមន៍ដីធ្លីអូររំដួល ខេត្តព្រះវិហារ
116. សហគមន៍ភ្នំកេរ្តិ៍សាមគ្គី ខេត្តព្រះវិហារ
117. សហគមន៍បុស្ស ខេត្តព្រះវិហារ
118. សហគមន៍តស៊ូមានរិទ្ធ ខេត្តព្រះវិហារ
119. សហគមន៍ត្រពាំងរលួស ខេត្តព្រៃវែង

PDF format: ទាញយកសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាភាសាខ្មែរ –  ទាញយកសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាភាសាអង់គ្លេស

រាជធានីភ្នំពេញ ថ្ងៃទី០៣ ខែមករា ឆ្នាំ២០២២

យើងខ្ញុំ ជាក្រុមសង្គមស៊ីវិលដែលមានរាយនាមដូចខាងក្រោម ចូលរួមជាសាមគ្គីភាពជាមួយក្រុមគ្រួសាររបស់ជនរងគ្រោះដែលត្រូវបានបាញ់សម្លាប់ រងរបួស និងបាត់ខ្លួន នៅថ្ងៃនេះកាលពី៨ឆ្នាំមុន ក្នុងពេលដែលកងកម្លាំងសមត្ថកិច្ច​បានវាយប្រហារ​ដោយគ្រាប់កាំភ្លើង ​បាញ់ទៅលើ​កម្មករនយោជិត​ដែលកំពុង​ធ្វើកូដកម្មនៅលើមហាវិថីវេងស្រេង ក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ ។ យើងខ្ញុំ បន្តស្នើសុំឱ្យមានការទទួលខុសត្រូវចំពោះការបាញ់ប្រហារនេះ ក៏ដូចជាការបាត់ខ្លួនក្មេងប្រុសអាយុ ១៥ឆ្នាំម្នាក់ឈ្មោះ ខឹម សុផាត ដែលនៅបន្តបាត់ខ្លួនមកទល់សព្វថ្ងៃនេះ ។

កាលពីថ្ងៃទី០៣ ខែមករា ឆ្នាំ២០១៤ កងកម្លាំងសមត្ថកិច្ចចម្រុះរបស់រាជរដ្ឋាភិបាល​បានបាញ់ប្រហារ និងសម្លាប់មនុស្សយ៉ាងតិច៤នាក់​ ព្រមទាំងរងរបួសយ៉ាងតិច ៣៨នាក់ អំឡុងពេលបង្រ្កាបទៅលើការធ្វើកូដកម្មដោយសន្តិវិធីនៅលើមហាវិថីវេងស្រេង ។ កូដកម្មរបស់កម្មករ-កម្មការិនីកាត់ដេរ ដែលអំពាវនាវឱ្យមានប្រាក់ឈ្នួលអប្បរមាសមរម្យ ត្រូវបានរងការបង្រ្កាបយ៉ាងឃោរឃៅ និងមិនសមស្រប ។ ការស៊ើបអង្កេតក្រោយមកទៅលើការបាញ់ប្រហារនេះ គឺត្រូវបានរាយការណ៍ថា ធ្វើឡើងត្រឹមរយៈពេល៣សប្ដាហ៍ប៉ុណ្ណោះ ហើយពុំមាននរណាម្នាក់ត្រូវបានយកមកផ្ដន្ទាទោសចំពោះការស្លាប់របស់ ​លោក គឹម ផាលាប​ លោក សាម រ៉ាវី​ លោក យាន រឹទ្ធី​ និងលោកផេង កុសល នោះទេ ។ ផ្ទុយទៅវិញ កម្មករនយោជិត និងអ្នកការពារសិទ្ធិមនុស្សចំនួន ២៣នាក់ ត្រូវបានចាប់ខ្លួន និងក្រោយមកត្រូវបានផ្ដន្ទាទោសនៅក្នុងសវនាការមួយជុំវិញការចោទប្រកាន់ពី បទហិង្សាដោយចេតនាមានស្ថានទម្ងន់ទោស បទបំផ្លិចបំផ្លាញទ្រព្យសម្បត្តិដោយចេតនាមានស្ថានទម្ងន់ទោស បទរារាំងចរាចរណ៍សាធារណៈ និងបទប្រមាថ ពាក់ព័ន្ធនឹងការតវ៉ានេះ ។

ក្មេងប្រុស ខឹម សុផាត អាយុ១៥ឆ្នាំ​ នៅតែបន្តបាត់ខ្លួនមកទល់សព្វថ្ងៃនេះ ។ សុផាត ត្រូវបានគេប្រទះឃើញលើកចុងក្រោយដោយដេកផ្កាប់មុខនៅក្នុងថ្លុកឈាម បន្ទាប់ពីរងការបាញ់ប្រហារដោយគ្រាប់កាំភ្លើងចំទ្រូង ដែលបង្ខំឱ្យអ្នកដទៃរត់យករួចខ្លួនដើម្បីសុវត្ថិភាពរបស់ពួកគេ ខណៈដែលកម្លាំងសមត្ថកិច្ចនៅតែបន្តបាញ់ប្រហារទៅលើអ្នកតវ៉ា ។ នៅពេលដែលអ្នកតវ៉ាត្រលប់ទៅទីតាំងដើមវិញបន្ទាប់ពីការបាញ់ប្រហារត្រូវបានបញ្ឈប់ សុផាត ត្រូវបានបាត់ពីកន្លែងកើតហេតុដែរ ។ ​ឧត្តម​សេនីយ៍​ត្រី ខេង ទីតូ អ្នកនាំពាក្យនៃកងរាជអាវុធហត្ថលើផ្ទៃប្រទេស បានបញ្ជាក់នៅប៉ុន្មានសប្ដាហ៍បន្ទាប់ពីថ្ងៃកើតហេតុថា សុផាត មិនស្ថិតក្នុងចំណោមមនុស្សដែលត្រូវបានចាប់ខ្លួនទេ ។

កាលពីខែឧសភា ឆ្នាំ២០១៤ បុរស២នាក់ បានរក​ឃើញ​បំណែក​ឆ្អឹង និង​សំណល់​ពី​ការ​ដុត​កង់​ឡាន​នៅ​ឯ​មូលដ្ឋាន​កង​ពលតូច​លេខ ៧០ ក្នុង​ខេត្ត​កំពង់ស្ពឺ ដែល​ធ្វើ​ឱ្យ​មាន​ការ​សង្ស័យ​ថា ជា​បំណែក​ឆ្អឹងនៃ​សាក​សព​របស់ ខឹម សុផាត ។​ អាជ្ញាធរបានបដិសេធមិនទទួលស្គាល់បំណែកឆ្អឹងទាំងនេះជារបស់សុផាត ប៉ុន្តែការស៊ើបអង្កេតដោយហ្មត់ចត់ ឯករាជ្យ ឥតលំអៀង ឬដោយប្រសិទ្ធភាព មិនត្រូវបានធ្វើឡើង ដូចដែលមានចែងនៅក្នុងច្បាប់នោះទេ ។ អាជ្ញាធរក៏មិនបានផ្ដល់ព័ត៌មានឱ្យគ្រួសាររបស់ជនរងគ្រោះ ពាក់ព័ន្ធនឹងវិធានការស៊ើបអង្កេត និងការវិវត្តន៍នៃការលាតត្រដាងការពិតចំពោះអ្វីដែលបានកើតឡើងទៅលើកូនប្រុសរបស់ពួកគេដែរ ។

អ្នកស្រី អ៊ីន លក្ខិណា ម្ដាយរបស់ ខឹម សុផាត ត្រូវបានបន្សល់ទុកត្រឹមតែសំណួរជាច្រើនតែប៉ុណ្ណោះ ។ អ្នកស្រីបានមានប្រសាសន៍ថា “បើទោះជាវាត្រូវបានគេបាញ់ស្លាប់ ក៏គួរទុកសាកសពដើម្បីធ្វើបុណ្យផង ។ បើវាត្រូវបានគេបាញ់ស្លាប់ហើយ យកសាកសពទៅទៀត មិនទុកឱ្យខ្ញុំបានធ្វើបុណ្យ” ។ អ្នកស្រីបានបន្តថា “ខ្ញុំធ្វើបុណ្យឱ្យកូនរាល់ឆ្នាំ នៅស្រុក ដោយមិនមានសាកសពកូន មិនដឹងកូនស្លាប់ ឬនៅរស់។” ។ អ្នកស្រីបានអំពាវនាវឱ្យភាគីពាក់ព័ន្ធទាំងអស់ ជួយ “រកយុត្តិធម៌ដល់កូនខ្ញុំផង” ។ ​

ប្រទេសកម្ពុជាបានផ្ដល់សច្ចាប័ន ទៅលើអនុសញ្ញាអន្តរជាតិ ស្ដីពី ការការពារជនគ្រប់រូបពីការបាត់ខ្លួនដោយបង្ខំ មុនពេល សុផាត ត្រូវបានបាត់ខ្លួន ហើយដូច្នេះកម្ពុជាគឺមានកាតព្វកិច្ចក្នុងការចាត់វិធានការសមស្រប ដើម្បីស្វែងរក សុផាត ដើម្បីឱ្យគ្រួសាររបស់គេទទួលបានព័ត៌មានអំពីការបាត់ខ្លួនរបស់គេ និងដើម្បីផ្ដល់សំណងខូចខាត “គ្រប់គ្រាន់ និងយុត្តិធម៌” ។

នៅថ្ងៃខួបនៃការបាត់ខ្លួន ខឹម សុផាត យើងខ្ញុំសូមសំណូមពរដោយទទូចដល់រាជរដ្ឋាភិបាល ដើម្បី៖

– ជួយគ្រួសាររបស់ក្មេងប្រុសដែលបានបាត់ខ្លួន ឱ្យស្ងប់ចិត្ត ដោយចាត់វិធានការជាក់លាក់ជាបន្ទាន់ ដើម្បីស៊ើបអង្កេតទៅលើការបាត់ខ្លួនរបស់ ខឹម សុផាត រហូតដល់ពេលដែលជោគវាសនារបស់គេ ត្រូវបានកំណត់ថាស្លាប់ឬនៅរស់ ដោយរួមបញ្ចូលទាំងការកំណត់អត្តសញ្ញាណ និងសម្ភាសដោយមានប្រសិទ្ធភាព ចំពោះកងកម្លាំងសមត្ថកិច្ច និងទាហានទាំងអស់ ដែលមានវត្តមាននៅទីតាំងបាត់ខ្លួន ។
– ចាត់វិធានការផ្លូវច្បាប់ឱ្យភាគីពាក់ព័ន្ធទទួលខុសត្រូវ ចំពោះការបាត់ខ្លួនរបស់ ខឹម សុផាត និងការបាញ់ប្រហារទៅលើ លោក ខឹម សុផាត លោក គឹម ផាលាប​ លោក សាម រ៉ាវី​ លោក យាន រឹទ្ធី​ និងលោកផេង កុសល និងធ្វើការចោទប្រកាន់ឱ្យបានត្រឹមត្រូវ ដើម្បីឱ្យមានការផ្ដន្ទាទោសមួយដ៏ហ្មត់ចត់ ឯករាជ្យ ឥតលំអៀង និងមានប្រសិទ្ធភាព ។
– ចែករំលែកពីដំណើរការ និងលទ្ធផលនៃការស៊ើបអង្កេតមកទល់បច្ចុប្បន្ននេះ និងបន្តទៅមុខទៀត​ ជាមួយក្រុមគ្រួសាររបស់ខឹម សុផាត រួមមានការធ្វើកោសល្យវិច័យបែបវិទ្យាសាស្រ្ត ទៅលើបំបែកឆ្អឹងដែលត្រូវបានរកឃើញកាលពីខែឧសភា ឆ្នាំ២០១៤ នៅមូលដ្ឋានកងពលតូចលេខ៧០ និងរបៀបនៃការកំណត់អត្តសញ្ញាណដែលបានអះអាងថា បំណែកឆ្អឹងទាំងនោះ មិនមែនជារបស់ខឹម សុផាត ។
– គោរព និងប្រគល់បំណែកឆ្អឹងនៅសេសសល់ ដែលត្រូវបានកំណត់អត្តសញ្ញាណរួច ត្រលប់ទៅគ្រួសាររបស់ខឹម សុផាត វិញ និងផ្ដល់ឱ្យពួកគេនូវការគាំទ្រពេញលេញក្នុងការទាមទាររកសំណងខូចខាត ៕

សេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះ គាំទ្រដោយ៖

1. សហគមន៍ដីធ្លី ១៩៧ (កោះកុង)
2. សហគមន៍អមលាំង (កំពង់ស្ពឺ)
3. សកម្មភាពដើម្បីបរិស្ថាន និងសហគមន៍ (AEC)
4. សហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិចអារ៉ែង (កោះកុង)
5. សហគមន៍បុស្សស្នោរ (ត្បូងឃ្មុំ)
6. សហគមន៍បឹងប្រាំ (បាត់ដំបង)
7. សហព័ន្ធសហជីពកម្មករសំណង់ និងព្រៃឈើកម្ពុជា(BWTUC)
8. សម្ព័ន្ធសហជីពកម្ពុជា (CATU)
9. សហភាព​ការងារ​កម្ពុជា​ (CLC)
10. សហព័ន្ធសហជីព កម្មករចំណីអាហារ និងសេវាកម្មកម្ពុជា (CFSWF)
11. សមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្ស និងអភិវឌ្ឍន៍នៅកម្ពុជា (ADHOC)
12. មជ្ឈមណ្ឌលសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា (CCHR)
13. សមាគមមន្ត្រីរាជការឯករាជ្យកម្ពុជា (CICA)
14. សមាគមគ្រូបង្រៀនកម្ពុជាឯករាជ្យ (CITA)
15. សមាគមកម្មករកម្ពុជាសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធ (CIWA-CLC)
16. សម្ព័ន្ធខ្មែរជំរឿន និងការពារសិទ្ធិមនុស្ស លីកាដូ (LICADHO)
17. សហព័ន្ធសហជីពកម្មករនិយោជិតវិស័យទេសចរណ៍កម្ពុជា (CTWUF)
18. បណ្តាញយុវជនកម្ពុជា (CYN)
19. មជ្ឈមណ្ឌលសម្ព័ន្ធភាពការងារ និងសិទ្ធិមនុស្ស (CENTRAL)
20. សហគមន៍ដីធ្លីជីខក្រោម (កោះកុង)
21. សហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិច ចារ៉ាយ (រតនគិរី)
22. សម្ព័ន្ធដើម្បីសុចរិតភាព និងគណនេយ្យភាពសង្គម (CISA)
23. សម្ព័ន្ធសហគមន៍កសិករកម្ពុជា (CCFC)
24. បណ្តាញកសាងសន្តិភាពសហគមន៍ (CPN)
25. សហគមន៍ទ្រទ្រង់ធម្មជាតិ (ពោធិ៍សាត់)
26. សហគមន៍ដកពរ (កំពង់ស្ពឺ)
27. អង្គការសមធម៌កម្ពុជា (EC)
28. អង្គការយេនឌ័រ និងអភិវឌ្ឍន៍ដើម្បីកម្ពុជា (GADC)
29. សហគមន៍ហោងសំណំ (កំពង់ស្ពឺ)
30. សមាគមប្រជាធិបតេយ្យឯករាជ្យនៃសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធ (IDEA)
31. សហព័ន្ធសហជីពឯករាជ្យ (INTUFE)
32. សហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិចឃុំប្រមេរុខេត្តព្រះវិហារ
33. សមាគមខ្មែរកម្ពុជាក្រោមដើម្បីសិទ្ធិមនុស្ស និងអភិវឌ្ឍន៍ (KKKHRDA)
34. សហគមន៍នេសាទកោះស្រឡៅ (កោះកុង)
35. សហគមន៍ជនជាតិភាគតិចគួយ (ព្រះវិហារ)
36. សហជីពទ្រទ្រង់​សិទ្ធិការងារ​បុគ្គលិក​កម្មករ​ខ្មែរនៃ​ក្រុមហ៊ុន​កាស៊ីណូ ​ណាហ្គាវើល
37. សហគមន៍ដីធ្លីខេត្តប៉ៃលិន
38. សហគមន៍ឡពាង (កំពង់ឆ្នាំង)
39. សហគមន៍មានជ័យ (ស្វាយរៀង)
40. សហគមន៍អូរដំដែក (កំពង់ធំ)
41. អង្គការស្ពានសន្តិភាព (PBO)
42. សហគមន៍ពាមរស់ (កំពង់ស្ពឺ)
43. សហគមន៍ដីធ្លីភូមិសិលាខ្មែរ (បន្ទាយមានជ័យ)
44. សហគមន៍ភ្នំត្នោត (កំពត)
45. អង្គការពន្លកខ្មែរ​ (PKH)
46. សហគមន៍ព្រៃឡង់ (កំពង់ធំ)
47. សហគមន៍ដីធ្លីព្រៃពាយ (កំពត)
48. សហគមន៍ព្រៃឈើពេជ្រចង្វារល្អឆើត (កំពង់ឆ្នាំង)
49. សហគមន៍រស្មីសាមគ្គី (កំពង់ស្ពឺ)
50. អង្គការសមាគមធាងត្នោត (សធត)
51. សហគមន៍សាមគ្គីចេកមាស (ស្វាយរៀង)
52. សហគមន៍សាមគ្គីសង្កែពីរមានរិទ្ធិ​ (ព្រះវិហារ)
53. សហគមន៍ព្រៃឈើទេសចរណ៍ទឹកធ្លាក់ស្រែអំពិល (កំពង់ឆ្នាំង)
54. សហគមន៍ស្រែប្រាំង (ត្បូងឃ្មុំ)
55. សហគមន៍ដីធ្លីតានី (សៀមរាប)
56. សហគមន៍ដីធ្លីតានូន
57. គណៈកម្មាធិការ​នៃអង្គការ​មិនមែន​រដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជា​ ដើម្បី​អនុសញ្ញ​លុបបំបាត់​រាល់ទំរង់​នៃការរើសអើង​លើស្រ្តីភេទ​ (NGO-CEDAW)
58. អង្គការតម្លាភាពកម្ពុជា (TI)
59. កម្មវិធីអភិវឌ្ឍន៍ធនធានយុវជន (YRDP)

PDF format: ទាញយកសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាភាសាខ្មែរ –  ទាញយកសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាភាសាអង់គ្លេស

ថ្ងៃទី១៨ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០២១

យើងខ្ញុំទាំងអស់គ្នា ជាតំណាងអង្គការសង្គមស៊ីវិល សហភាពសហជីព សហព័ន្ធសហជីព និងសមាគមដែលធ្វើការដើម្បីលើកកម្ពស់សិទ្ធិការងារ និងសិទ្ធិមនុស្សនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា សូមបង្ហាញពីសាមគ្គីភាពរឹងមាំជាមួយកម្មករនិយោជិតដែលកំពុងតែធ្វើកូដកម្មនៅក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍ លីមីធីត ដែលកំពុងប្រើប្រាស់សិទ្ធិជាមូលដ្ឋានក្នុងការធ្វើកូដកម្មដោយសន្តិវិធីស្របតាមច្បាប់ស្តីពីការងារ ច្បាប់ស្តីពីសហជីព និងផ្អែកតាមលក្ខន្តិក:របស់សហជីពដែលបានចុះបញ្ជិការនៅក្រសួងការងារនិងបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈ។ យើងមានការខកចិត្តយ៉ាខ្លាំងចំពោះដីកាសម្រេចចាត់ចែងជាបណ្តោះអាសន្នរបស់សាលាដំបូងរាជធានីភ្នំពេញ ចុះថ្ងៃទី១៦ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០២១ ដែលបានប្រកាសថាកូដកម្មនេះគឺជាកូដកម្មខុសច្បាប់។ យើងអំពាវនាវដល់ក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍ឱ្យជួបចរចាជាមួយកម្មករនិយោជិត និងតំណាងរបស់កម្មករនិយោជិតដោយផ្ទាល់ ប្រកបដោយភាពស្មោះត្រង់ និងវិជ្ជាជីវៈដើម្បីដោះស្រាយវិវាទនេះ។

កាលពីថ្ងៃទី១៨ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០២១ កម្មករនិយោជិតរបស់ក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍ លីមីធីត ជាង ១៣០០ នាក់ ព្រមទាំងសមាជិករបស់សហជីពទ្រទ្រង់សិទ្ធិការងារបុគ្គលិកកម្មករខ្មែរនៃក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍ បានចាប់ផ្តើមធ្វើកូដកម្មដើម្បីទាមទារឱ្យក្រុមហ៊ុនទទួលយកកម្មករនិយោជិតចំនួន៣៦៥នាក់ ដែលបានបញ្ឈប់ពីការងារក្នុងចំណោមកម្មករនិយោជិត១៣២៩នាក់ ដែលបានបញ្ឈប់ពីការងាររួមគ្នាដោយបង្ខំតាំងពីខែមេសា ឆ្នាំ២០២១។ ក្នុងចំណោមកម្មករនិយោជិត៣៦៥នាក់នេះ ក៏មានថ្នាក់ដឹកនាំទាំងអស់របស់សហជីពមូលដ្ឋាន រួមទាំងប្រធានសហជីពគឺកញ្ញា ឈឹម ស៊ីថរ និងប្រតិភូបុគ្គលិក។ បន្ទាប់ពីកូដកម្មនេះបានចាប់ផ្តើមរួចហើយ អ្នកតំណាងសាលាដំបូងរាជធានីភ្នំពេញបានអានដីកាសម្រេចចាត់ចែងជាបណ្តោះអាសន្នចុះថ្ងៃទី១៦ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០២១ ដោយប្រកាសថាកូដកម្មនេះគឺជាកូដកម្មខុសច្បាប់ ដោយបានបង្គាប់ឱ្យកូដករចូលធ្វើការងារវិញ។ បើយោងតាមដីកាសម្រេចនេះ កូដករណាមួយដែលមិនចូលធ្វើការងារវិញត្រូវចាត់ទុកថាបានប្រព្រឹត្តកំហុសធ្ងន់ ដែលបើកផ្លូវឱ្យក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៏បញ្ឈប់ពួកគាត់ពីការងារផងដែរ។ ភាគីសហជីពមិនបានទទួលដំណឹងអំពីសេចក្តីសម្រេចរបស់តុលាការរហូតដល់ម៉ោងប្រហែល ៩ និង៣០នាទី ថ្ងៃទី១៨ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០២១។ ដីកាសម្រេចចាត់ចែងជាបណ្តោះអាសន្ននេះបានចេញដោយភាគីសហជីពគ្មានឱកាសឆ្លើយតបទៅនឹងសំណើររបស់ភាគីក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍ឱ្យហាមឃាត់កូដកម្មមុនពេលតុលាការបានធ្វើសេចក្តីសម្រេចទេ។ បើយោងតាមកថាខណ្ឌទី៤ នៃមាត្រា៥៤៨ នៃក្រមនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណីតម្រូវឱ្យតុលាការឆ្លងកាត់កាលបរិច្ឆេទនៃការទាញហេតុផលដោយផ្ទាល់មាត់ ឬតាមកាលបរិច្ឆេទនៃការសួរមុនពេលចេញដីកាសម្រេចចាត់ចែងជាបណ្តោះអាសន្ន។ ក្នុងកាលៈទេសៈដែលតុលាការបានចេញដីកាសម្រេចចាត់ចែងជាបណ្តោះអាសន្នមុនពេលកូដកម្មបានកើតឡើង តុលាការគួរតែកោះហៅភាគីសហជីពសម្រាប់ការទាញហេតុផលដោយផ្ទាល់មាត់ ឬការការបំភ្លឺណាមួយមុនពេលធ្វើសេចក្តីសម្រេច។

ទន្ទឹមនេះដែរ នៅពេលរសៀល ថ្ងៃទី១៨ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០២១ រដ្ឋបាលរាជធានីភ្នំពេញបានចេញលិខិតជូនថ្នាក់ដឹកនាំសហជីពទ្រទ្រង់សិទ្ធិការងារបុគ្គលិកខ្មែរនៃក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍ ដោយបង្គាប់ឱ្យពួកគាត់បញ្ចប់នូវ “បាតុកម្ម” ដោយចោទប្រកាន់ថាភាគីសហជីពមិនបានអនុវត្តត្រឹមត្រូវតាមមាត្រា៥ នៃច្បាប់ស្តីពីការធ្វើបាតុកម្មដោយសន្តិវិធី។ ប៉ុន្តែបើយោងតាមចំណុច ៣-១-២ នៃផ្នែកទី១ នៃសៀវភៅណែនាំអនុវត្តច្បាប់ស្តីពីការធ្វើបាតុកម្មដោយសន្តិវិធី ដែលបានចេញផ្សាយដោយក្រសួងមហាផ្ទៃតាមរយៈសេចក្តីសម្រេចលេខ ២៣៣៧/១០ បានចែងឱ្យបានច្បាស់ថា ច្បាប់ស្តីពីការធ្វើបាតុកម្មដោយសន្តិវិធីមិនអាចអនុវត្តចំពោះការប្រមូលផ្តុំទាក់ទងនឹងវិវាទការងារដែលធ្វើឡើងនៅខាងក្រៅ ឬអែបប្របរបងសហគ្រាសបានឡើយ។ ដូច្នេះ រដ្ឋបាលរាជធានីភ្នំពេញមិនគួរព្យាយាមរំលាយកូដកម្មដោយយោងទៅលើច្បាប់ដែលមិនអាចអនុវត្តចំពោះករណីនេះបានទេ។

កូដកម្មនេះបានធ្វើឡើងបន្ទាប់ពីក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍មិនបានចូលរួមចរចាជាមួយសហជីព ឬកម្មករនិយោជិត

ដោយភាពស្មោះត្រង់ ព្រមទាំងការបរាជ័យរបស់ក្រសួងការងារ និងបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈ និងសាលារាជធានីភ្នំពេញក្នុងការ​​ ផ្តល់ដំណោះស្រាយជូនកម្មករនិយោជិត។ សិទ្ធិក្នុងការចរចាជាសមូលហភាព និងសិទ្ធិក្នុងការធ្វើកូដកម្មត្រូវបានធានាដោយរដ្ឋធម្មនុញ្ញរបស់ព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា និងអនុសញ្ញាស្នូលអន្តរជាតិលេខ ៨៧ និង ៩៨ របស់អង្គការពលកម្មអន្តរជាតិ ដែលប្រទេសកម្ពុជាបានផ្តល់សច្ចាប័នរួចហើយ។ ក្រុមប្រឹក្សាធម្មនុញ្ញនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជាធ្លាប់បានសម្រេចចិត្តថាសន្ធិសញ្ញាអន្តរជាតិដែលបានផ្តល់សច្ចាប័ន និងទទួលស្គាល់ដោយប្រទេសកម្ពុជាអាចអនុវត្តបានចំពោះច្បាប់របស់ព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា។

យើងសូមរំលឹកផងដែរថា កាលពីខែមករា ឆ្នាំ២០២០ កម្មករនិយោជិតរបស់ក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍បានធ្វើកូដកម្មទាម​ទារឱ្យក្រុមហ៊ុនដំឡើងប្រាក់ឈ្នួលរបស់ពួកគាត់ និងទទួលយកប្រធានសហជីពកញ្ញា ឈឹម ស៊ីថរ ចូលធ្វើការងារវិញ។ នៅពេលនោះ ក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍បានឆ្លើយតបទៅកូដកម្មនេះដោយស្នើសុំឱ្យសាលាដំបូងរាជធានីភ្នំពេញប្រកាសថាកូដកម្មនោះគឺជាកូដកម្មខុសច្បាប់ និងបង្គាប់ឱ្យកម្មករនិយោជិតចូលធ្វើការងារវិញក្នុង៤៨ ម៉ោងចាប់ពីថ្ងៃចេញសេចក្តីសម្រេចនោះតទៅ។ ក្នុងនាមជាអង្គការសង្គមស៊ីវិល សហជីព និងសមាគមដែលធ្វើការដើម្បីលើកកម្ពស់ និងការពារសិទ្ធិការងារ និងសិទ្ធិមនុស្សនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា យើងសង្កេតឃើញថា ការឆ្លើយតបរបស់ក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍ចំពោះកូដកម្មក្នុងខែមករា ឆ្នាំ២០២០ និងកូដកម្មបច្ចុប្បន្នគ្រាន់តែជាការប៉ុនប៉ងក្នុងការបំបិទសំឡេងរួមរបស់សហជីព និងកម្មករនិយោជិតតែប៉ុណ្ណោះ។ សាលាដំបូងរាជធានីភ្នំពេញមិនគួរទទួលយកនូវសំណើររបស់ក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍ឱ្យចេញដីកាសម្រេចចាត់ចែងជាបណ្តោះអាសន្និទ្ធិមនុស្សនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជនុងង្ងាន់អង្e resolutiononនោះទេ ហើយសេចក្តីសម្រេចនេះធ្វើឱ្យប៉ះពាល់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរដល់សិទ្ធិ និងសេរីភាពជាមូលដ្ឋានដែលធានាដល់កម្មករនិយោជិតរបស់ក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍ដោយរដ្ឋធម្មនុញ្ញនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា។ ក្នុងឆ្នាំ២០២១នេះ អង្គការពលកម្មអន្តរជាតិក៏បានអំពាវនាវឱ្យរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាចាត់វិធានការចាំបាច់ដើម្បីធានានូវការប្រើប្រាស់សិទ្ធិក្នុងការធ្វើកូដកម្មដោយស្របច្បាប់ និងប្រកបដោយសន្តិវិធីដែរ។

យើងសង្ឈឹមថាសមាជិកសហជីពទ្រទ្រង់សិទ្ធិការងារបុគ្គលិកខ្មែរនៃក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍ នឹងមិនត្រូវបានបំបិទមាត់ដោយសារតែចំណាត់ការ ឬការបំភិតបំភ័យណាមួយយនោះទេ។ វិវាទនេះអាចដោះស្រាយបានលុះត្រាតែក្រុមហ៊ុនចូលតុចរចាជាមួយកម្មករនិយោជិត និងតំណាងរបស់ខ្លួនដោយភាពស្មោះត្រង់ដើម្បីស្វែងរកដំណោះស្រាយដែលភាគីទាំងសងខាងអាចទទួលយកបានតែប៉ុណ្ណោះ ហើយប្រព័ន្ធតុលាការមិនគួរប្រើប្រាស់ជាឧបករណ៍ដើម្បីបំបិទសំឡេងរបស់លកម្មករនិយោជិតទេ។ យើងសូមអំពាវនាវដល់ក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍ ក្រសួងការងារ និងបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈ និងអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធទាំងអស់ឱ្យខិតខំប្រឹងប្រែងជាបន្ទាន់ដើម្បីដោះស្រាយវិវាទនេះដោយសន្តិវិធី។

សេចក្តីថ្លៃងការណ៍នេះគាំទ្រដោយ៖

១.​សមាគមបណ្ដាញយុវជនកម្ពុជា (CYN)

២.សម្ព័ន្ធសហជីពកម្ពុជា (CATU)

៣.​សហព័ន្ធសហជីពឯករាជ្យ (INTUFE)

៤.សមាគមសម្ព័ន្ធសហគមន៍កសិករកម្ពុជា (CCFC)​

៥.​សហព័ន្ធ​សហជីពកម្មករចំណីអាហារ និងសេវាកម្មកម្ពុជា (CFSWF)

៦.សហព័ន្ធសហជីពកម្មករសំណង់ និងព្រៃឈើកម្ពុជា (BWTUC)

៧.សមាគមប្រជាធិបតេយ្យឯករាជ្យនៃសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធ​ (IDEA)

៨.​សហព័ន្ធសហជីពកម្មករនិយោជិតវិស័យទេសចរណ៍កម្ពុជា (CTWUF)

​៩.​សហព័ន្ធសហជីពសេរីកម្មករនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា (FTUWKC)

១០.សហព័ន្ធសហជីពសេរីឯករាជ្យ (FUFI)

១១.សម្ព័ន្ធ​សហជីព​ប្រជាធិបតេយ្យ​កម្មករ​កាត់ដេរ​កម្ពុជា (C.CAWDU)

១២.សមាគមកម្មករកម្ពុជាសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធ​ (CIWA)

១៣.សម្ព័ន្ធសហជីពសេរីស្រ្តីកាត់ដេរ (CFTUWT)

១៤.សហជីពឯករាជ្យកំលាំងសាម្គីកម្មករ (WSSIU)

១៥.​សហភាពផ្ទះសាមគ្គី (SH)

១៦. សមាគមមន្រ្តីរាជការស៊ីវិលឯករាជ្យ (CICA)

១៧. សមាគមពង្រឹងសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធកម្ពុជា (CIERA)

១៨. សម្ព័ន្ធខ្មែរជំរឿន និងការពារសិទ្ធិមនុស្ស លីកាដូ (LICADHO)

១៩.មជ្ឈមណ្ឌលសម្ព័ន្ធភាពការងារនិងសិទ្ធិមនុស្ស (CENTRAL)

២០.សមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្ស និងអភិវឌ្ឍន៍នៅកម្ពុជា អាដហុក (ADHOC)

២១.គណៈកម្មាធិការដើម្បីការបោះឆ្នោតដោយសេរី និងយុត្តិធម៌នៅកម្ពុជា (COMFREL)

២២.មជ្ឈមណ្ឌលសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា (CCHR)

២៣. អង្គការសមាគមធាងត្នោត (STT)

២៤. អង្គការសម្ព័ន្ធភាពការពារសិទ្ធមនុស្សកម្ពុជា (CHRAC)

២៥. កម្មវិធីអភិវឌ្ឍន៍ធនធានយុវជន (YRDP)

២៦. សហគមន៍ដីធ្លី ១៩៧ (កោះកុង)

២៧. សហគមន៍ដីធ្លីអណ្តូងត្របែក (ស្វាយរៀង)

២៨. សហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិចអារ៉ែង (កោះកុង)

២៩. សហគមន៍បឹងប្រាំ (បាត់ដំបង)

៣០. សហគមន៍បុស្សស្នោរ (ត្បូងឃ្មុំ)

៣១. សហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិច ចារ៉ាយ (រតនគិរី)

៣២. សហគមន៍ដីធ្លីជីខក្រោម (កោះកុង)

៣៣. សហគមន៍ដីធ្លីជីខលើ (កោះកុង)

៣៤. សហគមន៍ទ្រទ្រង់ធម្មជាតិ (ពោធិ៍សាត់)

៣៥. សហគមន៍ដក់ពរ (កំពង់ស្ពឺ)

៣៦. សហគមន៍ហោងសំណំ (កំពង់ស្ពឺ)

៣៧. សហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិចឃុំប្រមេរុខេត្តព្រះវិហារ

៣៨. សហគមន៍ឃ្លាំងទឹក៧៨ (សៀមរាប)

៣៩. សហគមន៍នេសាទកោះស្រឡៅ (កោះកុង)

៤០. សហគមន៍ជនជាតិភាគតិចគួយ (ព្រះវិហារ)

៤១. សហគមន៍ដីធ្លី (ប៉ៃលិន)

៤២. សហគមន៍ឡពាង (កំពង់ឆ្នាំង)

៤៣. សហគមន៍អូរចាំស្រីត្រដក់ពង (កំពង់ធំ)

៤៤. សហគមន៍អូរដំដែក (កំពង់ធំ)

៤៥. សហគមន៍អូរវល្លិ៍ព្រេង (បាត់ដំបង)

៤៦. សហគមន៍ពាមរស់ (កំពង់ស្ពឺ)

៤៧. សហគមន៍ភ្នំត្នោត (កំពត)

៤៨. សហគមន៍ព្រៃឈើពេជ្រចង្វារល្អឆើត (កំពង់ឆ្នាំង)

៤៩. សហគមន៍ព្រៃឡង់ (កំពង់ធំ)

៥០. សហគមន៍ព្រៃពាយ (កំពត)

៥១. សហគមន៍សាមគ្គីសង្កែពីរមានរិទ្ធិ​ (ព្រះវិហារ)

៥២. សហគមន៍ព្រៃឈើទេសចរណ៍ទឹកធ្លាក់ស្រែអំពិល (កំពង់ឆ្នាំង)

៥៣. សហគមន៍ស្រែប្រាំង (ត្បូងឃ្មុំ)

៥៤. សហគមន៍ធនធានព្រៃឈើស្ទឹងខ្សាច់ស (កំពង់ឆ្នាំង)

៥៥. សហគមន៍ដីធ្លីតានី (សៀមរាប)

៥៦. សហគមន៍ដីធ្លីតានូន (កោះកុង)

៥៧. សហគមន៍ថ្មដា (ពោធិ៍សាត់)

៥៨. សហគមន៍ទន្លូង (ត្បូងឃ្មុំ)

៥៩. អង្គការសមធម៌កម្ពុជា (EC)

PDF format: ទាញយកសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាភាសាខ្មែរ –  ទាញយកសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាភាសាអង់គ្លេស

យើងខ្ញុំជាតំណាងសហភាពសហជីព សហព័ន្ធសហជីព សមាគម និងអង្គការសង្គមស៊ីវិលដែលធ្វើការលើកកម្ពស់សិទ្ធិមនុស្ស និងសិទ្ធិការងារ​នៅក្នុងព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជាមានការសោកស្តាយជាខ្លាំងអំពីចេតនា និងការប៉ុនប៉ងរំលាយរចនាសម្ព័ន្ធថ្នាក់ដឹកនាំសហជីព និងគម្រោងកាត់បន្ថយបុគ្គលិកជាលក្ខណៈប្រព័ន្ធដោយមិនមានហេតុផលសមស្រប និងមិនអាចទទួលយកបាននៅក្នុងពេលមានវិបត្តិ ជំងឺកូវីដ-១៩ នៅសាខាក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៏ លីមីធីត។

ការជូនដំណឹងបញ្ឈប់ថ្នាក់ដឹកនាំសហជីព និង សកម្មជនសហជីពក្នុងរយៈពេលចុងក្រោយនេះបានបង្ហាញចេតនាយ៉ាងច្បាស់ថាក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍បានរំលោភបំពានយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរទៅដល់ការអនុវត្តន៍​សិទ្ធិសេរីភាពជាមូលដ្ឋានរបស់អង្គការវិជ្ជាជីវៈ (សហជីព) ដែលមានចែងនៅក្នុងអនុសញ្ញាស្នូលរបស់អង្គការអន្តរជាតិការងារ (អាយទ្បូ)​​ លេខ ៩៨ ស្តីពីសេរីភាពខាងសមាគម និងសិទ្ធិក្នុងការបង្កើតអង្គការវិជ្ជាជីវៈ) មាត្រា ១ ចែងថា៖ កម្មករនិយោជិត ត្រូវទទួលការការពារយ៉ាងពេញទំហឹងទល់នឹងសកម្មភាពនៃការរើសអើងប្រឆាំងនឹងសមាគមនៅក្នុងមុខរបររបស់ខ្លួន (ការគាបសង្កត់មិនឲ្យចូល ឬលាលែងពីសហជីព ការបញ្ឈប់ពីការងារ ឬការធ្វើឲ្យខូចប្រយោជន៍ដទៃទៀត ។ មាត្រា ២​ ចែងថា៖ អង្គការនិយោជក និងអង្គការកម្មករនិយោជិតត្រូវទទួលការការពារយ៉ាងពេញទំហឹងទល់នឹងសកម្មភាពជ្រៀតជ្រែករវាងគ្នា ឬរវាងភ្នាក់ងារ ឬសមាជិកនៅក្នុងសហគ្រាស ឬក៏រវាង កិច្ចដំណើរការ ឬកិច្ចការរដ្ឋបាលរបស់ខ្លួននីមួយៗ។ ជាពិសេស សកម្មភាពទាំងទ្បាយដែលធ្វើទ្បើងដើម្បីជ្រោមជ្រែងអង្គការកម្មករនិយោជិត ដែលស្ថិតនៅក្រោមការគាបសង្កត់របស់និយោជក ឬអង្គការនិយោជក ឬជ្រោមជ្រែង តាមមធ្យោបាយជាប្រាក់កាស ឬក៏មធ្យោបាយដទៃទៀត ដើម្បីដាក់អង្គការកម្មករនិយោជិត ឲ្យស្ថិតនៅក្រោមឥទ្ធិពលនិយោជក ឬអង្គការនិយោជក ក៏ត្រូវចាត់ទុកជាសកម្មភាពជ្រៀតជ្រែកផងដែរ។  ផ្ទុយទៅវិញខាងក្រសួងការងារ​និងបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈ បែរជាបានឯកភាពលើសំណើរបស់ក្រុមហ៊ុនសុំបញ្ឈប់ពួកគេទៅវិញ ។ រីឯក្រុមហ៊ុនជំរុញឲ្យសាមីខ្លួន សាកសួរមន្ត្រីក្រសួងការងារខ្លួនឯងនៅពេលដែលសហជីពទាមទាររកលិខិតឯកភាពបញ្ឈប់តំណាងកម្មករនិយោជិតដែលទទួលបានការការពារពិសេសនេះ។

កាលពីថ្ងៃទី៨ ខែមេសា ឆ្នាំ២០២១ តំណាង ក្រុមហ៊ុន ណាហ្គាវើលដ៍ លីមីធីត បានប្រកាសគម្រោងកាត់បន្ថយបុគ្គលិកចំនួន១.៣២៩នាក់ ក្នុងចំណោមបុគ្គលិកសរុបប្រមាណជាង៨០០០នាក់ ដោយហេតុផលវិបត្តិកូវីដ-១៩។ នៅចុងខែមេសា តំណាងក្រុមហ៊ុនបានធ្វើការបញ្ជាក់ថា ចំនួនបុគ្គលិកដែលត្រូវបានកាត់នោះ ក្រុមហ៊ុននឹងធ្វើការបញ្ជូនសារទៅបុគ្គលិកម្នាក់ៗដោយផ្ទាល់ ព្រមទាំងកោះហៅឲ្យចូលរួមប្រជុំផ្ទាល់នៅអគាររបស់ក្រុមហ៊ុន។

តាមរយៈសហជីព កម្មករនិយោជិតភាគច្រើនបានជំទាស់នឹងគម្រោងកាត់បុគ្គលិកនេះ និងមិនអាចទទួលយកហេតុផលដែលក្រុមហ៊ុនលើកឡើងឡើយ ដោយក្រុមហ៊ុនមិនបានប្រឈមនឹងការខាត​បង់លើមុខជំនួញរបស់ខ្លួនហើយជាក់ស្តែងក្នុងឆ្នាំ២០២០ ក្រុមហ៊ុនទទួលបានប្រាក់ចំណេញ សុទ្ធជាង១០២លានដុល្លារ និង គិតត្រឹមរយៈពេល២ខែប៉ុណ្ណោះនៅដើមឆ្នាំ២០២១ ក្រុមហ៊ុនទទួល បានប្រាក់ចំណេញសុទ្ធរហូតដល់ជាង១២៧លានដុល្លារ (យោងតាមរបាយការណ៍របស់ក្រុមហ៊ុន) ចំណែកឯបុគ្គលិកវិញ ត្រូវកាត់បន្ថយម៉ោងការងាររហូតដល់៦០% ដើម្បីកាត់បន្ថយការចំណាយរបស់ ក្រុមហ៊ុន និង ទទួលបានប្រាក់ឈ្នួលទៅតាមចំនួនថ្ងៃជាក់ស្តែងដែលបានធ្វើការ។

គម្រោងកាត់បន្ថយកម្មករនិយោជិតនេះ ក្រុមហ៊ុនមិនបានពិភាក្សាពីនីតិវិធីនៃការរៀបចំឲ្យស្របតាមច្បាប់ស្តីពីការងារមាត្រា៩៥ និងបង្ហាញពីប្រភេទកម្មករនិយោជិតដែលនឹងប៉ះពាល់ក្នុងគម្រោងឡើយ ប៉ុន្តែនៅពេលជូនដំណឹងទៅកម្មករនិយោជិត គឺប៉ះចំតែកម្មករនិយោជិតដែលមានអតីតភាពការងារយូរឆ្នាំ ជាពិសេសអ្នកទាំងនោះគឺជាក្រុមថ្នាក់ដឹកនាំសហជីព ប្រតិភូបុគ្គលិក សកម្មជនសហជីព និងភាគច្រើនបំផុតជាសមាជិក សមាជិការបស់សហជីពតែម្តងរហូតដល់ទៅជាង១១០០នាក់ ស្មើនឹង (៨២%) ក្នុងចំណោមបុគ្គលិក១៣២៩នាក់ ដែលត្រូវបានកាត់។

កម្មករនិយោជិតភាគច្រើនដែលបានទទួលការជូនដំណឹងពីក្រុមហ៊ុន ត្រូវបង្ខំចិត្តឈប់ពីការងារដោយ​មិនហ៊ានបន្តការតវ៉ាជាមួយក្រុមហ៊ុន ទោះ​​​ជាដឹងថា ខ្លួនកំពុងរងភាពអយុត្តិធម៌ ទោះបីជាក្រុមហ៊ុនបាន​ផ្តល់ប្រាក់បញ្ចប់កិច្ចសន្យាការងារមិនត្រឹមត្រូវតាមច្បាប់ការងារក៏ដោយ។ ក្នុងចំណោមកម្មករនិយោ​ជិតចំនួន១៣២៩នាក់ មាន​កម្មករនិយោជិតចំនួន៣៧៣នាក់ បានជំទាស់មិនព្រមទទួលយកការបញ្ចប់កិច្ច​សន្យាការងារ ដោយទាម​ទារឲ្យក្រុមហ៊ុនអនុវត្តន៍តាមច្បាប់ស្តីពីការងារ និងទទួលយកពួកគាត់ចូលបម្រើការងារនៅកន្លែងដើមវិញ។

បន្ទាប់ពីការចរចាគ្មានដំណោះស្រាយជាច្រើនលើកនាពេលកន្លងមក កម្មករនិយោជិតបានសម្រចចិត្តប្តឹងទៅក្រសួងការងារ និងបណ្តុះបណ្តាល​វិជ្ជាជីវៈនៅខែមិថុនា ហើយបានបន្តនីតិវិធីទៅក្រុមប្រឹក្សាអាជ្ញាកណ្តាលនៅដើម្បីខែកក្កដា ឆ្នាំ២០២១។ សេចក្តីបង្គាប់ក្រុមប្រឹក្សាអាជ្ញាកណ្តាលលេខ១២/២១ ចេញនៅថ្ងៃទី១០ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០២១ មិនបានពិចារណាលើការទាមទាររបស់កម្មករនិយោជិតចំនួន៣៧៣នាក់ ឲ្យក្រុមហ៊ុនទទួលយកចូលធ្វើការ​វិញ ដោយក្រុមប្រឹក្សាអាជ្ញាកណ្តាលបែរជាយោងលើហេតុផលរបស់ក្រុមហ៊ុន ប៉ុន្តែមិនយោងទៅតាមច្បាប់ ស្តីពីការងារដែលចែងពីតួនាទីក្រុមប្រឹក្សាអាជ្ញាកណ្តាលត្រូវកាត់សេចក្តីរាល់វិវាទដែលបានបញ្ជូនដោយរដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងការងារ និងរុញនីតិវិធីត្រឡប់ក្រោយវិញដោយថាការទាមទារកំពុងស្ថិតនៅក្រោមសមត្ថកិច្ចរបស់អធិការកិច្ចការងារ នៃក្រ​សួង​ការងារ​និងបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈ។

នៅថ្ងៃទី២៣ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០២១ សហជីពបានផ្ញើលិខិតស្នើសុំនាយកដ្ឋានអធិការកិច្ចការងារបញ្ជាឲ្យក្រុម​ហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍ទទួលយកកម្មករនិយោជិតទាំង៣៧៣នាក់ ចូលបម្រើការងារវិញបន្ទាប់ពី​ក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍បានដាក់សំណើបញ្ឈប់កម្មករនិយោជិតទៅនាយកដ្ឋានអធិការកិច្ចការងារ ចុះថ្ងៃទី០៦ ខែសីហា ឆ្នាំ២០២១ ដែលសំណើនោះគ្មានសុពលភាពតាមផ្លូវច្បាប់។

នៅថ្ងៃទី២៣ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០២១ សហជីពបានផ្ញើលិខិតទៅក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍ ស្នើរៀបចំ​វេនការងារឲ្យកម្មករនិយោជិតទាំង៣៧៣នាក់ ដូចកម្មករនិយោជិតផ្សេងៗទៀត។

នៅថ្ងៃទី១៨ ខែតុលា ឆ្នាំ២០២១ សហជីពបានផ្ញើលិខិតជូនឯកឧត្តមរដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងការងារ និងបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈសុំជួបរាយការណ៍ពីវិវាទដែលបានកើតឡើង និងការមិនអនុវត្តន៍ច្បាប់ស្តីពីការងារនៅក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍បន្ទាប់ពីមិនទទួលបានការឆ្លើយតបពីអធិការកិច្ចការងារ ក៏ប៉ុន្តែរហូតមកដល់ពេលនេះ រដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងការងារនិងបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈក៏មិនទាន់បានឆ្លើយតបនឹងការស្នើសុំជួបរបស់តំណាងកម្មករនិយោជិតដូចគ្នា។

សហជីពបានខិតខំប្រឹងប្រែងព្យាយាមស្វែងរកដំណោះស្រាយជាមួយក្រុមហ៊ុនដោយសន្តិវិធី តែភាគីខាងក្រុមហ៊ុនមិនអើពើនឹងការស្នើសុំជួបរបស់សហជីពនោះទេ តែផ្ទុយទៅវិញភាគីខាងក្រុមហ៊ុនមានតែព្យាយាមបញ្ចុះបញ្ចូលកម្មករនិយោជិតដែលមានវត្តមាននៅកន្លែងការងារឲ្យរៀបចំក្រុមចរចាបញ្ហាផ្សេងៗជាមួយខ្លួន ដែលនេះស្តែងឲ្យឃើញពីចេតនារបស់ក្រុមហ៊ុនក្នុងការរើសអើងសហជីព និងមិនមានស្មារតីក្នុងការលើកកម្ពស់ទំនាក់ទំនងវិជ្ជាជីវៈនៅកន្លែងការងារជាមួយសហជីព។

នៅថ្ងៃទី០៥ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២១ ផ្នែកធនធានមនុស្សនៃក្រុមហ៊ុននេះ បានចេញសេចក្តីជូនដំណឹង​បញ្ចប់កិច្ចសន្យាការងារក្រុមថ្នាក់ដឹកនាំសហជីព និងប្រតិភូបុគ្គលិក។

ទុក្ខវេទនា និងការរងអំពើអយុត្តិធម៌ របស់កម្មករនិយោជិតនៅក្នុងក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍ គឺជាការឆ្លុះបញ្ចាំងពីការអនុវត្តន៍ច្បាប់នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ហើយវាក៏ជាគំរូអាក្រក់ទៅដល់និយោជកផ្សេងទៀតអនុវត្តន៏តាមបទពិសោធន៏របស់ក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍ដូចគ្នា។ យើងខ្ញុំជាតំណាងសហភាពសហជីព សហព័ន្ធសហជីព សមាគម និងអង្គការសង្គមស៊ីវិលដែលធ្វើការលើកកម្ពស់​សិទ្ធិមនុស្ស និងសិទ្ធិការងារ​នៅក្នុងព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា នឹងបន្តតាមដានលើករណីនេះដោយយកចិត្តទុកដាក់ និង អំពាវនាវដល់​ក្រសួងការងារ និងបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈ មេត្តាពិនិត្យឡើងវិញលើការស្នើសុំបញ្ចប់កិច្ចសន្យាការងារកម្មករ​និយោជិត ដែលក្រុមហ៊ុនមិនបានអនុវត្តន៍ត្រឹមត្រូវតាមច្បាប់ស្តីពីការងារ និងធ្វើអធិការកិច្ចឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ដោយឈរលើគោលការណ៍ច្បាប់ជាធំ ដើម្បីពង្រឹងនីតិរដ្ឋក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ។ ម៉្យាងវិញទៀត ការព្រងើយកន្តើយ មិនអើពើ អនុវត្តន៍ច្បាប់របស់ក្រុមហ៊ុនខ្នាតយក្សមួយនេះនឹងជាគំរូរអាក្រក់ដល់អ្នកវិនិយោគទុនផ្សេងៗទៀតយកតម្រាប់តាម ធ្វើឲ្យកម្មករនិយោជិត​ រងអំ​ពើ​អយុត្តិធម៌កាន់តែច្រើន ព្រមទាំងធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់មុខមាត់រាជរដ្ឋាភិបាលលើឆាកអន្តរជាតិទៀតផង។

យើងខ្ញុំស្នើសុំឱ្យរាជរដ្ឋាភិបាលពិនិត្យ និងជួយអន្តរាគមន៍ផ្ដល់ដំណោះស្រាយសមស្របលើករណីនេះ។ យើងក៏ស្នើសុំឲ្យថ្នាក់គ្រប់គ្រងក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍ ធ្វើការចរចាជាមួយតំណាងសហជីព ដើម្បីស្វែង​រកដំណោះស្រាយសមស្របណាមួយដែលអាចទទួលយកបានដោយភាគីទាំងសងខាង ប្រកប​ដោយ​​​​​សេចក្តីស្មោះត្រង់ និងបង្កើតទំនាក់ទំនងវិជ្ជាជីវៈល្អជាមួយសហជីពនៅកន្លែងការងារ ជាពិសេសគឺការ​ទទួលយកកម្មករនិយោជិតទាំង ៣៧៣នាក់ចូលបម្រើការងារវិញ ក៏ដូចជាបញ្ឈប់រាល់ការរើសអើង និងការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញផ្សេងៗទៅលើសហជីព ៕

ថ្ងៃ ពុធ ១២ រោច ខែ​ កត្តិក ឆ្នាំ ឆ្លូវ ត្រីស័ក ពុទ្ធសករាជ ២៥៦៥
ធ្វើនៅភ្នំពេញ ថ្ងៃ ទី ០១  ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ២០២១                                       

សេចក្តីថ្លែងការណ៍នេះចូលរួមគាំទ្រដោយ៖

១. ​បណ្ដាញយុវជនកម្ពុជា (CYN)

២. សម្ព័ន្ធសហជីពកម្ពុជា (CATU)

៣.​ សហព័ន្ធសហជីពឯករាជ្យ (INTUFE)

៤. សមាគមសម្ព័ន្ធសហគមន៍កសិករកម្ពុជា (CCFC)​

៥.​ សហព័ន្ធ​សហជីពកម្មករចំណីអាហារ និងសេវាកម្មកម្ពុជា (CFSWF)

៦. សហព័ន្ធសហជីពកម្មករសំណង់ និងព្រៃឈើកម្ពុជា (BWTUC)

៧. សមាគមប្រជាធិបតេយ្យឯករាជ្យនៃសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធ​ (IDEA)

៨. ​សហព័ន្ធសហជីពកម្មករនិយោជិតវិស័យទេសចរណ៍កម្ពុជា (CTWUF)

​៩.​ សហព័ន្ធសហជីពសេរីកម្មករនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា (FTUWKC)

១០. សហព័ន្ធសហជីពសេរីឯករាជ្យ (FUFI)

១១. សម្ព័ន្ធ​សហជីព​ប្រជាធិបតេយ្យ​កម្មករ​កាត់ដេរ​កម្ពុជា (C.CAWDU)

១២. សមាគមកម្មករកម្ពុជាសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធ​ (CIWA)

១៣. សម្ព័ន្ធសហជីពសេរីស្រ្តីកាត់ដេរ (CFTUWT)

១៤. សហជីពឯករាជ្យកំលាំងសាម្គីកម្មករ (WSSIU)

១៥.​ សហភាពផ្ទះសាមគ្គី (SH)

១៦. សមាគមមន្រ្តីរាជការស៊ីវិលឯករាជ្យ (CICA)

១៧. សមាគមពង្រឹងសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធកម្ពុជា (CIERA)

១៨. សម្ព័ន្ធខ្មែរជំរឿន និងការពារសិទ្ធិមនុស្ស លីកាដូ (LICADHO)

១៩. មជ្ឈមណ្ឌលសម្ព័ន្ធភាពការងារនិងសិទ្ធិមនុស្ស (CENTRAL)

២០. សមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្ស និងអភិវឌ្ឍន៍នៅកម្ពុជា អាដហុក (ADHOC)

២១. គណៈកម្មាធិការដើម្បីការបោះឆ្នោតដោយសេរី និងយុត្តិធម៌នៅកម្ពុជា (COMFREL)

២២. មជ្ឈមណ្ឌលសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា (CCHR)

២៣. អង្គការសមាគមធាងត្នោត (STT)

២៤. អង្គការសម្ព័ន្ធភាពការពារសិទ្ធមនុស្សកម្ពុជា (CHRAC)

២៥. កម្មវិធីអភិវឌ្ឍន៍ធនធានយុវជន (YRDP)